Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Anno Domini CCCLV-CCCLVIII. Sanctus Felix Papa II.

 Anno Domini CCCLV-CCCLVIII. Sanctus Felix Papa II.

 Notitia Biographica De S. Felice Ex Libro Pontificali Damasi Papae Desumpta.

 Notitia Biographica De S. Felice Ex Libro Pontificali Damasi Papae Desumpta.

 Epistolae Et Decreta.

 Epistolae Et Decreta.

 De infestationibus Arianorum.

 Epistola II Felicis Papae II Ad Eosdem Et Ad Reliquos Domini Sacerdotes. De patienti sufferentia persecutionum et tribulationum.

 Anno Domini CCCLXVIII-CCCLXXXIV. Faustinus Et Marcellinus Presbyteri.

 Anno Domini CCCLXVIII-CCCLXXXIV. Faustinus Et Marcellinus Presbyteri.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 De Faustino Et Marcellino. (Ex Galland. Bibl., t. VII, pp. XIII-XV.)

 De Faustino Et Marcellino. (Ex Galland. Bibl., t. VII, pp. XIII-XV.)

 De Faustino. Ex Schoenemann Bibl.T. I, pp. 547-554.

 De Faustino. Ex Schoenemann Bibl.T. I, pp. 547-554.

 Saeculo XVI.

 Saeculo XVII.

 Saeculo XVIII.

 Faustini Presbyteri Ad Gallam Placidiam De Trinitate, Sive De Fide Contra Arianos.

 Faustini Presbyteri Ad Gallam Placidiam De Trinitate, Sive De Fide Contra Arianos.

 Faustinus Augustae Flaccillae.

 Caput Primum. De professione impia Arianorum.

 Caput II. De eo quod haeretici dicunt. Ex nihilo, inquiunt, Deus sibi filium fecit: si fecit eum ex nihilo, creatura est, et non filius.

 Caput III. Quod Dei filius sit omnipotens, et indemutabilis, et quod una sit omnipotentia Patris et Filii, sicut et una deitas: et de sacramento incar

 Caput IV. De hoc quod ait Filius: Pater Major Me Est.

 Caput V. Quod in Actibus Apostolorum legitur: Certissime Itaque Sciat Omnis Domus Israel, Quia Dominum Illum Et Christum Deus Fecit Hunc Jesum, Quem V

 Caput VI. De hoc quod Salomon: Dominus Creavit Me Initium Viarum Suarum In Opera Sua.

 Caput VII. De Spiritu sancto.

 Faustini Presbyteri Fides, Theodosio Imperatori Oblata, In Codicem Canonum Et Constitutorum Ecclesiae Romanae Recepta.

 Faustini Presbyteri Fides, Theodosio Imperatori Oblata, In Codicem Canonum Et Constitutorum Ecclesiae Romanae Recepta.

 Faustini Et Marcellini Presbyterorum Partis Ursini Adversus Damasum Libellus Precum Ad Imperatores Valentinianum, Theodosium Et Arcadium.

 Faustini Et Marcellini Presbyterorum Partis Ursini Adversus Damasum Libellus Precum Ad Imperatores Valentinianum, Theodosium Et Arcadium.

 Praefatio. De eodem schismate Ursini.

 Incipit Libellus Precum.

 Anno Domini CCCLXXXIV. Sanctus Damasus.

 Anno Domini CCCLXXXIV. Sanctus Damasus.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Epistola Dedicatoria.

 Epistola Dedicatoria.

 Lectori.

 Lectori.

 De Sancti Damasi Papae Opusculis Et Gestis.

 De Sancti Damasi Papae Opusculis Et Gestis.

 Caput Primum.

 Caput II. 366, Damasi 1, Gratiano Et Dagalaifo Conss. 367, Damasi 2, Lupicino Et Jovino Conss.

 Caput III. 368, Damasi 3, Valentiniano Et Valente Aa. II. Conss.

 Caput IV. 369, Damasi 4, Valentiniano N. P. Et Victore Conss.

 Caput V. 370, Damasi 5, Valentiniano Et Valente III Aa. Conss.

 Caput VI. 371, Damasi 6, Gratiano Aug. II Et Sexto Petronio Probo Coss.

 Caput VII. 372, Damasi 7, Modesto Et Arintheo Coss.

 Caput VIII. 373, Damasi 8, Valentinianus Aug. IV Et Valens Aug. IV Coss.

 Caput IX. 374, Damasi, 9, Gratiano Aug. III Et Fl. Equitio Coss.

 Caput X. 375, Damasi 10, Post Consulatum Gratiani Aug. III Et Equitii.

 Caput XI. 376, Damasi 11, Valens Aug. V Et Valentinianus Aug. Coss.

 Caput XII. 377, Damasi 12, Gratiano Aug. IV Et Merobaude Coss.

 Caput XIII. 378, Damasi 13, Valente VI Et Valentiniano II Aa. Coss.

 Caput XIV. 379, Damasi 14, Ausonio Et Olybrio Coss.

 Caput XV. 380, Damasi 15, Gratiano Aug. V Et Theodosio Aug. Coss.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII. 381, Damasi 16, Fl. Syagrio Et Fl. Eucherio Coss.

 Caput XIX.

 Caput XX. 332, Damasi 17, Syagrio Et Antonio Coss.

 Caput XXI.

 Caput XXII. 383, Damasi 17, Merobaude Et Saturnino Coss.

 Caput XXIII.

 Caput XXIV. 384, Damasi Pontificatus Postremo, Clearcho Et Richomere Coss.

 Vita Et Actus B. Damasi Papae.

 De Ss. Martyribus Vitali, Martiali Et Alexandro.

 Diatribae Duae Illustrantes Gesta Quaedam Pontificum Liberii Et Damasi.

 Diatribae Duae Illustrantes Gesta Quaedam Pontificum Liberii Et Damasi.

 Diatriba Prima. De gestis Liberii exsulis.

 Diatriba II. An Damasus faverit aliquando Maximo Cynico adversus Gregorium Nazianzenum ac de duabus epistolis Italici concili nomine a Sirmondo editi

 Sancti Damasi Opuscula.

 Sancti Damasi Opuscula.

 Epistolae.

 Epistolae.

 Epistola Prima. Exemplum Synodi Habitae Romae Episcoporum XCIII, Ex Rescripto Imperiali.

 Monitum.

 Epistola.

