Prologus

Prologus

Postquam determinavit magister de his quae christus cum humana natura assumpsit, scilicet gratia et scientia et defectibus, et de his quae per humanam naturam operatus est, scilicet de meritis; hic determinat de morte quam in humana natura sustinuit. Dividitur autem haec pars in duas: primo determinat ea quae ad mortem christi pertinent; secundo ea quae ad mortem christi consequuntur, dist. 22, ibi: hic quaeritur, utrum in illo triduo mortis christus fuerit homo. Prima dividitur in duas: primo inquirit utrum mors fuerit in christo secundum separationem deitatis a carne; secundo, supposito quod non, ostenditur qua ratione christus dicatur mortuus, ibi: recedente vero anima, mortua est christi caro. Circa primum duo facit: primo movet quaestionem; secundo determinat eam, ibi: quidam putaverunt tunc carnem sicut ab anima, ita a divinitate in morte fuisse divisam.

Et circa hoc duo facit: primo excludit errorem; secundo veritatem confirmat, ibi: sicut Augustinus super joan.... Ait. Circa primum duo facit: primo excludit probationem erroris sumptam ex ratione et auctoritate Augustini; secundo probationem sumptam ex auctoritate Athanasii, ibi: alii quoque auctoritati innituntur. Circa primum tria facit: primo ponit rationem ipsorum; secundo auctoritatem quae videtur pro eis facere, ibi: huic suae probabilitati addunt auctoritatis testimonium; tertio solvit, ibi: quibus respondemus.

Alii quoque auctoritati innituntur. Hic tria facit: primo ponit objectionem ex auctoritate Athanasii; secundo ostendit quod illa auctoritas non facit pro eis, ibi: quibus respondemus; tertio auctoritatem Athanasii exponit, ibi: sciendum est igitur.

Hic est duplex quaestio. Prima de morte christi.

Secunda de resurrectione ejus.

Circa primum quaeruntur tria: 1 utrum in morte christi fuerit separata deitas ab humanitate; 2 utrum corpus christi fuerit dissolutum, vel incineratum; 3 utrum debeat simpliciter concedi quod christus, vel filius dei, sit mortuus.