Sermo 1 .

Ecce, elongavi fugiens et mansi in solitudine, Psalmus .

(Prothema). Ego vox clamantis in deserto: Dirigite viam Domini.

Verba secundo proposita sunt verba beati Ioannis, cuius hodie solemnitas in Ecclesia celebratur, quia, cum misissent Iudaei ad Ioannem videre, quis esset, dixit haec verba: Ego vox etc. Tetigit in his verbis, quod sit officium predicatoris: et in his verbis duo tanguntur, scilicet qualis debet esse praedicator, et quale eius officium. Officium predicatoris est, quod debet dirigere homines ad viam Christi et rectificare viam Domini in cordibus auditorum et omnes ponere in recta via. Et hoc significavit in hoc, quod dixit: dirigite viam Domini. Sed qualis

debet esse praedicator. Tangit illud, quando praeponit illud: Ego sum vox, significans, quod predicator debet esse vox, quia, sicut vox tota se offert, sic totum, quod est in predicatore, praedicet. Sic fuit beatus Ioannes: ipse totus predicabat: vita sua tota predicabat: esca sua predicabat nobis abstinentiam: locus, in quo erat, predicabat: sermo etiam praedicabat et etiam vestimenta. O utinam essemus tales predicatores ! Esca sua predicabat abstinentiam sive poenitentiam; esca enim sua erat locustae et mel silvestre: similiter eius vestimentum, quia non mollibus et coloratis erat indutus, sed pilis camelorum, secundum quod scribitur in Ioanne . Item, locus, in quo habitabat, quia in deserto, in solitudine, in loco sterili et infructuoso; erat enim in loco afflictioiris et doloris. Item, sermo eius; omnia enim verba sua erant bona et de Domino noslro Iesu Christo,

et aedificatoria et exhortaritia ad bene agendum et malum dimittendum. Et si tales essemus, tunc dicere possemus: Ego sum vox etc. Et quia in multis deficio, rogabimus Dominum, ut mihi infundat gratiam, per quam possim esse vox Domini etc.

Ecce, elongavi fugiens et mansi in solitudine.

Carissimi, consuetudo est, quod quando pictores volunt aliquos docere ad pingendum, ponunt imagines ante oculos eorum et iuxta illas depingunt et assuescunt facere imagines et postea fiunt magistri: sic Dominus coram nobis posuit exemplar bonae vitae et poenilentiae, quando beatum Ioannem Baptistam exhibuit et praesentavit ; qui omnibus hominibus est exemplar poenitentiae, quia, in utero matris suae sanctificatus, afflixit (se) poenitentiis, et hoc, ut quilibet ad ipsum aspiciat. Et haec poenitentia beati Ioannis ostenditur in verbis propositis, quando dicitur : Ecce, elongavi etc. Quatuor fuerunt in eius poenitentia, quae in cuiuslibet poenitentia debent esse. Primum est, quod fuit tempestiva: secundum, quod fuit vera,- tertium, quod fuit continua: quartum, quod fuit poenalis et laboriosa, non deliciosa. Et haec debent esse in poenitentia cuiuslibet hominis. Dico, quod fuit tempestiva, quia, cum adhuc esset puer, fugit in desertum, non exspectavit usque ad quinquaginta annos. Valde tempestive incepit facere poenitenliam, iuxta consilium Sapientiae : Ne tardes converti ad Dominum, et ne differas de die in diem. Bene scitis, quando aliquis habet vulnus letale, quanto plus exspectat apponere medicinam, tanto vulnus periculosius, ita quod forte sanari non potest. Quicumque habet peccatum mortale habet vulnus letale. Quare ergo exspectat apponere emplastrum poenitentiae ? Pro Deo ! ne tardes converti ad Dominum, quia bonum est homini ferre iugum Domini ab adolescentia, ut dicitur in Threnis. Hoc notatur, cum dicit: Ecce. Per hoc enim acceleratio poenitentiae Ioannis notatur. - Item, poenitentia beati Ioannis fuit vera, non simulata sicut hypocritarum, qui habent cor sicut foveam plenam peccatis . Peccatum non potest esse cum poenitentia vera. Non sic fecit beatus Ioannes poenitentiam, sed dixit: Ecce, elongavi fugiens etc.