 Epistolae II Fragmenta. Seu Expositio Fidei In Synodo Romana Sub Damaso Papa Edita Et Transmissa In Orientem.

 Monitum.

 Fragmentum Primum.

 Item Ex Parte Decreti.

 Fragmentum II.

 Item Ex Parte Decreti.

 Item Ex Parte Decreti.

 Epistola III. Damasi Papae Urbis Romae Ad Paulinum Episcopum Antiochenae Civitatis.

 Monitum.

 Epistola.

 Epistola IV. Confessio Fidei Catholica Quam Papa Damasus Misit Ad Paulinum Antiochenum Episcopum.

 Monitum.

 Confessio Fidei Catholicae .

 Epistola V. Damasi Papae Ad Acholium Et Alios Macedoniae Episcopos.

 Epistola VI. Damasi Papae Ad Acholium Thessalonicensem Episcopum.

 Epistola VII. Episcopis Orientem Regentibus Damasus.

 Epistola VIII. Damasi Papae Ad Hieronymum.

 Epistola IX. Damasi Papae Ad Hieronymum.

 De Explanatione Fidei. Ex concilio urbus Romae sub Damaso papa.

 Carmina .

 Carmina .

 Carmen Primum. In laudem Davidis.

 Carmen II. De Christo.

 Carmen III. De Ascensione Christi.

 Carmen IV. De Nomine Jesu.

 Carmen V. De eodem.

 Carmen VI. De cognomentis Salvatoris.

 Carmen VII. De S. Paulo apostolo

 Carmen VIII. De S. Andrea Apostolo

 Carmen IX. In Ss. Apostolorum Catacumbas .

 Carmen X. De S. Stephano P. et M.

 Carmen XI. De S. Marcello Martyre.

 Carmen XII. De S. Eusebio Papa.

 Carmen XIII. De S. Marco Papa

 Carmen XIV. De S. Laurentio .

 Carmen XV. De Sancto Felice

 Carmen XVI. Votum S. Damasi.

 Carmen XVII. De S. Eutychio

 Carmen XVIII. De S. Tarsicio

 Carmen XIX. De sancto Gorgonio

 Carmen XX. De S. Saturnino martyre

 Carmen XXI. De sancto Mauro

 Carmen XXII. De incerto martyre Graeco

 Carmen XXIII. De Ss. Marcellino et Petro.

 Carmen XXIV. De Ss. martyribus Felice et Adaucto.

 Carmen XXV. De Ss martyribus Nereo et Achilleo

 Carmen XXVI. De Ss. martyribus Proto et Hyacintho.

 Carmen XXVII. De eodem.

 Carmen XXVIII. De Ss. martyribus Chrysantho et Daria

 Carmen XXIX. De S. Agnete Martyre

 Carmen XXX. De S. Agatha martyre

 Carmen XXXI. Epitaphium Irene Sororis.

 Carmen XXXII. Epithaphium Projectae

 Carmen XXXIII. De sepulcro suo.

 Carmen XXXIV. Epitaphium papae Damasi quod sibi edidit ipse.

 Carmen XXXV. De templo sancti Laurentii A. S. Damaso instaurato.

 Carmen XXXVI. De fontibus Vaticanis.

 Carmen XXXVII. Ad fontes.

 Appendix Ad Opera Sancti Damasi Papae. (Carmina a Grutero ex cod. Palatin. edita.)

 Appendix Ad Opera Sancti Damasi Papae. (Carmina a Grutero ex cod. Palatin. edita.)

 Carmina dub.

 Carmina dub.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 Carmina Inedita. (Ex Anecdot. sac. D. de Levis, pag. 17, 20.)

 Carmina Inedita. (Ex Anecdot. sac. D. de Levis, pag. 17, 20.)

 Observatio.

 Carmen I. In Epistolas D. Pauli apostoli.

 Carmen II. In laudem B. Pauli apostoli.

 Carmen III. De poena Redemptoris.

 Addenda.

 Addenda.

 Monitum.

 Varia De Patria S. Damasi Testimonia.

 Varia De Patria S. Damasi Testimonia.

 Quarumdam Abbatis Terribilini Sententiarum Analysis.

 Quarumdam Abbatis Terribilini Sententiarum Analysis.

 Opera Apocrypha Sancti Damasi.

 Opera Apocrypha Sancti Damasi.

 Lectori.

 Epistola Prima.

 Epistola II.

 Epistola IV. Jubet ne per scripta in posterum, sed per legitimum accusatorem, quis ab eis judicetur: et causae etiam judicandae omnes ad apostolicam s

 Epistola V. Ad Hieronymum Presbyterum.

 Epistola VI. Damasus episcopus urbis Romae Hieronymo Presbytero.

 Anno Domini CCLVIII. Catalogus Romanorum Pontificum Sub Liberio Descriptus Cui Accedunt In Confirmationis Vicem Duo Martyrologia Ecclesiae Romanae Ne

 Anno Domini CCLVIII. Catalogus Romanorum Pontificum Sub Liberio Descriptus Cui Accedunt In Confirmationis Vicem Duo Martyrologia Ecclesiae Romanae Ne

 Prooemium Ex capite quarto citati operis excerptum, notionesque praevias gallico sermone concinnatas exhibens.

 Prooemium Ex capite quarto citati operis excerptum, notionesque praevias gallico sermone concinnatas exhibens.

 Catalogus Romanorum Pontificum.

 Catalogus Romanorum Pontificum.

 Lectio Aegidii Boucherii. Commentar. in Victorii Aquitani Canonem Paschalem,

 Lectio P. Gotofredi Henschenii. Acta Sanctor. Aprilis, Diatriba praeliminaris in Catalogos veteres Rom. Pontificum, ex antiquissimis codicibus accepto

 Lectio Emmanuelis Schelstratii. Antiquitas Ecclesiae illustrata,

 Disquisitio Gallice Adornata. De Praecedentis Catalogi Epocha, Auctore Et Auctoritate.

 Disquisitio Gallice Adornata. De Praecedentis Catalogi Epocha, Auctore Et Auctoritate.

 Depositio Episcoporum.

 Depositio Martyrum.

 Mense Januario.

 Mense Februario.

 Mense Martio.

 Mense Maio.

 Mense Junio.

 Mense Julio.

 Mense Augusto.

 Mense Septembre.

 Mense Octobre.

 Mense Novembre.

 Mense Decembre.

