Articulus 2A

Argumentum 1

Ad secundum sic proceditur. Videtur quod natura humana assumpta sit mediante gratia. Sicut enim dicit Augustinus, in rebus per tempus exortis summa gratia est quod deus in unitate personae homini nullis meritis praecedentibus copulatur.

Sed in his quae fiunt per gratiam gratia medium cadit. Ergo natura humana unitur divinitati mediante gratia.

Argumentum 2

Praeterea, major est unio in persona quam unio animae beatae ad deum per fruitionem. Sed anima non potest uniri deo per modum fruitionis nisi mediante gratia. Ergo nec natura humana potest assumi in unitatem divinae personae nisi mediante gratia.

Argumentum 3

Praeterea, in illud quod facultatem naturae excedit, natura non potest pervenire nisi mediante gratia. Sed assumi in unitatem divinae personae est maxime excedens facultatem naturae. Ergo in hoc natura non potest pervenire, nisi per gratiam elevetur; et sic idem quod prius.

Sed Contra 1

Sed contra, corpus humanum non est susceptibile gratiae, et tamen assumptum est sicut et anima.

Ergo assumptio humanae naturae non est facta mediante gratia.

Sed Contra 2

Praeterea, in his quae miraculose fiunt, non requiritur aliquod medium disponens. Sed assumptio humanae naturae miraculose est facta. Ergo non oportuit quod esset ibi gratia aliqua, quasi disponens humanam naturam in unionem.