Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale744

Ubique excelluit pietate, morum integritate et liberalitate erga pauperes.

Quaedam senex mulier dispensatrix appellabat eum « sanctinum meum », et

fidelis quidam cubicularius diligenter secretum servabat circa suum cilicium,

suum lectum reticulatum aliaque extraordinaria exercitia ascetica.

Patre orbatus, relicto munere advocati, incubuit in administrandum pa-

trimonium familiae, plerumque rusticanae sed accommodatae. Quatenus ad

contractuales necessitudines cum suis subditis praenuntiavit doctrinam Lit-

terarum Encyclicarum «Rerum Novarum » Leonis XIII (1891).

Celerrime partes habere coepit apud activas associationes catholicas, et

dum saeviret anticlericalismus, dimicavit pro sua fide et pro magisterio Ec-

clesiae, hominum iudiciis posthabitis. Mirum exemplar factus est uti laicus

prorsus fidei conscius, plane certus se baptismate suffusum esse, quoniam

Christo Iesu se tradidit et fratribus, praecipue magis miseros praeoptans.

Ad bona opera vehementer alliciebat; addebat animum Conferentiis

Sancti Vincentii, quarum diuturne Praeses dioecesanus exstitit. Condicionem

pauperum secutus, voluit cibi, lecti vestiumque egestatem experiri. Ruinosas

novit aediculas carentium opere, infirmorum, familiarum absque pane; cellas

abiectorum hominum frequenter adivit, aedificari percupiens patientia pau-

perum, eorum statum assumendo. Et fraterna subveniebat illis comitate, de

qua numquam gloriam sibi expetivit.

Vicepraetor exstitit Veronae, sodalis Consilii Communalis loci Zevio, nec

non curator Piorum Operum laicorum. In his explendis muneribus honestate

eminuit et omni lucri contemptione, quamlibet respuens remunerationem,

sed vires indefatigato animo in beneficium pauperum impendens.

Statim ut cognovit iuvenem studentem et clericum, dominum Ioannem

Calabria, factus est eius admirator, sumpsit eum veluti amicum et magis-

trum, quamvis duodecim annos senior esset. Cum illo et cum aliis partes

habuit condendae « Piae Unionis pro Infirmis pauperibus curandis »: cuius

ipse inter socios tamquam lucida stella splenduit.

Ingressus est Institutum domini Calabria tantummodo cum, audiens con-

silium moderatoris spiritus Patris Natalis O.C.D., sese omnibus opibus spo-

liavit et omni iure futuro, seipsum in discrimen adducens, suam libertatem

suumque futurum, Evangelii promissionibus tantum suffultus.

Servus factus pauperum, omnibus viribus se dedit iuvenibus quos domi-

nus Calabria a statu derelictionis detrahebat. Curam de his pauperibus adhi-

bebat, sibi expetens privilegium abiectioribus rebus intendendi, aliis munus