 Anno Domini CCCLXXX-CCCXCIV. Theodosius Magnus Et Pacatus.

 Anno Domini CCCLXXX-CCCXCIV. Theodosius Magnus Et Pacatus.

 Pars prima. Exhibens Panegyricum Pacati Theodosio Magno Dictum, In Vicem Praefationis Ad Illius Imperatoris Opera. (Ex Panegyric. Vett. Jacobi de la B

 Pars prima. Exhibens Panegyricum Pacati Theodosio Magno Dictum, In Vicem Praefationis Ad Illius Imperatoris Opera. (Ex Panegyric. Vett. Jacobi de la B

 Introductio Ad Panegyricum.

 Incipit Pacati Panegyricus.

 Theodosius Magnus Et Pacatus. Pars secunda, Complectens Selecta Theodosii De Religione Decreta.

 Theodosius Magnus Et Pacatus. Pars secunda, Complectens Selecta Theodosii De Religione Decreta.

 Lib. I. Tit. X. De Officio Comitis Sacrarum Largitionum.

 Lib. II. Tit. VIII. De Feriis.

 Lib. III. Tit. VII. De Nuptiis.

 Lib. V. Tit. III. De Bonis Clericorum Et Monachorum.

 LIV. V. Tit. V. De Postliminio.

 Lib. IX. Tit. VII. Ad Legem Juliam, De Adulteriis.

 Lib. IX. Tit. XXV. De Raptu Vel Matrimonio Sanctimonialium Virginum Vel Viduarum.

 Lib. IX. Tit. XXXV. De Quaestionibus.

 Lib. IX. Tit. XXXVIII. De Indulgentiis Criminum.

 Lib. IX. Tit. XLV. De His Qui Ad Ecclesias Confugiunt.

 Lib. XV. Tit. VII. De Scenicis.

 Lib. XVI. Tit. I. De Fide Catholica.

 Lib. XVI. Tit. II. De Episcopis, Ecclesiis Et Clericis.

 Lib. XVI. Tit. III. De Monachis.

 Lib. XVI. Tit. IV. De His, Qui Super Religione Contendunt.

 Lib. XVI. Tit. V. De Haereticis.

 Lib. XVI. Tit. VII. De Apostatis.

 Lib. XVI. Tit. VIII. De Judaeis, Coelicolis Et Samaritanis.

 Lib. XVI. Tit. X. De Paganis, Sacrificiis Et Templis.

 Appendix.

 Appendix.

 Epistola Concilii Constantinopolitani Oecumenici Ad Theodosium Imperatorem. (Labb. Concil. t. II, col. 945-946.)

 Epistola Concilii Constantinopolitani Oecumenici Ad Theodosium Imperatorem. (Labb. Concil. t. II, col. 945-946.)

 Anno Domini CCCLXXXI-CCCXCVIII. Sanctus Vigilius, Episcopus Tridentinus Et Martyr.

 Anno Domini CCCLXXXI-CCCXCVIII. Sanctus Vigilius, Episcopus Tridentinus Et Martyr.

 Prolegomena. Notitia Historica. Ex Gallandii Bibliotheca. tom VIII, p. X-XII.

 Prolegomena. Notitia Historica. Ex Gallandii Bibliotheca. tom VIII, p. X-XII.

 Sancti Vigilii Epistolae Duae. (Ex Gallandii Biblioth. tom. VIII, pag. 203-206.)

 Sancti Vigilii Epistolae Duae. (Ex Gallandii Biblioth. tom. VIII, pag. 203-206.)

 Epistola Prima. Ad Simplicianum Episcopum Mediolanensem. De martyrio Ss. Sisinnii, Martyrii et Alexandri.

 Epistola II. Ad S. Joannem Chrysostomum. De iisdem martyribus.

 Anno Domini CCCXXXVI. Monumenta Vetera Ad Arianorum Doctrinam Pertinentia.

 Anno Domini CCCXXXVI. Monumenta Vetera Ad Arianorum Doctrinam Pertinentia.

 Epistolae Et Decreta.

 Epistolae Et Decreta.

 Epistola Prima Constantii Ad Athanasium .

 Epistola Secunda Constantii Imperatoris Ad Athanasium.

 Epistola Tertia Constantii Imperatoris Ad Athanasium.

 Epistola Prima Constantii Ad Cleros Alexandrinos.

 Epistola Secunda Ejusdem Ad Eosdem.

 Epistola Ejusdem Ad Nestorium.

 Epistola Quarta Ejusdem Ad Athanasium.

 Anno Domini CCCXXXVII. Epistola Imperatoris Constantini Junioris Ad Alexandrinos.

 Anno Domini CCCXLIX.

 Anno Domini CCCLV.

 Anno Domini CCCLIX Vel CCCLX. Epistola Constantii Ad Synodum Ariminensem. Constantius monuit ne quid de orientalibus, qui seorsim convenirent Seloucia

 Epistola Secunda Synodi Ariminensis Ad Constantium. Petit synodus veniam Arimino discedendi ante hiemis asperitatem.

 Anno Domini CCCLXV.

 Anno Domini CCCLXX. Constitutio Valentiniani Imperatoris Ad Damasum Papam. Ex Coust. pag.

 Anno Domini CCCLXXVIII Vel CCCLXXXI. Epistola Romani Coust. p.

 Anno Domini CCCLXXX. Quo id omne prope conceditur, quod superiori epistola petitum est. Coust. p.

 Anno Domini 381. Epistola

 Anno Domini 385.

 Epistola Maximi Imperatoris Ad Valentinianum Augustum. (Labb. Concil. tom. II. col. 1031.)

 Sermonum Arianorum Fragmenta Antiquissima In Rescriptis Membranis Reperta Et Nunc Primum Cum Idoneis Refutationibus Edita .

 Sermonum Arianorum Fragmenta Antiquissima In Rescriptis Membranis Reperta Et Nunc Primum Cum Idoneis Refutationibus Edita .

 Fragmentum Primum.

 Fragmentum II.

 Fragmentum III.

 Fragmentum IV.

 Fragmentum V.

 Fragmentum VI.

 Fragmentum VII.

 Fragmentum VIII.

 Fragmentum IX.

 Fragmentum X.

 Fragmentum XI.

 Fragmentum XII.

 Fragmentum XIII.

 Fragmentum XIV.

 Fragmentum XV.

 Fragmentum XVI.

 Fragmentum XVII.

