88. De sancto Edmundo.

In 1. Vesperis.
Antiphonae.

1. Gaude, Sion,

ornata tympano,
Decor tuus

coniunctus galbano,
Lauda illum

chordis et organo,
Cuius sponsa

venit a Libano.
2. Christi iugum

Edmundus teneris
Adulescens

portavit humeris,
Virtutibus

se iungens superis
Minorat se

tamen prae ceteris.
3. A convalle lacrimarum

Ad caeli fastigium
Ponit gradus gratiarum

Implorans auxilium,
Huius vitae ne viarum

Declinet in invium.
4. Iste pascor

dignus memoria,
Virga cuius

fugatur bestia,

Vita cuius

occidit vitia,
Finis cuius

finit in gloria.

R. Vallem mundi tam profundi

Munda transit orbita
Pes Edmundi, ne confundi

Possit virtus inclita,
Nil immundi cordis mundi

Reperitur semita ;
V. Cum olivae ramo redit

Ad arcam in vespere,
Non invenit, unde venit,

Quo possit quiescere.

Ad Magnificat.

A. Magnificat

anima Dominum,
Qum sigillo

signavit luminum,
Quam propriam

cruore proprio
Sibi fecit

crucis ludibrio,
Quam viventem

ornavit gratia,
Quae post mortem

vivit in patria.

A d Matutinum.

Invitatorum.
Adoremus regem regum

Implorantes gratiam,
Qui transvexit supra mundum

Edmundum in gloriam.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Beatus vir impiis

se non sociavit,
Quem, quia cum stantibus

stare recusavit,
Pestis pestilentiae

non incathedravit.
2. Quare fremunt

hostes in ostium,
A quo pendent

tot arma fortium,
Quod non timet

impulsus hostium?
3. Cum invocat, exauditur

Edmundus a Domino,
Cuius voces exaudire

non differt in crastino,
Qui fideli Deo fidem

servat sine termino.
4. Verba supplicantium

Auribus percipias,
Qui linguas infantium

Ad laudandum expias,
Ora te laudantium

Ad laudes aperias.
5. Domine rex,

quam admirabilis,
Cuncta moves

manens immobilis,
In nos labens

in te non labilis.
6. In Domino dominorum
Confisus est, non honorum

Edmundus in onere,
Nam honores, hostes morum,
Sine mora sycomorum

Succidunt in vespere.

Responsoria.

1. Primus iaspis lapidum
in Edmundi fabrica
Fabricae subponitur,
ut fides catholica
Per augmentum operis
regna tangat caelica;
V. Designatur

fides in iaspide,
Prior omni

ponendus lapide.
2. Secundus in fabrica
saphyrus erigitur
Coloris aerei,

per quem spes innuitur,
Per quam a terrigeno
caelum adipiscitur ;
V. Edmundi spes elevatur

Ad habendum, quod speratur.
3. Opus sancti fabricatum

Consummat carbunculus,
Qui est virtus caritatis,

Qua sic Christi famulus
Ardens lucet, quod ad lucem
Omnis stupet oculus ;
V. In ardore caritatis

Ut iubar aethereum

Pluit verbum veritatis

Populo vas aureum.

4. In tribus catholicis

virtus circulatur,
Quattuor politicis

circulus quadratur,
Ut a septenario

nunquam moveatur ;
V. Sic septem virtutibus

Edmundus ornatur,
Sic ornatus spiritu

septeno firmatur.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Domine, qui in tuo
vivunt tabernaculo,

Eis es in requie,

eis in umbraculo,
Tu eos inebrias

voluptatis poculo.

2. Domine, in virtute

tua vir laetatur,
Qui dum adhuc viveret,

in te laetabatur,
Cui mundi laetitia

nihil videbatur.

3. Domini sunt omnia,
caelum, terra, mare,

Qui cuncta de nihilo
potuit creare,

Qui dissona consonis
voluit ligare.

4. Exaudi nos, Domine,
protector eorum,
Qui te colunt, praedicant,

cor et corpus quorum
Confitentur opere
te Deum deorum.

5. Te decet laus

honor et gloria,
Cui iure

debentur omnia,
Cuius nutu

vivunt mortalia.

G. Bonum est fideliter

tibi confiteri,
Cui lex est parcere,

ius est misereri,
Nescis malum hodie,

quod factum est heri.

Responsoria.

1. Latere non poterat
Virtutum, lucerna,
Quae succensa fuerat

A luce superna,
Clamat gestus hominis,
Quod sub ala numinis
Lateant interna ;
V. Ne cum Dina corrumpantur
Sichimorum macula,

Sensus omnas castigantur
Disciplinae ferula.

