Sermo II .

Posui vos, ut eatis et fructum afferatis, et fructus vester maneat, Ioannis decimo quinto .

Sicut in corpore humano quaedam sunt membra principalia, aliis influentia et quaedam non principalia et influentiam ab aliis recipientia: sic in corpore Christi mystico, quod est Ecclesia, principalia membra sunt Apostoli et eorum successores curam animarum habentes, qui aliis influere debent: non principalia sunt subditi, qui ab illis influentiam recipere debent. licet autem praedicta verba Domini possint congruere utrisque: tamen principaliter de primis membris intelliguntur et communiter de aliis. Dicit ergo: Posui vos etc, in quibus tria notantur, scilicet instituentis auctoritas, suscipientium auctoritatem idoneitas, exsecutionis auctoritatis utilitas. Primum: Posui vos: secundum: ut eatis: tertium: et fructus vester maneat.

I. De primo notandum, quod Dominus principalia membra in corpore Ecclesiae posuit ad quatuor, scilicet ad reconciliandum discordes, ad informandum rudes, ad regendum obedientes, ad confirmandum instabiles. Primum, per devotarum orationum

instantiam: secundum, per divini eloquii doctrinam: tertium, per pastoralis curae vigilantiam: quartum, per sincerae virtutis constantiam. - De primo, in Genesi : Arcum meum ponam in nubibus, et erit signum foederis inter me et inter terram. Praelatus enim debet esse mediator inter Deum et suos subditos; arcus, per curvitatem humilitatis, per splendorem sanclae conversationis, per sublimitatem contemplationis. - De secundo, ad Ephesios: Quosdam quidem posuit in Ecclesia apostolos, quosdam prophetas, alios autem evangelistas, alios autem doctores: in Marco: Euntes in mundum universum, praedicate Evangelium omni creaturae.

De tertio, Apostolus : Attendite vobis et universo gregi, in quo posuit vos Spiritus sanctus.

De quarto, in Evangelio: Tu, aliquando conversus, confirma fratres tuos: secundi Paralipomenon tertio: Salomon columnas posuit duas in vestibulo templi, unam a dextris et unam a sinistris.

Salomon pacificus, Christus ; columnas in templo, praelatos in Ecclesia ; duas, per geminam caritatem: a dextris et a sinistris, quia tam in prosperitate quam in adversitate debent vacillantes sustentare. De illis qui sic praestml Ecclesiae, potest bene dici illud quod regina Saba dixit Salomoni: Deus, inquit, quia diligit Israel et vult servare eum in aelernum, idcirco posuit te super eum regem.

Sic ergo Dominus posuit principalia membra, de quorum numero fecit beatum Mathiam.

Et similiter posuit non principalia ad quatuor, scilicet ad lucendum, ad serviendum, ad pugnandum, ad probandum. Primum, per exemplum sanctae conversationis: secundum, per exercitium bonae operationis: tertium, per virtutem fortitudinis: quartum, per patientiam tribulationis.

De primo, in Matthaeo : Neque accendunt lucernam et ponunt eam sub modio, sed super candelabrum, ut luceat omnibus, qui in domo sunt: Genesis primo: Fecit Deus duo luminaria magna: per baec significantur praelati; et stellas, per has significantur subditi ; et posuit eas in firmamento caeli, ut lucerent super terram, quod maxime de clericis est intelligendum; nam, secundum Prophetam, qui ad iustitiam erudiunt multos erunt quasi stellae in perpetuas aeternitates. -De secundo: Posui vos, ut eatis etc. - De tertio, primo Machabaeorum : Praecepit Jonathas suis, vigilare et esse in armis paratos ad pugnam tota nocte: et posuit custodias per circuitum castrorum. Jonathas, columba veniens, Christus est. - De quarto, in Threnis: Posuit me desolatam, tota die moerore confectam: Apostolus, primae ad Thessalonicenses: Nemo vestrum moveatur pro tribulationibus meis, quas sustineo. Ipsi enim scitis, et praedixi vobis, quod in hoc positi sumus.

Sic igitur in hoc, quod dicitur: Posui vos, notatur instituentis auctoritas, scilicet Dei, qui tam praelatos quam subditos ad quatuor praedicta in Ecclesia posuit.

11. Sequitur de secundo, quoad idoneitatem recipientium auctoritatem; et notandum, quod duo faciunt idoneum, scilicet recessus a malo et profectus in bono: primum: eatis; secundum: fructum afferatis.

De primo notandum, quod quatuor movent et movere debent ad eundum per recessum a malo: status inquietudo et poenalitas, loci opportunitas in eundo, lucis immensitas et misericordis Dei pietas.

