First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
140 RIPANA
rum administrationi in Ecclesia s. Pii V. ex quo alia defi- ciunt requisita. De Luca ait in quaestione huic consimili disc. 33 de pa roch. n. 11 « Sacerdos in ista nova Ecclesia > praepositus, non rector sed vicarius, seu adiutor rectoris » dicendus esset ».
Pariter neque relevat quod hic vicarius curatus insti- tutionem ab Episcopo accipiat, post Municipii praesenta- tionem; quia in iure novum non est quod parocho alicui designetur ab Episcopo cappellanus aut vicarius, qui paro- cho opem ferat in animarum ministerio; De Luca loc. cit. « Est quidem iste famulatus, sed necessarius, ut scilicet quis » cogatur habere illum famulum, vel ministrum, seu adiu- » torem, quem superior illi, quamvis invito, assignet. »
Praeterea eadem Curiae sententia recolit duo rescripta quae respiciunt statum vicarii curati, ut colligat eiusdem indolem. Per rescriptum diei 18 Augusti 1785 indulgetur duorum beneficiorum translatio ab Ecclesia matrici in Ec- clesiam s. Pii V; et rector alterius ex illis deputatur in cap- pellanum curatum, adiectis certis oneribus. Per aliud vero rescriptum diei 31 Augusti 1787 indulta fuit reductio mis- sarum Parocho Ecclesiae matricis, ut hic praestaret viginti scutata in annum pro congruae Vicarii curati complemento. Ex quibus ergo rescriptis emergit, Ecclesiam s. Pii V nil aliud esse quam succursalem, vel adiutricem veteris paroe- ciae, pro sollicitiori curae animarum implemento: et vica- rio curato eiusdem Ecclesiae nil aliud fuisse datum , quam determinata onera, cum certo emolumento. In actu institu- tionis nullum ius tributum umquam fuit vicario curato, qui nullum exercuit officium parochiale. Et re quidem vera numquam baptizare valuit, matrimoniis adsistere, commu- nionem paschalem administrare, admittere ad primam com- munionem pueros, funera explere, statum animarum confi- cere, et alia exequi quae parochi sunt propria; quaeque a Parocho Ecclesiae s. Ioannis Baptistae peraguntur. Ex qui- bus colligit: 1. curam et ius parochiale integrum permanere apud Ecclesiam matricem; 2. unicam in oppido Grottammare esse paroeciam, et unum eius rectorem; 3. sacerdotem novae ecclesiae praepositum nil aliud esse, quam parochi Ecclesiae matricis coadiutorem, iuxta De Luca cit. disc. n. 10. « Cum > formalis erectio novae parochia*9- independentis, ex hac parte