Fuit tertio poenitentia beati Ioannis continua, non interpolata, sicut aliqui, qui in Quadragesima solum agunt poenitentiam, in aliis temporibus non: sed beatus Ioannes in tota vita sua egit poenitentiam, nunquam vixit nisi in poenitentia: nec aliquando fuit in deliciis: et hoc notatur ibi: fugiens: quod cum sit participium praesentis temporis, continuitatem et perseverantiam continuam importat. - Quarto fuit poenitentia beati Ioannis poenalis et laboriosa. Vae illi qui est in poenitentia et vult vivere in deliciis ! Et hoe significatur ibi: et mansi ro solitudine: quae est locus laboris et afflictionis:

unde fugit voluptates huius mundi et posuit se in deserto solitudinis. Unde iste Ioannes proponit nobis exemplum, quod poenitentia nostra similis debet esse ponenitentiae suae; unde ipse, ponens se in exemplum, potuit dicere illud: Ecce, elongavi etc. Videte, quod haec verba possumus exponere ad instructionem nostram ; qui fugit mundum describitur in his. - Et fugit beatus Ioannes tria, scilicet peccatum, mundum et pravum consortium. Carissimi, haec tria a nobis sunt fugienda: et videte, nullus perfectius fugit ista quam beatus Ioannes Baptista.

I. Primo quidem fugit peccata, et vere fugienda sunt. Quatuor enim sunt, quae debent nos movere ad fugiendum peccatum. Primum est, quia animam tn-toxicat et corrumpit quemlibet, qui ipsum in se recipit. Peccatum quidem in anima nihil aliud est quam venenum in mensa. Si aliquis sciret, quod propinaretur sibi venenum in cypho ad intoxicandum, ipso pro posse suo, et prout citius posset, mensam, in qua propinaretur venenum, fugeret. Carissimi, hoc facit mensa peccati. Propter Dominum ! si vos ita et tantum diligitis vitam corporis, diligatis vitam animae et caveatis, ne corrumpatur per venenum peccati. Quod antem peccatum fugiendum sit quasi venenum, dicitur in Ecclesiastico : Quasi a facie colubri fuge peccata. Scitis, quod coluber serpens est venenosus, ex cuius morsu homo corrumpitur et intoxicatur. Consimiliter ipsum peccatum morsu suo conscientiam hominis intoxicat et corrumpit et mordet conscientiam hominis per consensum in ipsum, quando consentit in ipsum peccatum et in delectationem peccati. Et scis tu, quando consentis peccato ? Quando cogitas de peccato carnis, dico, quod tu tunc consentis in ipsum peccatum, quando tu velles ita esse, sicut cogitas. O quoties contingit talis consensus) Quare fugiendae sunt istae malae cogitationes et affectiones. In Proverbiis habetur, quod peccatum blande ingreditur et in novissimo mordebit ut coluber: mordet quidem ad mortem. O si cogitaret homo mortem ! Sine dubio non iret ad peccatum, quia scriptum est : Memorare novissima tua, et in aeternum non peccabis. Sed homo ibi cogitat delectationem suam miseram.

