94. De sancto Proculo.

In 1. Vesperis.
Ad Magnificat.
A. Solvat clerus cum populo
Laudes pio pontifici,
Congratulemur Proculo

Cives laude multiplici,
Toto vitae curriculo

Pudico, justo, simplici,
Qui migravit a saeculo
Ornatus serto triplici.

Ad Matutinum.
Invitatorum.
Adsit Dei populus
Diem colens istum,

In quo praesul Proculus
Transiit ad Christum.

In 1. Nocturno.

Antiphonae.

1. Festo tanti praesulis
quisquis sit laetatus,
Qui fuit ab utero
Christo consecratus.
2. Mandata dominicae
legis adimplebat
Et cultum deicolae
gentis adaugebat.

3. Romanam provinciam
cum suis vallavit,
Praedicans miraculis
plebem illustravit.
4. Interannis Proculus
praeest vir beatus,
Sed tandem Bononiae
martyr consecratus.
5. Fulgebat miraculis
mortuus et vivus,
Nulli fuit displicens,
nemini nocivus.

6. Duxit daemoniacum
huic Herentianus
Natum, sancti precibus
qui statim fuit sanus.

Responsoria.

1. Gratulentur

senes et populi
In honore

beati Proculi,
Legis Dei

ferventis aemuli;
V. Festum sacrum

clerus et populi
Colant Christi
felicis famuli.
2. Pellit ab insano

Satan sacer Herentiano,
Fit prece curatus

sancti vir primo ligatus,
Christus honoratur,

dum Proculus haec operatur ;
V. Caeca, quod implorat,

cernit, dum vir sacer orat.

3. Dum oraret

in imo carceris,
Liberator

venit de superis
Hunc dissolvens

cum sanctis ceteris ;
V. Nocte venit

angelus luminis
Vinctis verba

dicens solaminis.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Quaedam ab infantia
scabris excaecata
Sancti fusis precibus
est illuminata.

2. Huic atque ceteris
angelus illuxit
Vinctis, quos a carcere
solvit et eduxit.

3. Morbo paralytico,

sanctus ut precatur,
Laborans decennio
quaedam liberatur.

Responsoria.

1. Hic surdos, mutos,

hic caecos curat et aegros
Et super afflictos

pastor pia viscera gessit,
V. Grandis erat meriti,

Domini lux inclita legis.
2. Quem accusat

detractor invidus,
Prope missus

excusat angelus,
Hinc placatur
motus Eugenius;
V. Mulgens cervam
potum sodalibus
Pius pater
dat sitientibus.

In 3. Nocturno.
Ad Cantica.

A. Ore, corde te rogamus,
Cujus laudes decanlamus,
Opem tuam sentiamus,

Pie pater Procule,
Dux et pastor, norma moiam,
Pro collegio tuorum
Christum, regem saeculorum,

Interpella sedule.

Responsoria.

1. Justus ab injustis

dum persequitur, jubet illum
Apparens Christus:

tu Bononiam modo vade,
Cui fidei lumen

reserans vacuabitur error.
V. Inquit ei Dominus:

fili dilecte, recede
Bononiam tendens

reliquos ducasque fideles.

2. Pollicetur Theodonus
Se baptizari protinus,
Si posset sanctus Proculus

Manum curare filii ;
Mox sanctus ut oraverat,
Manus curata fuerat,
Quae prius exaruerat,
Credit pater et alii.

V. ''Cum adductus esset puer ma-
num haberis aridam ante
virum Dei, oculos ad caelum
elevans oravit pro eo.''

3. Dum cadit hic sanctus,

dolor est, afflictio, planctus,
Fiunt mira quidem,

de fluxu sanguinis idem
Quandam curavit,

caecum cruor illuminavit,
V. Mortuus allatus

infantulus est relevatus.

In Laudibus.

Antiphonae.

1. Proculus praeconiis
extollatur dignis,
Divulgator fidei
prudens et insignis.

2. Hic lustrans provincias
verbum vitae sevit,
Per istum Bononiae
fides tandem crevit.

3. Huic quanto Totilas
rex magis minatur,
Tanto fides publica
magis solidatur.

4. Dum flagellis caeditur,
mitius oboedit,
Nec minis nec verberi,
sed nec morti cedit.

5. Pie pastor Procule,
sis memor tuorum,
Quibus reconcilia
regem saeculorum.

Ad Benedictus.

A. O qui primo nomen Christi

Praedicasti Bononiae,
Et urbem qui convertisti

Fundens fluenta gratiae,
Sis cohorti clemens isti

Et a regis justitiae
Fac nos dextris prece sisti

Summaque frui requie.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. Pie pater pretiose,
Praedicator gratiose,
Virgo martyr gloriose,
Declarator legis Christi,
Urbem hanc, quam convertisti,
Defendas a casu tristi,
Cui pacem, dux, implora,
Tu proprius pastor ora,
Fugans hostem mortis hora.