Monitum.

Absoluta jam impressione communicatae mihi fuerunt annotationes aliquot et observationes studio atque humanitate viri clar. D. abbatis Terribilini, quas hoc loco adjiciendas operi censui, ne lectores earum beneficio fraudarem.

Existimat igitur vir ille eruditus primo loco, Damasum Romae ortum fuisse, utiturque ad hanc confirmandam opinionem rationibus iis, quas ego attigi. Observat etiam plures esse veteres scriptores a Saraziano, et 0417C Coustantio memoratos, qui de eo pontifice agunt, illumque laudant: at ex eis ne unum quidem, qui eum Hispanum dixerit ante Catalogum Romanorum pontificum, quem sub Felice IV conscriptum aiunt, aut Anastasium, a quo Catalogum illum exscriptum putant sed utriusque hujus scriptoris haud magnam esse auctoritatem censet. Affert deinde recentiores ex inclyta gente illa auctores, ac eos ait nullo solido fundamento niti, praetereaque de loco digladiari inter se; postremo ex Breviario Eborensi anno 1548 impresso exscribit orationem, et lectiones Festo S. Damasi accommodatas. En vero hoc loco collecta omnia.

Ex Breviario Eborensis Ecclesiae in Lusitania typis impresso anno 1548, pag. 837.
In Festo Sancti Damasi Papae Et Confessoris.

0417D

Oratio.—Misericordiam tuam, Domine, quaesumus, nobis interveniente beato confessore tuo atque pontifice Damaso, clementer impende: nostrisque delictis ipsius propitiare suffragiis. P.

Lect. I.—Beatus Damasus, hujus nominis primus, natione Hispanus, patria Vimaranensis, ex Bracarensi provincia, patre Antonio, secundum Hieronymum in ecclesiastica Historia Liberio, secundum vero alios Felici II in pontificatu successit, anno Domini 369, sub Valentiniano et Valente imperatoribus. Sedit annis decem et octo, mensibus duobus, diebus decem. T.

Lect. II.—Ursicinus autem, vel, ut alii legunt, 0418B Ursinus, Romanae Ecclesiae diaconus, Damasum sibi praelatum non ferens, in tantum furoris erupit, ut persuaso quodam imperito ac agresti episcopo, collecta turbulentorum et seditiosorum hominum manu, in basilica, quae Sicinini appellatur, episcopum se fieri extorqueret: legibus, ordine, et traditione perversis. Itaque cum non tantum suffragiis, sed etiam vi et armis res ageretur: multi utrimque ceciderunt. Ammianus Marcellinus ejus temporis historicus, refert centum triginta septem uno die, in basilica Sicinini 0418C peremptorum reperta fuisse cadavera. Denique sacerdotum et populi consensu, Damasus confirmatus est: et Ursicinus ejectus ab Urbe, atque ad Neapolitanam Ecclesiam traductus. T.

Lect. III.—Damasus autem de adulterio per invidiam accusatus, facta synodo coram quadraginta quatuor episcopis se purgavit: a quibus innocens absolutus est, et accusatores ejus Concordius et Callixtus diaconi, damnati rejectique ab Ecclesia. Certe beatus Hieronymus, in epistola ad Pammachium, non solum virum egregium, et in Scripturis eruditum, sed virginem etiam virginis Ecclesiae doctorem appellat. T.

Lect. IV.—Tandem pacata Ecclesia, Damasus otio litterario delectatus, Vitas Pontificum omnium, 0418D qui ante se fuere, conscripsit, easque ad Hieronymum misit: et cum multa corpora Sanctorum perquirens invenisset, eorum tumbas carminibus adornavit. Elegans enim in componendis carminibus ingenium habuit. Multa brevia opuscula heroicis versibus composuit: Epistolas item multas. T.

Lect. V.—Templa cultumque divinum auxit magnopere. Duas enim basilicas aedificavit, alteram juxta theatrum, alteram via Ardeatina, ad catacumbas, dedicavit: et Platoniam, ubi corpora apostolorum Petri et Pauli aliquando jacuerant, et corpora sanctorum eo loci sepulta, versibus exornavit, ad posteritatis memoriam. T.

Lect. VI.—Basilicam vero, quam in honorem sancti Laurentii non longe a theatro Pompeiano condiderat, 0419A maximis muneribus ornavit: patina argentea pondo librarum viginti, hama argentea librarum quindecim, scypho argenteo anaglypho librarum decem: calicibus argenteis quinque, coronis argenteis quinque. Domos quoque circa basilicam positas, fundum etiam Papyrianum agri Ferentinatis, fundumque Antonianum, et balnea non longe a templo posita, dono dedit. T.

Lect. VII.—Hic celebrato Romae concilio, Apollinarem Laodicensem et Timotheum discipulum ejus haereseos damnavit: quemadmodum legimus in Epistola ad episcopos Orientales ab eo missa: Legimus et alias ejus synodales epistolas: ut ad episcopos per Illyrium, et ad Paulinum Thessalonicensem episcopum, contra diversas haereses. Hic instituit ut psalmi die noctuque alternis vicibus in Ecclesia canerentur, 0419B choro in duas partes diviso, et ut in fine psalmorum accineretur, Gloria Patri et Filio, et Spiritui sancto. Mandavit etiam, ut in principio celebrationis missarum, confessio diceretur. T.

Lect. VIII.—Ad ejus quoque instantiam, Hieronymus psalterium juxta septuaginta interpretes emendavit, et per vigilias distinxit: cujus scriptis Damasus primus auctoritatem dedit. Tunc enim Biblia Hieronymi legi coepta sunt, cum prius septuaginta interpretum scripta, tantummodo in pretio essent. Tu.

Lect. IX.—Ordinationes quinquies fecit, ex quibus presbyteros triginta et unum, diaconos undecim, episcopos per diversa loca numero sexaginta duos creavit. Mortuus est octogenarius, tertio idus 0419C Decembris: anno secundo Arcadii Augusti. Sepultus est in basilica sua, via Ardeatina, juxta matrem suam, et germanam, et cessavit pontificatus dies unum et triginta. Tu.

In fine hujus Breviarii haec leguntur: Ad Laudem Omnipotentis Dei Et Illibatae Semper Virginis Mariae, Explicit

Breviarium divinorum officiorum, juxta ritum sanctae Eborensis Ecclesiae, denuo emendatum, correctum, immutatum, ac longe jam ordinatius elegantiusque factum, jussu et auctoritate reverendissimi in Christo Patris, illustrissimique principis ac domini D. Henrici S. R. E. cardinalis tituli Sanctorum Quatuor Coronatorum, Portugalliae Infantis, 0419D ac primi ejusdem Ecclesiae archiepiscopi.

Olisipone, apud Ludovicum Rotorigium bibliopolam, typographum regium, anno a Christo nato, millesimo quingentesimo quadragesimo octavo, mense Aprili.