Item, fugiendum est peccatum, quia animam spoliat et bonis suis destituit. Multi sunt, qui tantum thesauros suos diligunt, quod nullo modo aliis, nec etiam parentibus aperirent. Sed qui thesauros ostendunt aliis parum inde curant. Quilibet debet habere thesaurum, scilicet munera gratiarum et virtutum ; quae Deus nobis dedit in Sacramento baptismi multum bene custodiri debent. Sed scitis, quod facit peccatum sicut latrones: sub specie pauperum intrant hospitia et faciunt potiones, unde intoxicant istos divites, et postea, illis in somnis positis, spoliant et rapiunt bona domus; sic peccatum facit sicut fur, venit et spoliat omnia bona hominis, ita quod, si haberes tantam gratiam, quantam habuit beata Virgo Maria, vel beatus Ioannes et omnes alii Sancti, unum peccatum mortale lotum spoliaret. Videte, propter Deum ! quam periculosum est peccatum in conscientia retinere. Tu bene vides, quod omnis sapiens, quantumcumque potest, fugit loca periculosa. In ista via propter latrones... sicut iste, qui descendebat de Ierusalem in Iericho, qui incidit in latrones et ipsum vulneraverunt in naturalibus et spoliaverunt gratuitis. Oportet, quod tu fugias viam istorum latronum: propter hoc Dominus dicebat: Tunc qui in ludaia sunt fugiant in montes, id est ad poenitentiae statum, quae poenitentia merito appellatur etiam mons, eo quod elevat ad caelum et facit hominem propinquum caelo; qui in Iudaea sunt, id est in confessione veritatis, sicut tu debes esse. Unde in Luca: Orantes, vigilate omni tempore, ut digni habcamini fugere ista omnia.

Praeterea peccatum sicut malus tabernarius ducit hominem ad tabernam, ubi bibit delectationem. Item, multoties audivistis, quod hospites tabernarii clamant ipsis peregrinis currentibus, esse bonum hospitium, et dicunt, quod dabunt bonum vinum: sic peccator clamat vinum suum: o si possent peccatum istud vel illud facere: sicut isti qui vadunt per vicos ad respiciendum meretrices, qui rapiunt animas etiam in Ecclesia beatae Virginis, dehonestant domum beatae Virginis, ubi duxit eos peccatum; et quando ita per peccatum homo est attractus, tunc facit peccatum sicut tabernarius: quando attraxit hospitem, ita computat illi peregrino, quod totum, quidquid habet, dimittit et nihil reportat in bursa sua. Sic quidem facit peccatum; provocat homines ad tabernam suam, ad delectationem vilem et modicam, et in fine homo vacuus totaliter omni bono exit. Pro Deo ! videas in conscientia tua, quid invenisti in peccato.? Planum est, quod penitus nihil.

Item, ipsum peccatum animam spiritualiter occidit: homo enim animam per peccatum occidit. Videte, si aliquis homo modo decapitantur, diceretis, quod impossibile esset, hominem vivere: et propter Deum ! quid aliud facit peccatum, nisi auferre homini seu animae fideli caput suum, quod est Deus? Peccatum enim animam a Deo separat: scriptum enim est in Ieremia : In umbra Hesebon steterunt, de laqueo fugientes.

Item, peccatum ad aeternam damnationem ducit. Hoc etiam, propter Deum ! carissimi, moveat ad fugiendum peccatum. Quis est, qui non libenter fugeret patibulum, ubi deberet suspendi? Nullus est, qui accederet. Quando aliquis debet suspendi, satellites ducunt latronem per funem et ligant manus hominis. Isti satellites sunt diaboli, qui figant hominis manus et pedes, ita quod nec affectum boni operis nec opus bonum aliquod facere potest: unde: Ligatis manibus et pedibus , ducunt eum ad infernum, et hoc per funem peccati. Homo quidem existens in peccato mortali non habet manum, unde possit operari, neque pedes, id est affectiones circa bonum: et talis in quadriga peccati ducitur ad tenebras exteriores. Propior hoc per Ieremiam dicitur: Fugite, peccatum et saluate animas vestras. Propterea, propter Dominum ! carissimi, fugiamus peccatum ad exemplum beati Ioannis.

II. Item, fuit exemplum fugiendi mundum: ut fugeret mundum, posuit se in solitudine. Erat quidem beatus Ioannes valde magnus et de magno genere, quia fuit filius Zachariae, qui magnus fuit in Lege: actu non cogitavit, quid contingat de domibus et diviliis parentum suorum, neque istis adhaesit, immo dimisit totum et fugit in desertum: unde fuit exemplum fugiendi mundum. Et si hoc bene attenderemus, omnes siquidem pro posse nostro fugeremus mundum.

