REPORTATA PARISIENSIA LIBER QUARTUS.
QUAESTIO IV. Utrem hoc Sacramentum possit iterari?
QUAESTIO I. Utrum transubstantiatio sit possibilis
QUAESTIO II. Utrum infusio gratiae, et remissio vel expulsio culpae sit tantum una simplex mutatio?
QUAESTIO UNICA. Utrum affinitas impediat matrimonium?
Tertia propositio, scilicet quod anima non remaneat perpetuo separata a corpore, probatur sic:
QUAESTIO V. Utrum resurrectio fiat in instanti ?
QUAESTIO II. Utrum in Deo sit justitia
QUAESTIO II. Utrum mundus purgabitur per ignem ?
Sed inter istas duas opiniones oppositas potest mediari sic:
Respondeo, hic supponendum est quod fuit declaratum in primo libro, distinctione prima* de frui,
Utrum damnificans alium injuste in bonis corporis vel animae, teneatur
necessario ad restitutionem, ita quod non possit paenitere sine restitutione ? D. Thom. hic quaest, 1. art. 5. Richard. art. 5. et 6. palud. q. 2. Major. quaest. 17. dub. ulf Petrus Navar. 2. de restitut. cap. 2. n. 50. Arag. 2. 2. quaest. 62. art. 2. Salon et alii, ibi agunt, de restitutione damni spiritualis, de restitutione damni in corpore agitur, ad art. i. ubi Salon controv. i. et 7. Arag. fit. Petrus Navar. 4. de reslitut. cap. 1. dub. 10. Gab. hic quaest. 15. art. 2. Alens. 2. part. lib. 5. tit. 29. art. 1. Adrian. 4. de restit. q. vlt. Anton. 2. part t. 2. cap. 2. et 5. 1. Sylvert. rerbo Restitutio 3.
quaest. 1. et 5. Scotum sequuntur Adrian. Anton. Syivest. Palud. Gab. Major. et convenit Richardus.
Arguitur quod non, quia nullus tenetur ad impossibile; sed damnificans alium in bonis corporis, ut si occiderit vel mutilaverit auferens aliquod membrum corporis ab eo, vel in bonis animae, ut si induxerit illum in peccatum mortale, vel hujusmodi, impossibile est restituere, quia nullo modo potest reddere aequivalens pro eo quod abstulit, quia majus malum est sic damnificari, quam sit aliquod bonum quo posset sibi satisfacere.
Item, aliquis retrahens suo consilio aliquem, puta consanguineum vel affinem ab ingressu Religionis, damnificat illum, et religionem in omnibus bonis spiritualibus, quae iste consecutus fuisset in religione, si moratus fuisset in ea, videlicet in tot bonis, quot ille fecisset, si intrasset Religionem, per totam vitam suam: sed talis sic impediens non posset satisfacere, nisi intraret Religionem pro eo, quod non videtur necessarium ad restitutionem illam faciendam: igitur.
Contra, Exod. 22. de coeunte cum virgine, si quis deceperit virginem, et coierit cum ea, habebit eam in uxorem, etc. Si igitur in talibus est restitutio faciencia commutans castitatem virginalem in castitatem conjugalem, et bonum matrimonii, multo magis in damnificatione injusta alterius in boni corporis vel animae.
Item, 6. quaest. 1. cap. Ex merito, dicit Canon quod deteriores sunt qui
mores corrumpunt, quam qui substantias diripiunt; sed illi, qui substantias diripiunt, tenentur ad restitutionem; igitur multo magis et alii. Juxta hoc quaero tertio: