Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale962

serviendi fideliter exprimebat Domini gregi, et, simul, suae vitae spiritualis

altitudinem ita aperte patefecit. Servus Dei natus est in loco Parteniense, in

Austriae regione prope Vorarlberg, die 7 mensis Aprilis anno 1811 et, illo

eodem die, in Ecclesia paroeciae Gaschurnensis, pertinente ad Dioecesim

Brixiniensem, baptizatus est.

In familia sua opificum agricolarumque, cum firmis memoriis christianis,

parvulus Franciscus Iosephus tranquillam pueritiam vixit et cum alacri

intellegentia magnam sentiendi facultatem ad religiosas virtutes aperuit.

Cum ludum frequentavisset, lectionem privatam ab aliquo fratre sacerdote

accepit et, in Regium Imperiale Gymnasium in loco Innsbruck inscriptus,

fulgentem discipulum se ostendit.

Interea, per omnes annos iuveniles magis magisque in suo animo vocatio-

nem sacerdotali ministerio volvebat, ita ut, studiis superioribus perfectis, in

Maius Seminarium Brixinense anno 1835 exciperetur; in studiorum theologi-

corum extrema, Servus Dei sacerdotem ordinatus est. Ille multa pastoralia

munera exercuit, quibus cum auctoritate, diligentia et fidelium consensu se

tradidit. Deinde, Episcopus Vindobonam eum misit, apud Imperiale Institu-

tum S. Augustini (Frintaneum), ut studia recuperaret. Hic, Servus Dei inter

omnes quaestuose excellit sive sincera devotione sive vivendi ratione. Inter-

cesso anno, in Dioecesim rursus revocatus est, primum historiae ecclesiasticae

et iuris canonici, deinde moralis theologiae et artis educandi magister.

In Vindobonam rediit velut Frintanei spiritualis moderator, cum eodem

tempore principis domus cappellanus etiam fieret.

His miris muneribus, Servus Dei suam authenticam, profundam et

sine compromissis fidem demonstravit. Post quosdam annos, Episcopus

Brixinensis praeposituram Innixensem in loco Val Pusteria ei credidit, quam

nominatio in canonicum aedis Cathedralis et procuratio Dioecesis Seminarii

secutae sunt.

Mortuo Lincensi Ordinario, Imperator Franciscus Iosephus novum Dioe-

cesis pastorem eum nominavit. Ille, approbatione P.M. Pii IX, die 5 mensis

Iulii anno 1855 Episcopus consecratus est; per triginta duos annos fidelis sui

populi rector fuit. In illa antiquae christianae memoriae societate, quia

dissimilitudo inter rei publicae auctoritatem et religiosam effectura erat,

communis illo tempore omnium Europae nationum, Servus Dei inter omnes

ex absoluta ac persuasa fidelitate Sanctae Sedi excelluit et ex strenua affir-

matione iurium Ecclesiae ante crescentem laicisticam opinionem.