Videte, quare vel propter quod mundus sit fugiendus: primo, tanquam locus immundus: secundo, tanquam locus periculosus: tertio, tanquam locus infructuosus; quarto, tanquam locus laboriosus. Talis locus est iste mundus, et hoc attendens, beatus Ioannes statim dimisit mundum. O quam plures, maxime senes, ista incommoda non vident! neque cognoscunt quae cognovit beatus Ioannes, etiam cum esset valde iuvenis, qui nunquam fecerat unum argumentum.

Dico vobis, carissimi, quod fugiendus est mundus, quia est locus foetidus et immundus, ut fovea plena fimo et ut fossatum plenum cadaveribus expositum canibus. Vide, propter Deum ! si est aer bonus super tale fossatum. Essetne bonum febricitanti, vel sanitatem custodire volenti ibi iacere vel morari? Et quis, propter Deum ? extenderet ibi tentorium suum?Talis locus est ipse mundus: Amarius locus est, ubi ponitur fimus, qui congregatus nibil facit nisi foetere: sed quando spargitur, fructum facit. Consimiliter mundus iste et divitiae nihil faciunt congregatae: sed sparsae et dislributae, bene fructum magnum faciunt, abrenuntiae etiam, fructum et utilitatem magnam afferunt. Propter Deum ! fuge Binarium istum: si tu diligas vitam tuam, facies sicut homines divites. Ipsi enim, quando infirmantur, vadunt ad sua pulcra maneria et loca, et hoc propter vitam corporalem servandam: ipsi vadunt, ubi aer purissimus est.O quanto plus diligere (debemus) vitam spiritualem quam corporalem ! Quod iste mundus sit quasi Amarius, habes per Apostolum, qui dicit: Omnia huius mundi arbitror ut stercora : Petrus etiam in Canonica sua: Fugientes eius quot in mundo est concupiscentiae corruptionem.

Item, fugiendus est mundus, quia est lucus periculosus, eo quod, heu! quot in mundo sunt pericula. Vere quasi infinita. Impossibile quidem est, quod homo sit in medio mari, quin sit in maximo periculo, quantumcumque bonam navem habeat. Semper tu, existens in mundo, es in mari periculosissimo et habes navem ita fragilem, scilicet corpus ita miserum. Beatus Antonius eremita, dum esset in cella sua, legitur vidisse in visione quadam, quod totus mundus plenus erat laqueis. Et ad quid est laqueus nisi ad capiendum aves Psalmus : Laqueum paraverunt pedibus meis et incurvaverunt me. Sicut avis capta per pedem satis potest alas movere, sed sursum non potest volare: sic homo miser, qui capitur ab amore mundi, non potest ad divina levari. Clericus, qui debet sursum levari et speculari, ad quid adhibet se nisi ad caelestia, ad quid habet coronam et capillos tonsos ; nonne in signum desertionis temporalium? Videtur, quod multi portant malum signum eo scilicet, quod ipsi toto animo istis temporalibus se adhibent: in Ieremia habetis: In umbra Hesebon steterunt, de laqueo fugientes. -Hesebon est locus tristitiae et moeroris: propter quod Iacobus : Risus vester in luctum convertatur. Propter Deum ! est gaudium vel solatium in carcere detineri et retrudi ? Nunquam carcer fuit locus gaudii. In veritate, mundus est quidam carcer. Primus parens, quando peccavit, eo quod Creatori suo non obedivit, statim captus fuit. Et quomodo? Fuit ipse punitus dure, ita quod retrusus fuit in carcerem: electus quidem fuit a paradiso et positus in hoc mundo sicut in carcere. Per Deum ! educ de carcere isto animam tuam: dicas illud David in Psalmo: Educ, Domine, de custodia animam meam. Propter hoc etiam dicitur: In umbra Hesebon steterunt et postea: de laqueo fugientes. Quis iste stultus, qui lectum suum faceret in domo ex omni parte accensa ? Mundus quidem est sicut domus undique vel ex omni parte accensa. Proba: nonne habes tu in Canonica Ioannis, quod totus mundus est in maligno positus? id est in malo igne, in. igne concupiscentias. Propter hoc in Ieremia dicitur: Fugite de medio Babylonis, id est confusionis. Mundus quidem ipse est Babylon: fugite igitur mundum sicut beatus Ioannes.

