35. De sancta Apollonia.

In 1. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Exsultat ecclesia,

Plaudat caelestis curia,
Quod hortus deliciarum,
Liliorum et rosarum

Ornatus est decenter,
Et sponsus sponsam floribus,
Balsami odoribus

Perfragrat reverenter.
Dum castitatis lilio,
Passionis martyrio

Apollonia ornatur,
Cuius per suffragium

Prorsus evacuatur.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

'' Regem, virginum Dominum,
Venite adoremus.''

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Admirabile nomen Domini,
Quod sacratae virgini
Apolloniae cum angelis
Coronam praebet in caelis.

2. In sole tabernaculum

Suum aedificavit
dum cor thalamum
praepar avit.

3. Innocens virgo manibus
Respuit malitiam,
Verbis non inanibus
Suadens pudicitiam.
4. Speciosus prae filiis
Deus hanc amavit,
Qui rosis et lillis
Virginem stipavit.
5. Deus de eius medio

Cordis non movebatur,
Nec virgo fracta taedio
Mori subtrahebatur.

6. Fundamenta in montibus
Posuit, quam dilexit,
Sion Deus virtutibus
Laetanter hanc invexit.

Responsoria.

1. Imperatoris Decii
Tyrannide vigente,
Per diversa supplicii

Genera irruente
In vulgus Alexandriae,
In sanctos acerrime,
V. Sancti mactantur,

calamis oculi terebrantur.
2. A ministris diaboli
Beata Apollonia
Ad tribunal domini
Ducitur inviolata,
Parvipendens verbera
Et probra irrogata;
V. Ut mitis agna

pertulit supplicia magna.
3. Iudex hanc castam virginem
Blandis verbis hortatur,
Adoret ut imaginem

Iovis, poenam minatur,
Sed haec virgo Christiana
Idola despexit vana.
V. Daemoniis plena

haec sunt, ait virgo serena.
3. Fit tumultus populorum
In virginem clamantium,
Quod vasa daemonioium ,
Esse inhabitantium

Idola protestatur,
Quod orbem fermentatur;
V. Morte condemnatur

nec virgo sic superatur.

In 2. Nocturno.
Antiphortae.

1. Annuntiate, gentes,
Gloriam Apolloniae,
Quarum sanavit mentes
Pio medicamine.

2. Viderunt omnes populi
Patrata mirabilia,
Quae Deus, auctor saeculi,
Gessit in Sion filia.
3. In conspectu Domini
Iubilet sanctorum
Contio, quod virgini
Lux orta est iustorum.

Responsoria.

1. Praeses iubet, ut furentes
Paganorum populi
Apolloniae tunc dentes
Excutiant sic singuli,
Sed Christi virgo nobilis,
Fide stat immobilis,
V. Mente Deo tota

reddens Christo sua vota.

2. Rubens os virgineum
Forcipibus gravatur,
Mandibula dentium
, . . annullatur,
Abhorrent gentium mentes
Gingiaas cruore fluentes;
V. Haec pro te pia

virgo fert Apollonia.
3. Horrent hanc videre gentes,
Quod sanguinis profluxio,
Nec ob hoc protrahunt mentes

Ab erroris invio,
Ut collaudent nomen Christi,
Vincere qui dedisti,
V. Sed magis insania

fremuit gens mente profana.

4. Sedatur nec sic iudicis

Procacitas . .

Nequam iracundia

Facit edictum sceleris,
V. Sanctaque Apollonia

Incendiis tradatur

Et viva comburatur.

In 3. Nocturno.
R esponsoria,

1. Minantur incendia,

Se vivam concremari,
Nisi cum malis impia

Verba velit profari,
Paulo virgo deliberans

E manibus prorupit
Et ad ignem adcelerans

Mori pro Christo cupit.
V. Mortua pro Christo

regno praemiatur in isto,
Ubi non sunt minae,

sed quies et pax sine fine.

In Laudibus.

Antiphonae.

1. In altis habitans,

terramDeus, aetherafirmans,
Firmat Apolloniam,
facie radiante decora.
2. In hymnis iubila,

plebs sancta, cum Apollonia,
Dulcisona quae suo

pangit nova cantica sponso.
3. De luce vigilans,

Deus, ad te, ludibria calcans,
Virgo serpentem

iudicem vicitque furentem.

4. Dentibus excussis

et membris omnibus ustis
Astra Dei veri

petit Apollonia caeli.

5. Ignis nec aestus

dentium frangorque molestus
Non variant mentem

pro Christo sic patientem.

Ad Benedictus.

A. Benedictus sit Dominus,

Qui Apolloniam
De inimicis tribus

Ferre fecit victoriam,
Corpus conservans pudicum

Virtutibus ornabat
Veteremque inimicum

Et idola calcabat,
Mundi fastum et decorem
Sprevit et iudicis furorem

Dentium excussione
Rogumque intravit,
Christo hostiam litavit

In ardoris passione.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Apollonia beata,

Quae per dentium tormenta
Et per ignis supplicium

Transis ad aeternam vitam,

Stolam sumens redimitam,
Choros sanctarum virginum ;
Tu cuncta mala gentium

Propitia exclude,

Aufer dolorem dentium,

Nos, apud Deum stude,
Ut post vitae miseriam
Intremus caeli curiam.