54. De sancto Bernhardino.

In 1. Vesperis.

Antiphonae.

1. Senarum civis inclitus,
Superna luce praeditus,

Bernhardinus prudenter
Semper amare studuit
Christum Iesum, quem docuit
Revereri decenter.

2. Vivens in innocentia
Sanctus hic ab infantia

Se Deo consecravit,
Tandem donis caelestibus
Eius bonis operibus

Hunc Deus praedotavit.

3. Hic prudens mundi speciem
Perpendens velut glaciem

Labiliter dissolvi,
Confestim hanc deseruit,
Se sibi nec inseruit

Nolens a Deo solvi.

4. Francisci cinctus corttula
Contectusque tunicula
Pompam mundi reiecit

Eiusque vitans prospera
Regnum Dei per aspera

Promerendum coniecit.
5. Dignitatum insignia
Recusat et fastigia

Bernhardinas honorum,
Nam, Christo ut se praebuit,
Se minimum exhibuit

In ordine minorum.

Ad Magnificat
A. O doctor egregie,
O praedicator gratiae,
Tu vas electionis
Fore meruisti,
Salvatoris praedicans
Eiusque cunctis indicans
Summae dilectionis
Nomen Iesu Christi ;
Ex te salus populi,
Per te labentis saeculi
Remittuntur criminum
Sordes praedicando,
Pater O Bernhardine,
Horum sis memor in fine,
Qui te poscunt, Dominum
Pro his deprecando.

A d Matutinum.
Invitatorium.

Iesus, salvator divinus,
Veneretur decenter,

Quem beatus Bernhardinus
Praedicavit ferventer.

In 1. Nocturno.

Antiphonae.

1. Datur in lucem gentium
Bernhardinus a Deo,
Illustratorque mentium
Bequievit in eo.

2. Adflatus sancto spiritu
Vivendo formam dedit,
Praecavens ab interitu

Culpae, quae mentem laedit.
3. Virtutum multiplicitas
Probitas atque morum
Commendat hunc, ac veritas
Sanctum refert signorum.

Responsoria.

1. Devotus Christi confessor,
Bernhardinus Senensis,
Fidei sacrae professor
Eiusque firmus ensis,
Apud Deum intercessor
Sit pro nostris offensis,
V. Doctrinae Pauli successor
Menteque Iesu professor
Nunc precibus impensis.
2. Sanctus hic a principio
Datur litexaturae,
Qui iugi vacans studio

Sensum capit scripturae,
Sic lucis huius radio
Se confert vitae purae,
V. Mundum hunc habens taedio
Minores replet gaudio
Se suae subdens curae.
3. Huius sacris influxibus
Plebs devota creatur,
Virtuosisque moribus
Eius mens illustratur,

Et languidis corporibus
Medela mox praestatur;
V. Cunctis ad sanctum precibus
Devote fusis tristibus
Solamen statim datur.

In 2. Nocturno.

Autiphonae.

1. Cor mundum sanctus habuit
Ab aetate primaeva
Nec obliquari debuit
Cum huius mundi laeva.

2. Hic carnis supercilium
Legi mentis subiecit,
Se ipsum domicilium
Spiritus sancti fecit.

3. Zelator vitae pauperis
Christi Iesu sacratae
Contemptis mundi prosperis
Adhaesit sibi grate.

Responsoria.
1. Dum minoratur habitu,
Minoratur humilius

Bernhardinus et mente,
Quae continentur ambitu
Sacri status, ut filius
Eius complens attente,
V. Verborum sine strepitu

Promissa plus quam alius
Servavit, sed non lente.

2. Senarum urbis renuit
Urbinique, Ferrariae
Culmen pontificatus,
Sic eius votum tenuit

Statum habens memoriae,
Ad quod fuit vocatus ;
V. Hoc facto digne meruit,

Quod nunc in regno gloriae
Cum sanctis sit locatus.
3. Soror migrans a corpore

Matris huius, dum praedicat
Humanae geniturae,
Simul eodem tempore
Adparens sanctus applicat
Eiusdem sepulturae.

V. Vivo sopito tempore

Decessum hunc plebs iudicat
Intentum moriturae.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Francisci carus filius
Nunquam degeneravit
Ab eo, sed in melius
Vitam eius servavit.
2. Pacis cultor amabilis

Pacem praebet divisis,
Sic pace commendabilis
A cunctis fit his visis.
3. Adflictis et pauperibus
Condolens iuxta nosse,
Hos dictis et operibus
Fovebat toto posse.

Responsoria.

1. Stella fulgens
claret in aere,
Quam multa gens
meruit cernere
Super caput

sancti descendere
Duodena

frontis Ohristiferae.
V. Mirum fuit signum vere,
Quod patuit sic clarere.
2. Alphonsus, rex clarissimus,
Ascribi sanctum monuit
Catalogo sanctorum,
Cui pater sanctissimus
Consensum papa praebuit
Virtute meritorum,
V. Coetus Senarum optimus,
Aquilae cui non defuit
Sed nec ordo minorum.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Ob sacrae vitae meritum
Et gloriosum exitum
Beati Bernhardini

Personemus alacriter,
Per Christum ut finaliter
Reddamur sancto fini.

2. In caelis sanctus iubilat,
In terris quoque rutilat

Mirandus iste signis,
Sic ei plebs afficitur,
Quae digna mox efficitur

Donis eiusdem dignis.

3. Cunctis praestans auxilium
Mentem movet fidelium

Vir tantus ad orandum,
Iam pergunt per itinera
Secum ferentes munera
Ad eum honorandum.

4. Orbis terrae per climata
Fragrant ut thymiamata

Merita sancti viri,
Suaque sacra dogmata
Mundi pellunt phantasmata

Insani ac deliri.

5. Laudandus est per omnia
Iesum laudans praeconia
Sanctus hic salvatoris,
Cur eius ob sollemnia
Laus sibi cum harmonia
Detur cordis et oris.

Ad Benedictus.

A, O sacer Dei famule,
Bernhardine tu consule,
Quid agendum veraciter,
Ut queamus salubriter

Gratiam mereri,
Qui errantes per devia
Peccatorum direxisti
Quosque salutis in via
Deduxistique gratia,

Quae debet hic quaeri,
Tuis, pater, supplicibus,
Ut ceteris tu fecisti,
Tempus impetra precibus,
Quo possint paenitentia

Peccata deleri.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. O virum sanctissimum,
In dictis et operibus
Adflictis et pauperibus

Solamen praestantem,
Defunctis vitam tribuit
Infimisque praebuit

Virtutem sanantem.
O vere iustissimum,

Qui se tot bonis implicat
Dulcemque plebi praedicat

Iesum voce clara,
Bernbardine, fac inclitis
Tuis privare meritis

Morte nos amara.

Per Octavam.
Ad Benedictus.
A. Sacer Christi Bernhardine,
Nostra cordis suspiria,
Pater, clementer aspice
Nec despice nos in fine,
Legis amator divinae,
Sed a malis nos praeserva
Nostraque desideria
Semper in bonis conserva.
Ad Magnificat.
A. Salve, Iesu fator

et amator normaque morum,
Fervens praedicat or

et zelator vani cunctorum,
O Bernhardine,

duc nos ad regna polorum.