 Primus Capitulus Fidei Catholicae

 Fragmentum XVIII.

 Fragmentum XIX.

 Fragmentum XX.

 Fragmentum XXI.

 Sermonum Antiquorum Reliquiae Ex Alio Palimpsesto Bibliothecae Ambrosianae.

 Sermonum Antiquorum Reliquiae Ex Alio Palimpsesto Bibliothecae Ambrosianae.

 Fragmentum I. Incipit Sermo III

 Fragmentum II. Ex Sermone V.

 Fragmentum III. Incipit Sermo VI.

 Fragmentum IV. Incipit Homilia XXIV.

 Fragmentum V. Ex Homilia XXXIII.

 Fragmentum VI. Incipit Homilia XXXIV.

 Fragmentum VII. Ex Homiliis Incertis.

 Fragmentum VIII.

 Fragmentum IX.

 Fragmentum X.

 Fragmentum XI.

 Fragmentum XII.

 Fragmentum XIII.

 Contra Arianos Fragmentum.

 Contra Arianos Fragmentum.

 Sermones Dominicales IV .

 Sermones Dominicales IV .

 Sermo I. In Septuagesima.

 Sermo II. In Quadragesima.

 Sermo III. In Dominica Passionis.

 Sermo IV. In Dominica Palmarum.

 Expositio Fidei .

 Expositio Fidei .

 Breviarium Fidei Advebsus Arianos Haereticos, In Quo Trium Divinarum Personarum Aequalitas Plurimis Scripturae Sacrae Locis Et Argumentis Liquido Comp

 Breviarium Fidei Advebsus Arianos Haereticos, In Quo Trium Divinarum Personarum Aequalitas Plurimis Scripturae Sacrae Locis Et Argumentis Liquido Comp

 Kalendaria Duo Antiqua A Furio Dionysio Philocalo An. CCCLIV, Et Polemeo Silvio An. Cccciil, Conscripta, Et Ex Codice Ms. Joannis Cuspiniani Desumpta.

 Kalendaria Duo Antiqua A Furio Dionysio Philocalo An. CCCLIV, Et Polemeo Silvio An. Cccciil, Conscripta, Et Ex Codice Ms. Joannis Cuspiniani Desumpta.

 Praefatio Editoris.

 Praefatio Editoris.

 Kalendarium Antiquum Furii Dionysii Filocali Anno CCCLIV Conscriptum.

 Kalendarium Antiquum Furii Dionysii Filocali Anno CCCLIV Conscriptum.

 Mensis Januarius.

 Februarius.

 Martius.

 Aprilis.

 Maius.

 Junius.

 Julius.

 Augustus.

 September.

 October.

 November.

 December.

 Kalendarium Antiquum Polemei Silvii Anno Cccciil Conscriptum.

 Kalendarium Antiquum Polemei Silvii Anno Cccciil Conscriptum.

 Mensis Januarius.

 Februarius.

 Martius.

 Aprilis.

 Maius.

 Junius.

 Julius.

 Augustus.

 September.

 October.

 November.

 December.

 Natales Aliquot Sanctorum Ex Fastis Consularibus Excerpti.

 Natales Aliquot Sanctorum Ex Fastis Consularibus Excerpti.

 Anno Domini CCCLXXI. Lucifer Episcopus Calaritanus.

 Anno Domini CCCLXXI. Lucifer Episcopus Calaritanus.

 Epistola Dedicatoria.

 Epistola Dedicatoria.

 Praefatio .

 Praefatio .

 Luciferi Episcopi Calaritani Vita.

 Luciferi Episcopi Calaritani Vita.

 Joannis Tilii Epistola Ad Pium V. P. Quae Exstat In Fronte Operum Luciferi Ab Eodem Tilio Anno 1568. Editorum.

 Joannis Tilii Epistola Ad Pium V. P. Quae Exstat In Fronte Operum Luciferi Ab Eodem Tilio Anno 1568. Editorum.

 Sancti Patris Nostri Luciferi Episcopi Calaritani Pancratii Presbyteri Et Hilarii, Legatorum Sedis Apostolicae Epistola Ad Eusebium Episcopum Vercelle

 Sancti Patris Nostri Luciferi Episcopi Calaritani Pancratii Presbyteri Et Hilarii, Legatorum Sedis Apostolicae Epistola Ad Eusebium Episcopum Vercelle

 Liberii Papae Ad Luciferum

 Liberii Papae Ad Luciferum

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani De Non Conveniendo Cum Haereticis, Ad Constantium Imperatorem Liber Unus.

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani De Non Conveniendo Cum Haereticis, Ad Constantium Imperatorem Liber Unus.

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani De Regibus Apostaticis, Ad Constantium Imperatorem, Liber Unus.

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani De Regibus Apostaticis, Ad Constantium Imperatorem, Liber Unus.

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani Pro Sancto Athanasio Ad Constantium Imperatorem Libri Duo.

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani Pro Sancto Athanasio Ad Constantium Imperatorem Libri Duo.

 Liber Primus.

 Pro Sancto Athanasio Liber Secundus.

 Florentii Ad Luciferum Ep. Calaritanum Epistola.

 Florentii Ad Luciferum Ep. Calaritanum Epistola.

 Epistola.

 Luciferi Episcopi Calaritani Ad Florentium Epistola.

 Luciferi Episcopi Calaritani Ad Florentium Epistola.

 Epistola.

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani De Non Parcendo In Deum Delinquentibus, Ad Constantium Imperatorem, Liber Unus.

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani De Non Parcendo In Deum Delinquentibus, Ad Constantium Imperatorem, Liber Unus.

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani, Moriendum Esse Pro Dei Filio, Ad Constantium Imperatorem, Liber Unus.

 S. P. N. Luciferi Episcopi Calaritani, Moriendum Esse Pro Dei Filio, Ad Constantium Imperatorem, Liber Unus.

 Athanasii Ad Luciferum Epistolae Duae.

 Athanasii Ad Luciferum Epistolae Duae.

 Epistola I.

 Epistola II.

 Appendix.

 Appendix.

 De Professione Fidei S. Luciferi Ep. Calaritani.

 De Professione Fidei S. Luciferi Ep. Calaritani.

 Ex Membranaceo Codice Ms. Bibliothecae Ambrosianae signato I, 101, in parte superiori.

