Caput IV. De hoc quod ait Filius: Pater Major Me Est.

I. Accipe nunc et has quaestiones, quas ex diversa parte proposueras fortiores, specialiter absolutas. Dicunt, inquis, haeretici ad depretiandam filii perpetuam et perfectam in omnibus deitatem, Pater major me est (Joan, XIV, 18) . Sed requirendum est, quando hoc filius dixit: nonne quando impletum est in eo quod scriptum est: Minorasti eum paulo minus 0067D ab angelis, gloria et honore coronasti eum (Psal. VIII, 6) ? Quomodo minoratus est, exponat apostolus Paulus tertii coeli conscius: Paulo minus, inquit, ab angelis minoratum videmus Jesum propter passionem mortis; gloria et honore coronatum, ut gratia Dei mortem gustaret pro omnibus (Heb. II, 9) . Pro omnibus, ait, non pro se: ergo qui pro omnibus gustavit mortem, quid mirum si pro omnibus et minoratus est? Pro omnibus (autem) gustavit mortem; non pro se, eo quod pro omnibus in peccati reatu positis ipse homo factus, nullo proprio peccato tenebatur obnoxius. Et vide quomodo hoc ipsum, quod minoratus est propter 0068A passionem mortis, et quod gratia Dei pro omnibus gustavit mortem, ad decorem operis interpretatur sapientissimus Paulus ita subsequens: Decebat enim eum propter quem omnia, et per quem omnia, multis filiis in gloriam adductis, ducem salutis eorum per passiones consummare (Ibid., 10) . Vides quam pulchrum, quamve decorum nostrae salutis sacramentum in eo, quod filius est, minoratus ostenditur. Quomodo ergo ad offuscandam divinitatem ejus improperas, quod exsequitur ad decorem? Pater major me est: hoc tunc dixit, postea quam Verbum caro factum est, et habitavit in nobis.

II. Et vide ne demutabilem credas, quasi desierit esse Verbum, postea quam caro factum est; sed manens semper Verbum Deus, et caro quoque factum 0068B est. Etsi enim dixit, Et Verbum caro factum est, pressius loqui voluit, ne quis in eo non veram carnem crederet. Siquidem et post tam pressam locutionem non desunt qui dicunt, carnem illum habuisse putativam. Ut autem manifestum sit Verbum carnem factum, non demutatione divinae substantiae, sed susceptione carnis humanae, intende quid sequitur: Et habitavit in nobis. Non ergo interceptum est Verbum demutatione, quod per carnem assumptam habitavit in nobis: habitatio enim probat perseverantiam Verbi. Hoc ideo interposui, ne quis filium Dei demutabilem credat, cum legit: Et Verbum caro factum est. Dicit ergo filius, Pater major me est, postea quam Verbum caro factum est, et suscepit officium ministrantis. Venit enim non ministrari, sed ministrare. Pater major 0068C me est (Matth. XX, 28) . Quid ais deitas? quomodo dicis patrem te esse majorem? certe una tibi et patri imago est secundum Moysen, eademque forma secundum apostolum Paulum, qui me etiam docuit, quod sis splendor gloriae et character substantiae ejus (Heb. I, 3) . Sed et tu ipse docuisti dicens: Qui me vidit, vidit patrem; et ego in patre et pater in me (Joan. XIV, 9) . Ego et pater unum sumus (Joan. X, 30) . Sed et quaecumque facit pater, facis et tu similiter: tua enim verba sunt: Quaecumque enim ille facit, haec et filius similiter facit: et sicut pater suscitat mortuos et vivificat, sic et filius, quos vult, vivificat, et ut honorificent filium, sicut honorificant patrem (Joan. V, 19-21) . Cum ergo eadem tibi imago est, eadem forma eademque substantia, eadem naturae unitas, eadem 0068D potestas, eadem libertas voluntatis, idem honor, et omnia omnino quae patris sunt, tua sunt, quia quae tua sunt, patris sunt; quomodo dicis, Pater major me est, cum in omnibus quae sunt deitatis, talis es qualis et pater? Loquatur apostolus Paulus in quo Christus loquebatur, secundum quod ipse ait: An experimentum quaeritis, qui in me loquitur Christi (II Cor. XIII, 3) ? Quid dicit Apostolus? qui cum in forma Dei esset constitutus, non rapinam arbitratus est, esse se aequalem Deo (Philipp. II, 6) . Ergo secundum hoc, quod in forma Dei est et quod aequalis est Deo, non est major pater. Et quomodo major est pater, 0069A subsequentia demonstrant: Sed semetipsum, inquit, exinanivit, formam servi accipiens (Ibid., 7, 8) .

III. Vide ne et hic interceptionem divinitatis intelligas, cum audis, semetipsum exinanivit: intende enim ad hoc quod sequitur, formam servi accipiens. Manere ergo in suo statu ostenditur, qui formam servi dicitur accepisse. Sed quamvis maneat et perseveret in eo status divinus; tamen semetipsum exinanivit, scilicet per occultationem divinitatis, formam servi accipiens in similitudine hominum factus, et habitu inventus ut homo. Humiliavit seipsum factus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis. Jam talis est si dicat, Pater major me est: Non impugnat aequalitatem divinitatis, sed designat sacramentum humanitatis per hoc quod semetipsum exinanivit formam 0069B servi accipiens. Jam talis si dicat, Qui misit me Pater, mandatum mihi dedit, quid dicam, et quid loquar (Joan. XII, 49) ; et: Descendi de coelo, non ut faciam voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui me misit (Joan. VI, 38) ; ostendit, quod semetipsum exinanivit, formam servi accipiens, in similitudinem hominum factus, et habitu inventus ut homo: humiliavit se ipsum factus obediens usque ad mortem: et tamen quae est in his diminutio ejus divinitatis, si ad amputandam in hominibus arrogantiam ipse non sibi arrogans loqueretur? Mentior, si non hoc ipsum testimonium ideo posuit apostolus Paulus, ut ad humilitatem Salvatoris exemplo singulos provacaret. Hoc ita invenies, si eamdem Epistolam quam scribit ad Philippenses, intentius legeris. Sed et haeretici nolunt ob sacramentum 0069C exinaniti Dei per acceptionem formae servilis esse dictum, Pater major me est. Dicamus et nos patrem majorem de solo sacramento generationis: et hunc enim pium sensum nonnulli catholici prosecuti sunt dicentes, patrem et filium ejusdem substantiae, et ideo secundum substantiam alterum altero non esse majorem. Qualis enim pater est Deus, talis et Deus filius est: nihil enim minus ex se genuit, quam ipse est: perfectus enim existens perfectum genuit. Etsi ergo, qua Deus, Deo aequalis est filius; tamen, qua filius, minor dicitur patre: id est, quia filius de patre sit, et plenitudo existens plenitudinem genuit: pater autem genuit filium, et ideo non dixit, «Deus major me est,» sed, Pater major me est.