Item, fugiendus est mundus, quia est locus sterilis et infructuosus. Pauca quidem bona sunt in mundo, immo dico vobis, quod bona mundi non sunt nisi sicut bona picta. Audeo dicere, quod maior est differentia inter bona caeli et mundi quam inter ignem verum et pictum ignem. Scitis, quod istae picturae valde cito et quasi statim cadunt: consimiliter et huius mundi bona. Sicut quidem ignis pictus nullius est valoris respectu ignis veri, consimiliter est de bonis huius mundi respectu bonorum caelestium; in Ecclesiaste habetis, quod qui amat divitias fructum non capiet ex eis. Propter hoc Apostolus dicit, quod radix omnium matorum est cupiditas: et: Qui volunt divites fieri incidunt in tentationem et in laqueum diaboli, et in desideria multa inutilia et nociva, quae mergunt hominem in interitum: et sequitur: Tu autem, o homo Dei, haec fuge. Vide, quid fructificat tibi mundus: desideria quidem nociva: propter quod in Canticis dicebat sponsa Sponso: Fuge, dilecte mi, ei assimilare capreae hinnuloque cervorum super montes aromatum.

Mons aromatum est status Religionis et patientiae et poenitentiae, id est propter opera bona, ubi conversatio sancta et bona. Fuge ad locum solitudinis, ad locum poenitentiae et Religionis.

Fngiendus est mundus, quia poenalis et laboriosus. Hoc, propter Deum ! moveat te. Sicut servus dominium et subiectionem mali principis fugit, sic debes tu fugere mundum, quia mundus ponit servos in opus et facit sicut malus dominus, qui nihil pro laboribus remunerat panis vel habitus. Fatuus quidem est qui servit domino, qui non sinit, servos suos laborantes dormire die neque nocte, qui neque dat cibum neque vestes: sed servies illi ad proprios sumptus et nihil inde reportabis nisi damnum proprium et incommodum. Talis dominus est mundus: unde in Ieremia dicitur talibus fatuis: Servitii diis alienis die ac nocte, qui non dabunt vobis requiem. Carissimi, isti dii sunt res mundanae et honores; et bene dicuntur vel vocantur dii, quia multi sunt, qui adorant ista temporalia, istas divitias et ista mundana. Nonne dicitur, quod avaritia est idolorum servitus? Unde fugienda sunt: propter quod in huius figura habetur in libro Machabaeorum : Fugit Mathathias et filii eius et reliquerunt quaecumque habebant. - Mathathias erat, qui pugnabat pro. legibus divinis. Tales, qui relinquunt omnia, bene fugiunt mundum, qui exspectat servos (?); quare fugiendus est mundus exemplo beati Ioannis. Rogemus etc.

Collatio.

Ecce, elongavi fugiens et mansi in solitudine.

Ego vox etc.

Ita dictum est, quod beatus Ioannes dicebat de se ipso: et quare dicebat, se ipsum esse vocem? Quia ipse praedicavit totus: praedicavit enim eius vita, eius esca, eius vestimentum, eius habitaculum, eius sermo. Et quia totus praedicavit, totus fuit vox Salvatoris: ideo poterat competenter dicere illud de se ipso: Ego sum vox etc. Hoc autem non possum dicere, immo in multis deficio: ideo rogabimus Dominum, ut det mihi gratiam etc.

