DE PRIMO RERUM OMNIUM PRINCIPIO
Ad duas primas conclusiones ostendendas praemitto unam conclusionem talem:
Ordinis essentialis divisio in eminentiae, et dependentiae, et membrorum hujus subdivisio.
Domine Deus noster, Moysi servo tuo, de tuo nomine filiis Israel proponendo, a te Doctore veracissimo sciscitanti, sciens quid de te posset concipere intellectus mortalium, nomen tuum benedictum reserans, respondisti: Ego sum, qui sum, Exod. 3. Tu es verum esse, tu es totum esse: hoc credo, hoc si mihi esset possibile, seire vellem. Adjuva me, Domine, inquirentem ad quantam cognitionem de vero esse, quod tu es, possit pertingere ratio nostra naturalis ab ente, quod de te praedicasti, inchoando. Quamvis autem entis sint plurimae passiones, quarum consideratio valeret ad propositum prosequendum tamen de ordine essentiali, tanquam de medio faeoundiori primo prosequar isto modo: In primo capite quatuor divisiones ordinis praemittam, ex quibus colligetur quot sunt ordines essentiales. Manifestatio vero divisionis tot requirit, primo ut dividentia notificentur, et sic ostendantur contineri sub diviso; secundo, ut dividentium repugnantia declaretur: tertio, ut probetur dividentia evacuare divisum. Primum fiet in hoc capite, alia in secundo. Hic igitur divisiones narrando ponam, et rationes dividentium assignabo. Accipio autem ordinem essentialem, non stricte, (ut quidam loquuntur, dicentes posterius ordinari ad prius, sed prius, vel primum esse supra ordinem) sed communiter, prout ordo est relatio aequiparantiae, dicta de priori respectu posterioris, et e converso, prout scilicet ordinatum sufficienter dividitur per prius et posterius. Sic igitur quandoque de ordine, quandoque de prioritate et posterioritate fiet sermo.