 Ex Membranaceo Codice Ms. Bibliothecae Ambrosianae signato I, 101, in parte superiori.

 Anno Domini CCCXCVII. Sanctus Pacianus Barcilonensis Episcopus.

 Anno Domini CCCXCVII. Sanctus Pacianus Barcilonensis Episcopus.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Sancti Paciani Epistolae Tres Ad Sympronianum Novatianum.

 Sancti Paciani Epistolae Tres Ad Sympronianum Novatianum.

 Epistola I. De Catholico nomine. Pacianus Symproniano fratri salutem.

 Epistola II. De Symproniani litteris.

 Epistola III. Contra tractatus Novatianorum.

 Sancti Paciani Paraenesis, Sive Exhortatorius Libellus, Ad Poenitentiam.

 Sancti Paciani Paraenesis, Sive Exhortatorius Libellus, Ad Poenitentiam.

 Sancti Paciani Sermo De Baptismo.

 Sancti Paciani Sermo De Baptismo.

 Anno Domini CCCXCVII. Q. Julius Hilarianus.

 Anno Domini CCCXCVII. Q. Julius Hilarianus.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Q. Julii Hilariani Chronologia Sive Libellus De Mundi Duratione.

 Q. Julii Hilariani Chronologia Sive Libellus De Mundi Duratione.

 Quinti Julii Hilariani

 Quinti Julii Hilariani

 Epilogus.

 Anno Domini CCCXCVIII. S. Siricius Papa.

 Anno Domini CCCXCVIII. S. Siricius Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Vita Et Regnum Siricii Papae.

 Scripta, Et Eorum Editiones, Siricii Papae. Ex Schoenemanno, ubi supra.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 XI.

 XII.

 XIII.

 XIV.

 S. Siricii Papae Epistolae Et Decreta. (Constant. Epist. Rom. Pont. t. I, col. 623.)

 S. Siricii Papae Epistolae Et Decreta. (Constant. Epist. Rom. Pont. t. I, col. 623.)

 Epistola I. Siricii Papae Ad Himerium Episcopum Tarraconensem.

 Appendix. Ex pervetusto codice Corbeiensi.

 Epistola II. Valentiniani Imperatoris Ad Pinianum, Qua Siricii Romani antistitis electionem approbat.

 Epistola III. Maximi Imperatoris Ad Siricium Papam.

 Epistola IV . Siricii Papae Ad Anysium Thessalonicensem Episcopum. Ut nullus in Illyrico episcopum sine Anysii consensu ordinet.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola V. B. Siricii Papae Ad Episcopos Africae.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola VI, Siricii Papae Ad Diversos Episcopos.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola VII, Siricii Papae Ad Diversos Episcopos Missa Adversus Jovinianum Haereticum Ejusque Socios Ab Ecclesiae Unitate Removendos.

 Epistola VIII , Seu Rescriptum Ambrosii, Aliorumque Episcoporum Ad Siricium Papam De Causa Supradicta.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola IX, Siricii Papae Ad Anysium Thessalonicensem Aliosque Illyrici Episcopos.

 Monitum In Sequentes Canones.

 Epistola X , Seu Canones Synodi Romanorum Ad Gallos Episcopos.

 Addenda.

 Addenda.

 Epistola Synodica

 Epistola Synodica

 Decretorum Damaso I Papae Ascriptorum Censura.

 Decretorum Damaso I Papae Ascriptorum Censura.

 Duo Carmina A Quibusdam Insuper Damaso Papae Ascripta.

 Duo Carmina A Quibusdam Insuper Damaso Papae Ascripta.

 Epitaphium Sisennii Presbyteri. (Apud Gruter. pag. 1172, n. 9.)

 Ad Quemdam Fratrem Corripiendum .

 Monitum In Sequens Kalendarium. (Ex Analect. Mabilon. p. 163.)

 Monitum In Sequens Kalendarium. (Ex Analect. Mabilon. p. 163.)

 Kalendarium Antiquissimum Ecclesiae Carthaginensis.

 Kalendarium Antiquissimum Ecclesiae Carthaginensis.

 De Sanctitate Siricii Papae Dissertatio.

 De Sanctitate Siricii Papae Dissertatio.

 Index Analyticus Operum Sancti Damasi.

 Index Analyticus Operum Sancti Damasi.

 Index Analyticus Operum Luciferi Calaritani.

 Index Analyticus Operum Luciferi Calaritani.

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 S. Felix Papa II.

 Faustinus Et Marcellinus Presbyteri.

 S. Damasus Papa.

 S. Damasi Opuscula.

 Carmina.

 Opera Apocrypha S. Damasi.

 Theodosius Magnus Et Pacatus.

 Sanctus Vigilius Tridentinus.

 Monumenta Vetera Ad Arianorum Doctrinam Pertinentia.

 Dionysius Filocalus Et Polemeus Sylvius.

 Lucifer Calaritanus.

 S. Pacianus.

 S. Siricius Papa.

 Addenda.

 Finis Indicis Rerum.

Caput XXI.

I, II. Quid definitum in eo Romano concilio, ac de Constantinopolitani confirmatione. III. De fragmentis deinde agitur ab Holstenio editis. IV. Baronii conjecturae expenduntur, ac vindicantur. V. Daduli de eodem concilio testimonium adducitur.

I. Dolendum profecto est, si quae alia, tum profecto 0242B hujus synodi, quam Theodoretus maximam vocat, acta, quae aetate scriptoris libelli synodici adhuc exstitisse videntur, deperdita postea fuisse: neque enim dubitari potest quin ea omnia quae gesta decretave ab ea sunt digna prorsus fuerint doctrina ac sanctitate Patrum, qui frequentes in ea adfuerunt: at cum vetustas temporum hoc nobis bonum praeripuerit, reliquum est, ut pauca, quae possumus, conjectura saltem assequamur.

Quin itaque iis de rebus in illa actum fuerit, ob quas a Damaso convocatam diximus, nemo dubitaverit. Verum cum interea tres ab Orientalibus episcopis legati litteras, de quibus nuper actum est, attulissent, quibus eorum quae tum circa fidem, tum circa Constantinopolitanam et Antiochenam sedem 0242C decreta a se fuerant, confirmationem postulare videbantur, hac etiam de causa, quae omnium maxima, de fide scilicet actum fuisse oportuit, eaque occasione quae in Constantinopolitano concilio definita fuerant, Romae iterum probata fuisse, ac confirmata, quae Baronii aliorumque sententia est.