De primo, Propheta : Cor impii, quasi mare fervens, quod quiescere non potest; Micbaeas: Surgite et ite, quia non habetis hic requiem. - De secundo, in Evangelio: Quid hic statis otiosi? Ite et vos in vineam meam; Psalmus : Ibunt de virtute in virtutem.

De tertio, Psalmus: Euntes ibant et flebant, mittentes semina sua: venientes autem venient cum exsultatione,-portantes manipulos suos: Genesis, de Isaac: Ibat homo, proficiens atque succrescens, donec magnus vehementer effectus est.

De quarto, exemplum in Luca de filio prodigo, qui, sua substantia dissipata vivendo luxuriose, pascens porcos famelicus intra se reversus dixit: Surgam eli ibo ad patrem meum; et pater misericordia motus est super eo.

Porcos pascit qui desideriis et voluptatibus carnis satisfacere satagit, qui famelicus divina dulcedine, si revertitur, a Deo benigne recipitur.

De secundo notandum, quod similiter quatuor nos movere debeat, ut proficiendo in bono fructum afferamus, quae etiam in materiali arbore videmus. Arbor enim propter bonum fructum diligentius custoditur, pulcrior redditur, carior habetur, excellentius commendatur: sic nos, si in bono opere fructuosi fuerimus, a Domino custodientur, sicut econtra qui non fructificant tanquam inutiles arbores abscindentur; Ioannes : Jam securis ad radicem arborum posita est: omnis ergo arbor, quae non facit fructum bonum, excidetur et in ignem mittetur.

Secundo, pulcrior anima ex bono opere redditur: Ieremias: Olivam uberem, pulcrum, fructiferam, speciosam, vocavit Dominus nomen tuum.

Tertio, ex bono opere carior Domino habetur, ita quod ipse eam saepe visitat, saepe consolatur: Cantica: Veniat dilectus meus in hortum suum et comedat fructum pomorum suorum.

Quarto, ex bonoopere anima summe commendabilis efficitur: in Proverbiis : Date ei de fructu manuum suarum,

et laudent eam in portis opera eius.

Duae enim sunt portae, scilicet egressus ab hac vita et ingressus in vitam aeternam. In his ergo animam sanctam laudabunt, id est laudabilem demonstrabunt, opera eius.

Sed notandum, quod, sicut quatuor exiguntur ad hoc, ut arbor materialis bene fructificet: scilicet caelestis influentia, loci conuenientia, culturae diligentia, irrigalionis affluentia.: sic quatuor ad fructificationem spiritualem exiguntur: gratiae infusio, recta intentio, carnis castigatio, devotionis irrigatio. - De primo: sicut enim ex terra nulla planta generari potest, nisi solis calore procreetur: sic ex humano corde nullum opus bonum producitur, si gratia caelestis non infunditur. Unde necesse est homini semper se humiliare et ad hanc graliae infusionem se habilitare: Psalmus : Dominus dabit benignitatem, id est graliae infusionem, et terra nostra dabit fructum suum; Ecclesiasticus: Benedictio Dei in mercedem iusti festinat, et in hora veloci processus illius fructificat.

De secundo: sicut loci convenientia facit arborem fructificare, sic recta intentio mentem. Ipsa enim, dum in bonum tendit, cor hominis in bonam terram convertit: in Evangelio: Semen cecidit in terram bonam etc. - De tertio: sicut fructificationi materiali confert culturae diligentia, exslirpando nociva, resecando superflua: sic frucliflcationi spirituali necessaria est castigatio corporalis, amputans noxia et superflua tam in corde quam in ore et opere et in superflua rerum possessione, ut in eleemosynam dispergatur: in Proverbiis : Qui operatur terram suam saturabitur panibus. Econtra dicitur ibidem: Per agrum hominis pigri transivi et per vineam viri stulti: et ecce, totum repleverant urticae, et operuerant superficiem eius spinae.

De quarto sciendum, quod sine irrigationis affluentia fructus arescit et incrementum non recipit, sed evanescit: sic boni operis fructus annullatur, si non per aquas devotionis irrigando nutriatur, nec ad maturitatem perseverantiae finalis pervenit, si eum devotionis lacryma non perfundat, quae de fonte ebullit Christi passionis, proximi compassionis, peccati proprii compunctionis. De tali irrigatione Ieremias: Erit quasi lignum, quod transplantatur super aquas, quod ad humorem mittit radices suas etc., nec aliquando desinet facere fructum: Ecclesiastici vigesimo quarto : Rigabo hortum meum plantationum et inebriabo prati mei fructum.