87. De sancto Octaviano.

In 1. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. O quam magna procul

sequitur te pax fugientem,
Octaviane pater.

Ad Matutinum.
Imitatorium.

Octavianum hodie

Dominum qui ducit in astra,
Venite adoremus.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Senos una ratis

sanctos ad litora vexit.
2. Ex Afris totidem

fulserunt sidera nobis.
3. Cunctantur metuuntque viri

surgente procella.

Responsoria.

1. Venisti patriae

longe de finibus exsul
Naufragus ac pauper
litora nostra petens ;
V. Nihil timet qui reicit

Se in eum, qui salvum facit
A tempestate spiritum.

2. O populum felicem

te primum excipientem,
Incolumis nam te
praesule semper erit.
V. Non arma, non equi dabunt
Securitatem gentibus,
Sed recta credentis fides
Piaeque justorum preces.

3. Non tua Diogenis

paupertas ambitiosa,
Octaviane, Deo
vivis, at ille sibi.
V. Quam stultus est contentus is,
Qui laude mandi penditur.
Ait Joannes gentibus.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Te tandem incolumem

nobis tulit alta potestas.

2. Octaviane, procul

reliquis deserta petisti.

3. Laetus in angusto

Domino comitante latebas.

Responsoria.

1. Avia quod peteres

mundi desertor iniqui,
Jugens te Christi
sollicitavit amor;

V. Quam dulce, conscientiae
Nullis premi jam morsibus,
Felix ubique gentium
Is esse vel miser potest.

2. En, tibi seposito

potiora charismata magnis
Croesi divitiis

caelitus obveniunt ;

V. Perfecta cordis gaudia
Non census ullus aut honos
Nec ulla vis humana dat,
Sed sola Christi caritas.

3. Te, pater, in nemore horrenti
spes alta beatum,
Denique jam similem
fecerat usque Deo;

V. Spes una, quae fidelium
Mentes Deum timentium
Facit beatos illico,
Nihil timentes amplius.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Nobilis hic cunctos

superas athleta labores;

2. Et famis et somni

ratio te nulla subivit.

3. Sub dio durantem

haud frigus terruit ingens.

Responsoria.

1. Gaude igitur summo

nimium dilecte parenti,

Qui te humilem caeli
sidera ad alta tulit ;
V. O quis Deo par alter est,
Qui pauperes humo erigens
In sede celsa collocat
Fastigiumque despicit.

2. Da tua sectari

nobis vestigia sancta,
Qui tua nunc colimus
sacra, verende pater ;
V. Hymnis solemus annuis
Laudare sanctos debitis,
Ut nos ab omni liberent
Metu futuri saeculi.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Octaviane, decus

nostrum, pater optime, salve.

2. Quondam Gilimeris

fugis impia facta tyranni.

3. Prae magnis opibus

tristis tibi silva refulsit.

4. Ulmi contentus

tantum recubare sub umbra.

5. Christi nunc mensis

felix conviva recumbis.

Ad Benedictus.

A. Pater benigne, poscimus,
Tuis bonus felixque sis.