Ecce, elongavi etc. Carissimi, sicut hodie dicebam , quatuor tanguntur in verbo proposito de poe-Ditentia beati Ioannis, quia poenitentia eius fuit nobis exemplaris, quam Dominus nobis proponit in exempla, et ostendit nobis quatuor, quae esse debent in poenitentia cuiuslibet hominis, quia fuit tempestiva, vera, perseverans et continua, fuit etiam. poenalis et laboriosa. Talis debet esse poenitentia cuiuslibet hominis. In iuventute enim debet homo incipere poenitentiam , idcirco tempestiva. Item, vera debet esse, non simulata, ut homo sit elongatus in veritate a peccato, et peccatum ab homine; propter quod dicitur ibi: elongavi. Item, continua, propter quod ponitur in participio praesentis temporis, scilicet fugiens. Item, laboriosa, ideo dicitur: mansi in solitudine. Dictum etiam fuit, quod Ioannes agendo poenitentiam fugit tria, peccatum, mundum et pravum consortium. Haec tria praecipue fugienda sunt. Dictum etiam fuit, quod peccatum fugiendum est propter quatuor mala, quae facit: similiter mundus, propter quatuor. Restat dicere, propter quae pravum consortium est fugiendum, et propter quae beatus Ioannes dicebat: elongavi.

III. Dico igitur, quod beatus Ioannes fugit pravum consortium, quod est valde fugiendum, praecipue ab ipsis scholaribus, qui de diversis partibus mundi sunt hic. Hodie quidem sunt dies mali, si respiciamus cansas, quas docet Scriptura: videamus eas.

Primo fugiendum est pravum consortium, quia hominem pervertit et corrumpit: homo quidem videtur fragilior vitro. Et quare ? Accipe vitrum fractum et pone iuxta integrum, sit unum iuxta alterum per centum annos: propter vitrum fractum nunquam frangetur sanum. Sed accipe socium malum et pone iuxta bonum, statim bonus a malo corrumpitur. Quare homo fragilior est vitro ! Nonne Psalmus : Cum perverso perverteris? Gratias quidem debent multas reddere Domino illi qui fuerunt in societate bona.

. Secundo fugiendum est, quia iustos et bonos pervertit ; et hoc ostendit Dominus. Habetis de lucifero, qui fuit sapientissimus, potentissimus, pulcherrimus, nobilissimus inter Angelos, et erat quasi princeps: et tamen Dominus nec suae pulcritudini nec sapientiae nec poteutiae nec nobilitati pepercit: immo expulit eum de paradiso . Scitote, quod iusti iudices non debent parcere potestati malorum, quando inveniuntur pervertentes alios. Socii etiam debent talem expellere a sua societate. Bene scitis, quod quando aliquis homo habet dentem putridum in ore, nisi eiiciatur, corrumpit alios: sic malus socius bonos. Ideo dicitur in Proverbiis: Ne delecteris in semitis impiorum, nec tibi placeat malorum vita. Fuge ab ea et desere eam: non enim dormiunt, nisi malefecerint, et rapitur somnus ab eis, nisi supplantaverint. Carissimi, talium verbis non est credendum, licet ipsi habent verba allicitiva. Tu habes de Iuda, qui non dormivit, donec tradidisset Dominum. Tales quidem sunt similes Iudae, quia persequuntur Christum in membris suis.

Tertio fugiendum est malum consortium, quia pacem et caritatem fraternam tollit. Pravus socius semper turbat totam societatem. " Nihil quidem ita bonum homini sicut pax ", secundum Augustinum : ideo in libro Numerorum, cum viderent Moyses et Aaron, quod populus esset versus in seditionem, et quod tumultus incresceret, fugerunt Moyses et Aaron ad tabernaculum foederis. Carissimi, consimiliter fugiendum est a malo consortio et fugiendum ad tabernaculum securitatis et pacis.

