93. De sancta Elisabeth.

In 1. Vesperis.

Antiphonae.

1. Elisabeth de rege

Ungarorum stirpe nata,
Vultu decora,

fert iam vidua Deo grata.

2. Iuventutis florem

timore [Domini] texit,
Viduitatis laude

gratiae vixit sine fraude.

3. Regis haec in aula

licet pie [foret] nutrita,
[vias] sui Domini
tenens vera Israelita.

4. Sericis induta

vixit sub magistrae rigore
Pia documenta

amans pro Christi laude.

5. Ungarorum stirpis

progenie hic generata,
Fac post exsilium,

nostra ut sis advocata.

R, De paupertatis

palea haec grana collegit,
Membra dum carnis

propria spiritu subegit,
Ut nil puerile

in opere gerendo
Sedem nil inopis

praebuit et opem dando.
V. Debilis, debilior

erat, quae pauperes sanat.

Ad Magnificat

A. Plaude, filia Sion,
Christo regi Domino.
Qui Elisabeth sic dilexit,
Odor quam adtraxit
Et Dei sapor et puritas
Ut verum sidus praeclarum,
A. sole quod differt parum
Et luna lucidius
Praedicatur,
Christus dum sponsus
In regno adoratur,
Cui cum coniungitur,
Ut nostri memor sit,
Rogemus, in perpetuum.

Ad Matutinum.

Invitatorium.

Adoremus Dominum
regemque viduarum,

Qui ex Ungaria protulit
pretiosum thesaurum.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Ex infantium ore

lactentiumque amore
Laudem perfecisti,

hanc dum caelis invexisti.

2. Gloriam caeli

enarrant et opera Dei,
Dum in firmamento

sponsa [con]iungitur Christo.

3. Plenitudo terrae,

maris et omnium rerum
Domini dicitur,

haec vidua dum vocatur.

Responsoria.

1. Elisabeth regina

Ungarorum stirpe suprema
Pauperes amando,

pauperum lues lavando,
Caput et pedes,

cum Christo ut esset heres ;
V. Beata, quae texit,

pauperum membra dilexit.
2. Elisabeth [sancta],
miserorum via recta,
Leprosos mundas,

precamur, ut oleum fundas
De pectore sacro,

Christo ut iungas sponso,
Quos et Leviathan

depressit cum malo Dathan,
V. Et vinxit luto,

mundo texit scuto.

3. Elisabeth pia,

ut filium planxit Maria,

Maritum carum

plorat ad regem regum,
Obsequio suorum

clericorum ac laicorum
Exsequias parat,

virum ut carum deploret,
V. Milite facto

signoque crucis signato.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Vestitu deaurato

stetit Christo a dextris,
Virtutum flore

adornata cum iustis.
2. Suum tabernaculum
Deus sanctificabat,
Elisabeth reginam

ex Ungaris dum vocabat.
3. Fundamentum pauperum,
caecorum et miserorum,
Haec (bene) erexit montem,
Sion cum dilexit fundamenta.

Responsoria.

1. Elisabeth, tu rosa

inter spinas formosa.
Caecorum lumen

mortuorumque solamen,
Leprosos mundas

et labe tactos ut undas
Puros facis,

oscularis quos osculo pacis,
Et saniem radis,

ulcera dum pauperis lavas,
V. Ad te cuncti clamant,

Christum qui pure amant.

2. Elisabeth signis,

miraculis fide dignis
Reginas praecellit,

cunctorum morbos pellit,
Pauperem Christum

opere bono secuta,
Debiles sanando,

debilia membra curando,

V. Lumen tu caeco

membra reddis misere nato.

3. Elisabeth, vernalis

flos, tu dicere talis,
[Pauperum] catervas

Chrislo iungis ut lucernas,
A scabie mundatos,
ut rosas illuminatos
V. Ad sponsi hortum

Christique ducis [ad] portum.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Hostia haec tulit

atria regis intrando,
Dominum adorat

sponsum suum vocando.
2. Insulae, terrae,

maris in hisque degentes
De caligine nubis

trahit et umbra mortis.
3. Dominus recordatur

misericordiae et veritatis
Domui Israel,

pauperum misere natis.

Responsoria.

1. Elisabeth speciosa,

inter spinas rubens rosa,
Humillima stella,

pauperis misera cella,
Nos a procella

mundi salva et hostis tela,
Ut iubilemus,

tecum Dominum collaudemus
V. Cithara et choro,

cordis et organi sono.
2. Elisabeth praeclara

regem Salomonem ut Saba
Quaeris in decore,

viduarum iuncta honore,
Fructu cumulata

regi supremo sociata,
Cum filiis plaudis,

tecum quos sedere gaudes,

V. Ut altera Sara

laetaris progenie cara.

3. Elisabeth Aman

in patibulo suspendit,
Caput Holoferni

de collo laeta extendit,
Sic liberavit

Israel et pauperes pavit
In patris regno

suos secum collocando,
V. De carcere mortis

duc tuos et malae cohortis.

In Laudibus.

Antiphonae.

1. Induit decore

Deus Elisabeth honore,
Cum Christo regnat,
qui regna caelica donat.
2. Voces aquarum,

fluctus et undae, viduarum,
Haec sic sanavit,

Christum dum sponsum vo-
cavit.
3. Adipis pinguedo,

favus et mellis dulcedo
Animas replevit,

dolores pauperum delevit.
4. Terra Ungarorum,

fontes et flumina morum
Deum benedicebant

in caelis, qui cuncta gubernat.
5. Dominum de caelis

collaudet omnis fidelis
In tubae sono,

tympano, chordis et organo.

Ad Benedictus.

A. Elisabeth fidelis,

ora pro nobis in caelis
Christum, regem [regum]

sponsum vultuque decorum,
Qui te hic elegit,

ex milibus dum coegit,

Carnis [domans] iura
tui magistri sub virga.

Pro nobis ora,

Elisabeth noctis aurora,

Ut solem iustitiae

videamus et tuam prolem.

Ad Horas.
Ad Primam.

A. Elisabeth rigando

hortum pulchrum plantavit,
Pupillos pascendo,

quos crudelis hostis stravit.

Ad Tertiam.

A. Dormientes excitat

Elisabeth illuminando,
Fide errantes

ad Deum ore clamantes.

Ad Sextam.

A. Consilio manuum

lanam et linum quaerendo,
Sic ivit pauperes
de stercore vocando.

Ad Nonam.

A. Agrum . . .

emit pro pauperum cura,
Miseris et leprosis
vera sepultura.

In 2. Vesperis.

Antiphonae.

1. Aedificat fidem,

Elisabeth cum Dominus bea-
vit

Manuum labore

et hanc reperit sine sorde.

2. Haec vitis abundans

in latere domus suae,
Filios informans,

olivarum ut essent novelli.

3. Saepe expugnabat

iuventus [eam], quam doma-
bat,
Ne peccatores

fabricarent dorsum eius.

4. De fundo clamabant

pauperes, qui eam vocabant,
Pie exaudiendo,

ad sponsum secum ducendo.

5. Non exaltatum

cor eius nec elevatum,
Humiliter sentiebat

Christumque pie colebat.

Ad Magnificat.

A. Elisabeth decora

fulges in caelis aurora,
Vestem pauperum

consuisti et miserorum,
Pietatis signis

prodigiis et portenlis,
Ad te clamant,

Christum qui pie amant,
Quos de profundo

maris elevasti fundo,
Nunc tecum loca,

Christum [sponsum] tuum
voca.