Objici quidem posset, Damasianae hujus confirmationis nullum exstare certum argumentum ante Photii aetatem: quin potius cum in Gelasiano decreto ex Vaticanis codicibus per Fontaninum, ac virum cl. Blanchinium edito ac recensito Nicaenae, Ephesinae, et Chalcedonensis synodi mentio dumtaxat sit, secus ac in Hormisdiano a Chiffletio edito, in quo post Nicaenam additur etiam Constantinopolitana, hinc colligi videatur, illam ab apostolica sede ante 0242D Hormisdae aetatem minime acceptam et confirmatam. At ejusdem Photii testimonium apertum adeo expressumque est, ut ego vix dubitem quin litteteras ab ipso Damaso ea de causa scriptas, ut moris erat , aut aliud aliquod documentum legerit, quo ea de re certior factus fuerit. Recensitis enim in libro de synodis praecipuarum in Oriente Ecclesiarum episcopis, qui Constantinopolitano huic concilio 0243A adfuerant, Timotheo Alexandrino, Meletio Antiocheno, Cyrillo Hierosolymitano, ac Nectario, quos synodi principes fuisse ait, illis Damasum postremo jungit, eadem non multo post confirmantem, et consensu suo comprobantem, eumque consensum, ut vides, non ex nudo tantum silentio praesumptum, sed ejusmodi praeterea fuisse judicat, ut ea valida et firma redderet, certo aliquo scilicet documento munitum, ac cum imperio et potestate conjunctum . Etsi igitur vigilantissimus pontifex haereses illas antea saepe damnaverat, credibile tamen est, aliquo iterum solemnique scripto, novam hanc invictamque definitis in Constantinopolitano illo concilio dogmatibus vim conferre voluisse, tum quod ea erant Orientalium episcoporum vota, tum quod 0243B post peremptorium hoc apostolicae sedis judicium, nulla erat amplius Macedonianis atque Apollinaristis evadendi spes. Cum itaque, ut nuper dictum a me fuit, Orientales illos a se gestorum confirmationem postulasse constet litteris per legatos episcopos Romam allatis, Damasus id praestitisse videtur in eorumdem reditu: illos siquidem abeuntes sine responsione aliqua ac sine aliis ad Theodosium litteris, quibus certior fieret de confirmata Nectarii ordinatione, ab eo pontifice fuisse dimissos nemo dixerit, quem in respondendo synodicis consultationibus diligentissimum fuisse constat, tum ex iis quae supersunt litteris, tum vero ex Hieronymi, cujus opera utebatur, testimonio. Hanc vero puto fuisse causam cur idem pontifex, Hadriano 0243C teste, qui basilicam S. Laurentii longo post intervallo reparavit, Constantinopolitanum hoc concilium pictura repraesentatum ad posteros in eadem transmitti voluerit , quo deinde exemplo Coelestinus ac Sixtus Ephesinum in Liberiana, Leo Magnus Chalcedonense in Vaticana expresserunt . Atque haec sunt, quae in Romano hoc concilio circa fidem confecta videri possunt.

II. Tillemontius actum praeterea fuisse putat de Apollinarianis ab Ecclesia recipiendis: cumque ex mandato papae Hieronymus concinnasset formulam, cui haeretici illi deinceps subscribere cogerentur, illud contigisse, quod Rufini verbis hic referre praestat: Damasus episcopus cum de recipiendis Apollinarianis deliberatio haberetur, editionem ecclesiasticae fidei, cui 0243D iidem editioni, si Ecclesiae jungi vellent, subscribere deberent, conscribendam mandavit amico suo presbytero, viro disertissimo, qui hoc illi negotium ex more procurabat, necessarium visum est in ipsa editione de Incarnatione Hominem Dominicum dici: offensi sunt in hoc sermone Apollinaristae: novitatem sermonis incusare coeperunt . Nemo profecto negaverit quin in Romano hoc concilio agi rursus potuerit de Apollinarianis, occasione Constantinopolitanae synodi, a qua damnati fuerant, cujusve definitiones Romae 0244A tunc relatas et lectas fuisse oportet. At ego vix puto, ut iteratam contra eos fidei expositionem Damasus tunc condi jusserit: cui enim bono alia fidei formula ab Apollinarianis subscribenda post illam, quam Paulino Antiocheno anno 375 transmissam diximus, atque allatis modo verbis Rufinus aperte memorat? Anno itaque 375 contigisse hoc debuit, quod idem Rufinus ab Hieronymo audiverat, scriptoque deinceps consignavit; presbyter autem ille disertissimus, quo amico et administro Damasus tunc usus est, alius fuerit oportet ab eodem Hieronymo, qui nec presbyter dici tunc poterat, ut vidimus, ac Roma aberat, seque ad solitudinem Syriacam receperat. Caeterum factum illud a Rufino minime excogitatum, sed veritati consentaneum esse, conjici potest ex 0244B mss. cod. in notis ad illas priores ad Paulinum litteras a me productis, qui eam vocem, qua impressi carent, adjunctam habent.

III. Holstenius, ex vetusta Vaticana canonum collectione fragmentum protulit, quod inscribitur ex concilio urbis Romae sub Damaso, de explanatione fidei. Hoc duplici parte constat. Agitur in priore de septiformi spiritu, qui in Christo requiescit; in posteriori vero multiformis nominum Christi dispensatio explicatur; eamque si quis conferat cum carmine sexto, observetque iis versibus pressius repeti, quod uberiori calamo eodem fragmento hic expressum fuerat, facile concedet, utrumque foetum unius ejusdemque auctoris esse, Damasi nempe, cujus nomine inscriptus est.

0244C Utraque vero ejusdem pars Eunomium ejusque asseclas respicit: nam ut a postrema incipiam, cum ex multiplicibus iis nominibus blasphemi illi conficerent Christum Dominum facturam et creaturam esse, catholici e contra Patres iis utebantur, ut vel maxime ejus erga nos misericordiam ostenderent et commendarent, quod aperte colligi potest ex Germinii litteris ad Arianos, a quibus is ad Semiarianos transiverat: Quod putant, ait ille, se pro magno de divinis Scripturis proferre, ut dicant Christum facturam et creaturam, e contrario nos secundum Scripturas dicimus Viam, et Januam, et Lapidem offensionis, et Petram scandali, et Fundamentum, et Brachium, et Manum, et Sapientiam, et Verbum, et Agnum, et Ovem, et Pastorem, et Sacerdotem, et Vitem, et Diem, et alia: sed 0244D haec omnia sic intelligimus, et dicimus, ut virtutes, et operationes filii Dei intelligamus, non ut divinam ejus ex Patre nativitatem comparemus . Varias illas ac multiplices appellationes, quibus Christus Dominus designatus legitur, ipse etiam Ambrosius, Basilius ac Nazianzenus saepe adhibent, quibus operationum ejus varietatem multiplicemque beneficentiam indigitari aiunt dispensationemque ipsius, ac servatoris ministerium non coactum.