2. Sub nodis cilicii
Corpus expers vitii
Domat vir beatus,
Viget in vigiliis,
Pinguescit ieiuniis
Iugis cruciatus,
V. Se sui carnificem

Ante summum iudicem
Offert maceratus.

3. Sublimatus in pastorem
Urbis Cantuariae
Onus gerit, non honorem,

Ut Cherubim gloriae
Plus ignescit in saporem
Gustus sapientiae,
V. Maior factus de minore,
Minor manet in maiore.
4. Cor Edmundi purpuratur,
Dum cruoris memoratur

Christi morientis,
Candet byssus castitatis,
Rubet coccus caritatis
Aaron vestimentis ;
V. Iacinthus intexitur

tamquam verus testis,
Quod Edmundus civis sit
patriae caelestis.

In 3. Nocturno.
Ad Cantica.

A. Cantica laetitiae

Caeli cum principibus
Sic psallamus hodie

Coniuncti psallentibus,
Ut voces concordiae

Concordent caelestibus.

Responsoria.

1. Plebis pondus sustinet
super numerali,
Iuste iudex iudicat
in rationali,

Talum tangit poderis
opere finali ;
V. Ornant frontem lamina,
signum puritatis,
Sonant tintinabula
verbum veritatis.

2. Exsulat ab Anglia
Praesul pro iustitia,

Regnum intrat Galliae

Verbi plenus gratiae,
Mortis solvit debitum,
Commendatum spiritum

Reddit regi gloriae;
V. Reportatur Domino

Cum lucro talentum,
Talento pro quolibet

reportantur centum.

3. Non est nostrae paupertatis
Nec humanae facultatis

Referre miracula,
Quibus virtus deitatis,
Testis sancti sanctitatis,
Illustravit saecula,
V. Mors et morbus admirantur,
Quod sic signa dominantur.

4. Ad te, locum gratiarum,
Gratae mentis non ignarum,
Iesu bone, lacrimarum

Revertuntur flumina,
Quibus tibi supplicamus,
Ut viventes sic vivamus,
Quod post vitam teneamus

Tecum caeli culmina ;
V. Tu Edmundi precibus
A tuorum mentibus

Sua tergas crimina.

In Laudibus.
Super Psalmos.

A. Ad laudandum caeli regem
Cohortentur nostrum gregem,

Clament cordis gemitus,
Te bonorum creatorem,
Te donorum largitorem
Laudet omnis spiritus.

Ad Benedictus.

A. Benedictus oriens

Dator verae lucis,
Qui pro nobis moriens

Cruciatu crucis
Caecis lumen attulit,

Baculum caducis ;
O rex regni gloriae,
Qui Edmundum hodie

Ad regnum reducis,
Fac nos eius precibus
Tam votis quam vocibus

Sic tibi placere,
Ut datum pauperibus
Regnum in cael esti bus

Possimus habere.

Per Horas.
Ad Primam.

A. Primae lucis

orto iam sidere
Supplicemus

affectu celeri,
Ut sic velit

nos die conteri,
Ne conterant

nos umbrae vesperi.

Ad Tertiam.
A. Tertia nos repleat
spiritus in hora,
Quo Edmundi claruit

aetatis aurora,
Qui loqui discipulis

in voce sonora
Linguis novis docuit
brevi motus mora.

Ad Sextam.
A. Sexta novus Abrabam
diei fervore,
Divino divinitus

succensus amore,
Tres visos detriplicat

uno sub honore,
Honorem credentium
purgans ab errore.

Ad Nouam.

A. Nonae sanctus memor horae,

Qua Messias moritur,
Intra missam suo more

Messiae commoritur,
Sacro sacra sumens ore

Sic sumit et sumitur,
Quod amborum in amore

Gor unum efficitur.

In 2. Vesperis.
Antiphonae.

1. Quanti sanctus sit nominis,

Mortui testantur,
Qui utriusque hominis

Morte tenebantur,
Nam Edmundi meritis

Multi suscitantur.
2. Cum leprosa delepratur

Sub Edmundi pallio,
Audit surdus, mutus fatur

Praesulis praesidio,
Christi fides dilatatur,

Laetatur religio.

3. Caeci vident, currunt claudi,

Valent paralytici,
Daemon cedit, salus redit,

Surgunt epilentici,
Salvat sanos, aegros sanat

Summi manus medici.

4. Qui prece, qui merito

Tot auxiliaris,
Caritatis debito

Nobis tenearis,
Ut nos more solito

Tuos tuearis.

Ad Magnificat.

A. Suum suscepit puerum
Memor misericordiae

Pater post verba verberum,
Sicut ad patres patriae
Praedixerat, sic hodie
Transfert ad thronum gloriae

Suorum patrem pauperum,
Quem sicut venam veniae

Rogamus, ut in posterum
Simus ei memoriae.