First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
VITERBIEN. 5
num habeant. Quod ut rite agnoscatur res altius repetenda videtur.
Notum est Canonicos duplici reddituum specie cumulari, altera ex praebenda manante, altera ex distributionibus, quae quotidianae vocantur. Primam obtinent quin officium personalem praestent, alteram vero pro rata servitii : ideo- que distributiones a DD. communiter definiuntur: « Portio- » nes ecclesiasticorum reddituum, quotidie distribui solitae iis y> clericis, qui statis horis intersunt divinis officiis, et di- » stinctae a praebendarum fructibus. > Quae institutae in remotissima aetate ab Ivone Carnotensi Episcopo, ut notat Benedictus XIV. Inst. Eccl. 107, §. 8, fuerunt in Ecclesia universa receptae a Iure Pontificio cap. Licet de Prebend. cap. Olim, de verbor. signi f. et cap. unico de cleric. non resident, in VI, et confirmatae a Concilio Tridentino sess. 21 cap. 3, et sess. 22 cap. 3.
Porro si in quadam ecclesia singulis canonicis sua prae- benda praesto sit, et massa quaedam praeterea habeatur, quae pro distributionibus reservari dicatur, iam dubitari non potest, quod haec verarum distributionum sit Massa. Siqui- dem aliter in eo capitulo ecclesiastica lex, veras pro prae- stito servitio distributiones praecipiens tum in Decretalibus, tum in C. Tridentino, sperni prorsus dicenda foret.
Iamvero ab origine viterbiensis Capituli, circa saecu- lum XIII, usque ad nostra tempora, constanter inibi distin- ctionem reperimus inter bona praebendis assignata, et mas- sam pro distributionibus reservatam. Extat enim in actis authenticum Constitutionum exemplar, quae a Capitulo anno 1369 latae sunt, et ab Episcopo Nicola confirmatae; ex quibus clare patet ab illo tempore massam distributio- num, omnino distinctam esse a praebendis. Etsi vero pro- cedente tempore bona praebendalia in unum fuisse con- flata appareat (quo praecise tempore nescitur, at certe an- te saeculi XVII medietatem), tamen massa pro distribu- tionibus semper distincta remansit, ceu enarrat Episcopus viterbiensis in sua relatione ad S. C. Congregationem.