Quo vero ad priorem ejusdem fragmenti partem 0245A attinet, neminem latet, Eunomium Spiritui sancto tum divinitatem ademisse, tum ejus originem soli Filio attribuisse: utrumque enim ex blasphemis, quae supersunt, ejus scriptis constat : hinc est, quod Damasus postquam argumentis ex sacra Scriptura petitis abunde probaverat Spiritum sanctum in Filio requiescere, naturaliter scilicet et essentialiter, tum concludit Spiritum sanctum non esse Patris tantummodo, aut Filii tantummodo Spiritum, sed Patris et Filii Spiritum, quod adstruit rationibus illis, quibus Athanasius, Basilius, Ambrosius, Epiphanius, Cyrillus, ac caeteri Patres usi sunt, ut probent unum esse, ob unam Patris Filiique naturam, nec ad res creatas amandari posse, veluti utrique consubstantialem: quae propterea est ratio, cur recentiores catholicarum 0245B partium Graeci additionem vocis, Filioque, factam symbolo, quo nunc utimur, veluti destruendae Eunomii haeresi optime comparatam tuerentur , tum deinde cur illam eidem Damaso attribuerent.

Primus hoc asseruit Alexius Aristenus XII saeculi scriptor in scholiis ad synopsim Canonum a Justello editam; illum siquidem veluti hujus sententiae auctorem producit Joannes Methonensis episcopus in responsione ad Marcum Ephesium, ac Simon Constantinopolitanus in epistola ad Joannem Nomophylacem, cujus verba, quae huc pertinent, ex Allatii interpretatione haec sunt: Sciendum porro est, ut narrat Dei amantissimus diaconus, et magnus oeconomus magnae Dei Ecclesiae Dominus Alexius Aristenus compendioso de omnibus canonibus, et aecumenicis sanctissimis 0245C synodis, nec non, et quae inter eas actitata sunt, tractatu, post Nicaenum concilium exortam esse haeresim, quae Filium quoque Patrem asserebat: namque nonnulli dicebant, quemadmodum Filius ex Patre, ita et Spiritum a Filio esse genitum, sicque Spiritum sanctum Filii filium, et Patris nepotem decernebant: quapropter ad abolendam similem haeresim et orthodoxam fidem constabiliendam, Damasus sanctissimus papa ante sanctam synodum Constantinopolitanam secundum, una cum sibi obnoxiis catholicis episcopis Romae concilium coegit, qui in sancto Nicaeno symbolo addiderunt Spiritum sanctum a Patre et Filio procedere, asseverantes vero illum genitum esse ex Filio anathemati subjecerunt. Eodem modo anathemati subjecerunt, qui non libere, et confidenter praedicarent eumdem cum Patre 0245D et Filio unius esse auctoritatis atque essentiae, et plerosque alios anathematismos contra plures haereses addiderunt. Me non latet Aristenum, seu quisquis ille sit ipso Aristeno scriptor antiquior, aliosque recentiores Graecos profecto falli, cum additionem illam Nicaeno symbolo factam Damaso attribuunt, quae multo recentioris aetatis est, quamquam quo potissimum tempore ea coeperit, non vacat inquirere . At hinc saltem colligi poterit ea de re actum tractatumque fuisse sub Damaso ante Constantinopolitanam 0246A synodum, ac proinde non sine aliqua verosimili conjectura a me asseri posse, hoc fragmentum ad aliud potius, quam ad hoc concilium, ut Holstenius opinatur, pertinere, ad illud scilicet, quod anno 380 congregatum dixi, in quo de Eunomii et Macedonii haeresi actum potissime fuisse constat.

IV. Praeter haec Holstenianus idem codex decretum continet de Patriarchalibus sedibus, ac de recipiendis, ac rejiciendis libris. Insignem Dionysianae collectionis codicem in monasterio Sanctae Crucis ego tractavi beneficio abbatis tunc doctissimi ac religiosissimi, nunc sanctae Romanae Ecclesiae cardinalis Besutii, atque alterum huic similem Vallicellianae bibliothecae, concedente viro celebri atque humanissimo patre Josepho Blanchino. Tertium ex vetustissimo 0246B Veronensis Ecclesiae archivo memorat numquam non laudandus marchio Maffeius; alterum a Dacherio sibi communicatum se legisse ait Baluzius , qui omnes haec ipsa decreta continent, quae Holstenianus hic codex. Merito igitur magnus Baronius hoc de patriarchalibus constitutum eidem Damaso, ac Romanae huic synodo vindicat, quocum viri celebres Holstenius et Franciscus Blanchinus consentiunt. Huic autem sanciendo decreto inde acceptam occasionem putant, quod cum Pontifex turbatam clandestino Constantinopolitano canone patriarchalium Ecclesiarum dignitatem intellexisset, necessarium duxerit synodali hac sua lege ejus episcopi, atque Orientalium inconsultam ambitionem retundere Paulino praesertim curante, ne quid Antiochena sua 0246C ac Alexandrina sedes, quae erat communionis, detrimenti caperet.

Me non latet hoc ipsum de patriarchalium sedium praerogativa decretum ab editore epistolarum Romanorum pontificum, aliisque Damaso abjudicari, ac Gelasio attribui, cujus esse canonem de recipiendis ac rejiciendis Scripturis, cui junctum legitur, apud eruditos convenit. Potissima hujus opinionis ratio inde capitur, quod cum fragmentum illud Holstenianum, quamquam Damasi nomine insignitum huic de praerogativa sedium decreto adjunctum habeat generalium synodorum indicem, in quo nec Ephesini, nec Chalcedonensis, sicut nec Coelestini, nec Leonis, neque Nestorii, neque Eutychetis nomina tacentur, Damasi esse nequeat, miraturque ideo Coustantius, quo pacto 0246D Baronius eo titulo atque inscriptione, cujus falsitas adeo manifesta est, tam facile decipi potuerit.

