Fragmentum Primum.

0593D

Nuper me, charissime frater, de calumniatoribus admonendum censuisti adversus fidem nostram, 0594D quae est vera, dicentibus, quomodo vos unum Deum dicitis esse, et iterum, filium habere Christum adseritis? Necesse, si filium habet Deus, et uxorem 0595A habet , aut certe femininus est, et aliunde concepit et genuit filium. Ecce vos dicitis jam plures deos; quomodo nos insultatis, quod deos dicimus esse ?

Haec nobis opponere sacrilegos, a vobis didicimus. Quapropter necessarium arbitravimus et illorum occurrere errori, et tuam instruere sanctitatem de spe nostra, quam gerimus. Nec enim potuimus amplius contradicere, desiderante sanctitate tua verae fidei conscriptam accipere instructionem: non tamen ex nobis, sed secundum divinarum scripturarum traditionem, per gratiam Dei omnipotentis, auxiliante domino nostro Jesu Christo, subministratione spiritus sancti, qui dividet gratias sine haesitatione credentibus Deo per Christum . Praesumpsimus 0595B itaque orationibus tuis confidentes, bonum esse quoque desiderium Sanctitatis tuae probantes; cui, adnuente Domino, satisfacere festinavimus, charissime frater: quoniam saepius suggerente atque frequentius importuno, jam amplius dissimulare non potuimus: non sublimitate sermonis, vel compositae orationis verbo confidentes, quorum omnino studium non habuimus ; sed ad misericordiam Domini confugientes, ad cujus gloriam loqui proposuimus, credentes ei qui dixit: Dilata os tuum, et ego adimplebo eum . Et iterum dicente propheta: Dominus davit verbum evangelizantibus virtute multa. Et iterum: Non vos estis qui loquimini, sed spiritus Patris vestri. Loqui itaque et nos sacrilegorum permovit insultatio: tuae quoque charitatis compulit importunitas. 0595C Qui autem dedit os ad loquendum, potens est et nobis orationibus tuis subministrare verbum, ut gratia 0596A ipsius canfoti oportune ad communem loquamur utilitatem, et gloriam ejusdem factoris naturae nostrae. Nam sanctae ac divinae Scripturae profundos atque infinitos habentes in se thesauros, lucentes non requirunt; dicente Domino: Scrutamini Scripturas, quoniam in ipsis vitam aeternam putatis habere. Et hae sunt quae testimonium perhibent de me. Et non vultis venire ad me, ut vitam aeternam habeatis? Et iterum: Qui credit in me, sicut dixit Scriptura, flumina de ventre ejus fluent aquae vivae. Ait autem et hoc Dominus noster Jesus Christus: Ego sum lux hujus mundi: qui sequitur me, in tenebris non manet, sed habebit lumen vitae. Hunc sancti prophetae solem justitiae pronuntiaverunt. Hic est itaque sol justitiae Christus Filius Dei. Hic est lumen verum, quod illuminat 0596B omnem hominem, veniens in hunc mundum; quod tenebrae non comprehenderunt. Hic in mundis cordibus lucet, limpido autem videtur oculo animi in unigeniti singulare atque incorruptibile propria natura, qui omnibus cupientibus evidentissime ostendit unius veri Dei scientiam dicens ad Judaeos: Quomodo potestis credere, gloriam ab invicem accipientes? et gloriam ab uno Deo non quaeritis. Et iterum ad patrem ait: Venit hora; honorifica filium tuum, ut et filius honorificet te; sicut dedisti ei potestatem omnis carnis, ut omne quod dedisti ei, det illis vitam aeternam. Haec est autem vita aeterna, ut cognoscant te solum et verum Deum, et quem misisti Jesum Christum . Cognoscere itaque necessarium est eos, qui volunt esse christiani, unum verum Deum, qui est sine initio ingenitus 0596C solus; et unigenitum filium ejus in sua propria ac singulare genita natura verum Deum obedientem 0597A atque subditum voluntate atque natura ingenito Deo patrique suo. Quia igitur diximus secundum Scripturarum traditionem unum verum Deum, sicuti et est secundum veram rationem unus Deus verus , unus rex, unus dominus, unus creator et opifex universitatis. Quia solus igitur sine initio eminentem possidens potestatem, solus non eget aliquid , solus non est sub lege alterius, neque exspectat mandatum; solus non habens superiorem , si se nec aequalem nullius fecit; qui est totus non natus Deus, totum natum filium fecit; per quem omnia creavit, sicut scriptum est: Omnia per illum facta sunt, et sine illo factum est nihil: creator creatorem, Deus Deum totius creaturae subjacentem et obtemperantem in omnibus mandatis suis. Hunc non proficientem in 0597B posterum, sed statim perfectum, sicut diximus: qualem potuit totam virtutem et totam sapientiam in substitutione filii consignans, sicuti scriptum est, quem Pater consignavit Deus. Inde etiam imaginem Dei invisibilis hunc Apostolus praedicat, invisibilem suam virtutem sive sapientiam ostendentem Deum in substantia Filii. Ergo quantum potuit Deus virtute et sapientia ostendit in Filio: unde Apostolus Dei virtutem et Dei sapientiam docet esse filium: non illam igitur, quae in invisibile Deo est, sine initio 0598A virtutem sive sapientiam ; sed sedentem in dextris Dei, ut esset a Patre accipientem, Filium dilectionis Dei, quem diligit Deus. Nihil illum fraudavit, cui omnia tradidit, sicuti Evangelium praedicat: Pater diligit Filium, et omnia tradidit in manu ejus. Filius etiam omnia suscipiens a Patre, super omnes, ante omnia, cum omnibus patrem adorat. Hunc igitur suscipimus per Scripturas Deum esse totius creaturae: natum subditum Deo non nato : dominum totius creaturae natum, ministrum vero Domini non nati: regem totius creaturae natum sub potestate regis non nati; lumen verum natum, subjacens lumini non nato inaccessibili: sapientiam natam obtemperantem in omnibus solo sapienti non nato: creatorem natum sub creatore non nato: pastorem 0598B bonum totius creaturae, natum agnum Dei non nati: vitam natam vivificantem totam creaturam volente Patre, subjacentem solo vivo sine initio Deo, sicuti dicit Filius: Sicuti Pater habet vitam; in semetipso habet et non accepit; ita et Filio dedit vitam habere in semetipsum incomparabilem in sua impropria nata substantia; sicuti Pater in sua non nata substantia, incomparabilis esse dignoscitur. Unum ergo et unum confitemur Deum, non duos Deos : non enim dicimus duos non natos, aut duos patres . . . . .