Congregatio de Causis Sanctorum 187

tendebant. Servae Dei fama exinde magis magisque adeo percrebuit, ut

clarissima fieret nomine « Mariae de Vico Formicarum » nuncupata. Alia

hic inter opera magnopere valuit in capellam aedificandam, quae lumen

spirituale Vici Formicarum facta est, unde, eiusdem magisterii ac testimo-

nii fidei auxilio sustentati, permulti petentes, ut ad regenerationis fontem

accederent, christianam fidem amplexi sunt.

Serva Dei vere mulier fuit iugiter veritatem et amorem quaerens. Car-

do hic et conversationis fundamentum eam omnibus summis in adiunctis

brevis eius vitae elicuit sustinuitque ab exquisitis studiis usque ad iter fidei

et ad sollicitudinem caritatis. Multas inter eius virtutes, quas in Christi

fidei adhaesione plene cumulavit, caritatem fulsit insignem erga egenos et

singularem, pro quibus subsidia corporis atque animae summa sedulitate

profudit. Mira benignitate pauperibus Vici Formicarum, praesertim pueris,

sub humanitatis et christianae fidei specie provehendis vacavit, magno amore

Iesu Christi, vivida fide, ferventi oratione semper suffulta ac pia erga Bea-

tam Virginem Mariam Immaculatam devotione, quapropter Militiae Mariae

Immaculatae illi interfuit, quam sanctus Maximilianus Kolbe fundaverat.

Quo magis cum ultimis cohaereret, familiam una et commoda vitae beatae

et spes fulgidi cursus certas semel deseruit et Vicum Formicarum se con-

tulit, ubi tota Deo et proximo consecrata viam sanctitatis citius percurrit.

Post actuosae navitatis tempus, quo propter labores atque inopiam

phthisi tabem remeavit illam, qua iam belli tempore correpta erat, Elisa-

betha Maria operam suam imminuere coacta est et tota in seipsa atque in

Deo animum collegit, laetans se orationi attendere posse et pro Domini

ac proximi amore adhuc pati et vitam offerre ad consummandam spem

eorum, quibuscum eam communicabat, invenire scilicet pretium aptum, ut

in meliore loco consisteret. Quieti una et prompti animi, in christicolae spe

coronam rettulit suam: Serva Dei enim trans necessitates saeculi intuita est

et fiduciam ac spiritum indulgentiae omnibus inicere valuit.

Die 23 mensis Ianuarii anno 1958, vix duodetriginta annos nata, pie

in Domino quievit. Corpus eius in coemeterio Tokyensi sepultum est post

celebratum ritum exsequiarum, cui ecclesiastici et civiles auctoritates, magna

concurrente gratorum aestimatorum multitudine, interfuerunt. Mirum eius

testimonium Christi propediem fines Iaponiae transcendit et ubique per

orbem terrarum peragravit.