91. De sancta Elisabeth.

In 1. Vesperis.
Ad Magnificat

A. Ave, mater pietatis,

Forma patientiae,
Exemplar humilitatis,

Roga regem gloriae,
Ut nos solvat a peccatis

Te colentes hodie
In hac valle castitatis

Lumen mittens gratiae.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Adoretur rex gloriae,
Sponsus matris ecclesiae,
Qui Elisabeth gaudia
Dat hodie caelestia.

In 1. Nocturno.

Antiphonae.

1. Ex regali stirpe nata
Mulier haec tam beata
Velut sol inter nebulas
Sic fulsit inter alias.

2. Mundo namque senescente
Et ad finem iam tendente
Tamquam stella clarissima
Hora lucet matutina.

3. Haec sancta ab infantia
Manus misit ad fortia
Inter mundi divitias
Continens ac delicias.

Responsoria.

1. Elisabeth, quae dicitur
Dei sui saturitas,
Nomen opere complebat,
Dum pauperes satiabat,

V. Christum enim tantopere
Satiabat in paupere.

2. Elisabeth ieiuniis
Se mactans et vigiliis,
Offerrebat cotidie
Hostiam regi gloriae

V. Non ex pectore alieno
Sed ex corpore proprio.

3. Haec matrona nobilis
Post decessum coniugis
Totum, quidquid habuit,
Egenis distribuit ;

V. Nam de dote propria
Dispersit pauperibus
Marcarum duo milia
Diversis temporibus.

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. Christum valde sitiebat
Inter portas infantiae,
Dum basia porrigebat
Liminibus ecclesiae.

2. Sicut apis mellificans
Ex floribus mel colligens
Congregabat cotidie
Caelestis fructum patriae.

3. Caritate vulnerata,
Malis virtutum stipata
Mactabat carnem propriam
Christo placentem hostiam.

Responsoria.
1. Tandem mitis et patiens
Et contemptu sui gaudens
Eicitur de propriis,
Afficitur opprobriis,
V. De suis nil requirebat,
Quam caritas possidebat.

2. Postremo regis filia
Assumpta vili tunica,
Caris abiectis vestibus
Servit pauper pauperibus,
V. Sequi Christum sic voluit,
Christo namque sic placuit.

3. Elisabeth dum oraret
Et oculis fixis staret,
In altaris sacra mensa
Resplenduit lux immensa,

V. Ibi ostensa sunt ei
Miranda secreta Dei.

In 3. Nocturno.

Antiphonae.

1. Haec mariti post obitum
Castitatis tenens votum
Viri sprevit consortia
Ac magnatum conubia

2. Haec est Lia plena prole,
Quae iam sine carnis mole
Vero Iacob coniungitur
Et ab eo diligitur.

3. Haec ad modum iam Rachelis
Deum videt nunc in caelis,
Qui eius est solatium
Sempiternumque gaudium.

Responsoria.

1. Elisabeth contemplatur
Iesum, a quo visitatur,
Flet et ridet prae gaudio
Fruens eius consortio
Ac praedulci colloquio,
V. Sicut, inquit, esse mecum,
Volo ego esse tecum.

2. Orat matrona nobilis,
Totus ignescit iuvenis,
Pro quo rogat, incenditur
Ac repente convertitur,

V. Pro quo fundit preces pias,
Dolet eius lascivias.

3. Vere matronam felicem,
Vere Dei dilectricem,
Quae meruit prece pia
Dulcis Iesu praesentia
In hac vita visitari
Ac frequenter consolari ;
V. O quanta Dei gratia
Refulget haec mater pia!

In Laudibus.

Antiphonae.

1. Christo regnanti

laus detur honorque potenti,
Per quem regnat in gloria
Elisabeth mater pia.

2. Deo laeti iubilemus

Matrem sanctam collaudemus,
Quae Iesu Christi gratia
Caeli gaudet in curia.

3. Deus, ad te vigilavit
Elisabeth te cupiens
Ac praeter te nil amavit
Te, Christe, semper sitiens.

4. Benedicant creaturae
Creatorem suum iure,
Qui Elisabeth gaudia
In caeli confert curia.

5. Laudes Deo persolvamus
Matrem sanctam venerantes,
Corda, voces adtollamus
Nos ad laudem concitantes.

Ad Benedictus.

A. Salve, rosa pietatis,

Salve, flos Hungariae,
Salve, fulgens margarita.
In caelesti sede sita,
Roga regem maiestatis
Ut nos salvet hodie,
Lumen mittens caritatis
Ac caelestis gratiae.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. Anili. mater u beata.
Audi preces audi vuta.

Huius parvi collegii
In hac valle exsilii,
Offer ea sponso tuo,
Cuius gaudes consortio
In caelesti iam gaudio.