Quarto fugiendum est pravum consortium, quia homines bonos infames reddit. Crudelis est homo, qui famam negligit: estne hoc rationale? Dico, quod sic. Quare ? Accipe pomum odoriferum; projice inter cadavera animalium: nunquam odor poini sentietur: nonne absorbetur per foetorem cadaverum ? Consimiliter est de illo qui vult esse et morari in societate malorum. Item, scriptum est in Tobia : Cum omnes irent ad vitulos aureos, quos Ieroboam fecerat, solus Tobias fugiebat consortia illorum. Carissimi, (idem) faciendum est ab homine, qui intendit et vult custodire odorem suae famae: non teneat consortia neque familiaritatem malorum: et hoc, ne cum illis vel per illos perdat suam famam. Impossibile enim est, si diligo aliquid, quin anima mea assimiletur ei: sic est, quod si aliquis diligit consortium malum, necesse habet, esse malus cum illis et assimilari eis: et propter ista beatus Ioannes fugit consortia malorum. Propter Deum ! moveant vos ista ad fugiendum consortia malorum.

Fugiendum est consortium malum, quia hominem confundit et confusum reddit, ita quod non audet levare caput; propter quod dicitur Isaiae quadragesimo octavo : Egredimini de Babylone, fugite a Chaldaeis. Et ideo Ioannes dicebat: Ecce, elongavi fugiens etc.

Sic igitur visum est, quare homo debet fugere et a quo, quia a peccato, a mundo et a malo consortio. Sed ad quem debet homo fugere? Dico, carissimi, quod ad illum, de quo scriptum est in Psalmo : Deus noster, refugium et virtus. Propter hoc ad ipsum fugiendum, et in oratione devota recurrere debemus ad Dominum Deum caeli in omnibus necessitatibus nostris. Et quando homo bene (est) cum Deo, tunc non debet timere nec tentationes mundi nec infestationes diaboli. Et quomodo ? Sicut puer, quando videt aliquod terribile, statim fugit ad sinum matris: ita homo ad Deum debet fugere. - O quot in mundo sunt tribulationes et terribilitates ! Dico vobis, quanto homines sunt altiores, tanto plures habent tribulationes. Dominus quidem in delectationibus ponit gal tribulationis. Fugiamus igitur, carissimi, ad Dominum, sicut fugit beatus Ioannes. Quomodo? Quando diabolus tibi praesentat tribulationem, fuge ad Dominum in oratione devota sicut Psalmista, qui dicebat : Eripe me de inimicis meis, Domine, ad te confugi. Doce me facere voluntatem tuam, quia Deus meus es tu. Verum est, quod ad hominem potest homo fugere: sed principaliter ad Dominum Deum nostrum, quia nemo potest dare unam stillam boni consilii, nisi ipse Dominus illustret hominem vel mentem hominis: et aliquando aliquis homo simplex dat melius consilium quam aliquis sapientissimus. Sic igitur ad Dominam est fugiendum propter consolationem, ut visum est.

Secundo, propter securitatem, sicut miles, quando obsidetur ab inimicis, fugit ad castrum tutius, quod habet, et fortius: sic etiam nos ad Dominum fugere debemus propter securitatem, quia turris fortissima nomen.Domini ; Psalmus: Tu autem, Domine, spes mea: altissimum posuisti refugium tuum, maxime, quando homo indiget necessariis ad victum, tunc fugit ad castrum munitissimum ; sic nos ad Dominum, quia est castrum fortissimum, securissimum et munitissimum. Ideo beatus Ioannes confugit ad ipsum tanquam ad refugium summum et dixit: Ecce, elongavi fugiens etc.

Tertio fugiendum est ad Dominum ad habendum instructionem, sicut homo, quando est in tenebris, si vult videre, statim currit ad lumen vel lucem, ut eum illuminet: sic et nos ad Dominum fugere debemus, ut scholaris ad magistrum, quia ipse est lux mundi . Sed saepe dicitur: Qui male agit odit lucem. De talibus conqueritur Dominus dicens: Fugerunt a me, oblivioni dalus sum illis. Carissimi, faciamus sicut beatus Ioannes, quia cognovit Creatorem suum, ita quod digito ostendebat ipsum . Ipse enim dimisit tenebras et fugit ad lucem: non fuit de illis, de quibus dicit Dominus: fugerunt a me etc. Rogabimus Dominum etc.