At cum hoc de sedium praerogativa decretum contineatur verbo tenus in Codice Canonum Quesnelliano, ratio haec non eam, quam Coustantius putat, vim habere posset si Codex ille jam scriptus fuisset ante Leonis Magni aetatem, ut editor censuit, misso tamen hoc incerto, fallacique praesidio, quod mihi videor asserere posse, illud est, ordinem illum numerumque primae, secundae ac tertiae sedis, ante aetatem 0247A Gelasii constitutum fuisse atque praescriptum: ejus enim aperte meminit Leo Magnus, ac Felix Gelasii antecessor, qui praeterea eodem loco eam distinctionem ab antiquis majorum statutis ad se deductam ait . Quin vero ea Statuta majorum, anteriora sunt aetate etiam Bonifacii I, cum hic pontifex ad episcopos per Thessaliam constitutos scribat: quoniam locus exigit, si placet recensere canonum sanctiones, reperietis quae sit post Ecclesiam Romanam secunda sedes, quaeve sit tertia: quae profecto apertissima sunt. Scio Coustantium annotare, hisce verbis indicari 6 Nicaenum canonem: at praeter ea, quae responderi possent, illud dumtaxat observari cum eodem Quesnello velim . Nicaeno illo canone prorsus non definiri, cujusnam Alexandrini, an Antiocheni 0247B episcopi secundus, aut tertius locus sit, cum tamen Bonifacius aliique pontifices ordinem inter eos praescriptum exprimant, ac secundum Alexandrino locum, Antiocheno tertium attribuant: Baronius itaque recto sanoque judicio colligere potuit ex eo Codice, Gelasium non tam haec primo constituisse, quam quae antea recte constituta a praedecessoribus fuerant, scriptis iterum prodidisse.

Idem esto judicium decreti de recipiendis ac rejiciendis Scripturis librisque; nam qui exstiterat in Romana Ecclesia sacrarum Scripturarum librorumque Canon, necesse etiam fuit, ut pro rerum temporumque ratione confirmaretur aut etiam augeretur a Romano pontifice. Id vero cum sub Hormisda factum concedant viri docti, qui Gelasii Catalogum auxit , 0247C cur non Gelasius ipse Damasi Decreto addidisse potuit, atque inde Decretum hoc quamquam ab eo dumtaxat auctum eidem attribui, ut deinde Hormisdae etiam attributum aliquando legimus? Neque enim Damasi aetate aut Manichaei deerant, aut Ariani, aut Priscillianistae, qui vel Scripturas sacras falsarent, vel apocryphas obtruderent, quorum proinde fallaciis confirmato iterum, ac publicato earum canone occurri debuit, ac dari praeterea Hieronymo earumdem corrigendarum cura: haec tamen fragmenta cum haud omnino constet ad Damasum pertinere, malui a judicio ferendo abstinere, ac inter dubia appendicis loco conjeci.

Quod autem ad canones spectat, qui a Constantinopolitana synodo conditi fuerant, eos, si quod de 0247D Maximo Cynico decretum fuerat excipias, a Damaso Romanaque sede nullo in pretio habitos, Leo Magnus, Gelasius, ac magnus Gregorius nos docuerunt, quorum dicta supervacaneo labore huc ego non transferam: quin tamen Nectarii ordinatio confirmata fuerit, idonei omnino testes Bonifacius I ac Nicolaus nos minime dubitare sinunt . Contra vero externam omnem cum Flaviano rejectam communionem Sozomenus, Theodoretus, aliaque eorum temporum monumenta probant: frustra vero Orientales obtendebant Apostolicos Nicaenosque canones, 0248A ut ejus conservationem rite recteque factam probarent; alia enim erat causa, cur non oporteret eam fieri, aut factam recipi: nam primo Flavianus impositus fuit, ut Nazianzenus ait, antiquo praesuli praesul novus, quod apostolicae traditioni Nicaeno concilio confirmatae adversabatur: secundo jurisjurandi religio, illum quominus assequeretur Antiochenum episcopatum, inhabilem effecerat: quarum tamen rerum, ac peracerbi inde orti dissidii, cum nulla in Orientalium litteris ad Romanum hoc concilium scriptis mentio sit, merito viri gravissimi dubitant, an illae, quod Ecclesiastica simplicitate ac sinceritate careant, ea laude dignae sint, quam Theodoretus eisdem attribuit.

Haec itaque sunt, quae ab hoc postremo Damasi 0248B concilio gesta prae caeteris videri possunt: nam quae plura alia ejus nomine, tum in conciliorum collectionibus decreta circumferuntur, incertum est, an ad istud, an ad aliquod aliud spectent, multoque incertius an Damasum auctorem habeant, de quo consule, si lubet, Tillemontium ac Coustantium. Caeterum cum hoc concilium postremum dixi, velim id intelligas ex iis quorum memoria superest; facile enim crediderim, Damasum advocatis ad natalem suum de more vicinioribus episcopis singulis fere annis synodos celebrasse, quarum tamen aliquae ob temporum vetustatem in oblivione sint positae.

V. Si Landulpho cuidam seniori Mediolanensi episcopo fides est; sedente D. Ambrosio, gravissima dissensio orta est coram Apostolico in synodo inter sacerdotes 0248C monogamos et alios sub castitate aut virginitate degentes: eaque Apostolico imperante, et aliis episcopis consentientibus, judicio B. Ambrosii delegata, ut quidquid ipse diceret, sanctum et firmum teneretur, pro uxoratis definita est: quin, si Pseudo-Datium audias, ea controversia agitata est in synodo Damasi I, 150 episcoporum, celebrata Constantinopoli, ubi B. interfuit Ambrosius. At eas eorum temporum quisquilias referre, viro clarissimo Muratorio judice, refellere est; quamquam Puricelli laudanda diligentia est, qui in ea fabella refutanda studium et operam serio collocavit suam, in dissertatione post ejusdem Landulphi Chronicon, inter Italicos scriptores vulgatum. Propius ad veritatem accessit Dandulus, cum in hoc eodem Damasi concilio, tum Priscillianum damnatum 0248D scripsit, tum synodalia ejusdem gesta tribus Orientalium legatis fuisse communicata ; quae tamen unde hauserit obscurum nobis nunc est.