First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
390 S Y R A C t î S A N A
praesertim cum satis sagacem se ostendit in ceteris dispo- sitionibus ordinandis.
Nec obiici potest quod Sacerdos voluerit potius pluries sa- crum pro se suorumque parentum fieri quam semel tantum; quandoquidem iam aliunde satis pro anima sua provisum sciebat per institutionem ac fundationem aliorum piorum operum. Inter quae illud praesertim de educatione iuvenum sese militiae Ecclesiae adscribentium ; animae vero paren- tum potuit et ipse in vita meminisse. Quare nihil esse vi- detur quod inducat ad perpetuitatem dispositionis iudican- dam: eo vel magis quod multiplicatis in infinitum funera- libus, aliis operibus expresse a testatore intentis detrahe- n t u r .
ONUS VIDETUR ESSE PERPETUUM. E X altera vero parte, iuxta receptissimam iuris regulam, quod menti testatoris, non verborum cortici sit adhaerendum; si ad totius dispo- sitionis contextum attendatur, in contrariam omnino conclu- sionem deveniri oportere videtur. Omnia enim suadent pium illud legatum in perpetuum intelligendum esse. Id enim in primis suadet interpretatio ipsorum administratorum, qui iam secunda vice iniunctioni testatoris satisfecerunt; id sua- det perpetuitas aliorum operum in ipso testamento conten- torum ; id pinguis haereditas ; id etymologica vocis anni- versarii vis, quae, ut optime animadvertit Archiepiscopus, iam in se perpetuitatis conceptum continet; id denique ipsa pietas testatoris suadet. Quis enim unquam rationabiliter cogitare potest pium Sacerdotem, qui integram haereditatem in pios usus distribuit, voluisse unam tantum Missam pro se celebrari? Quis sibi suadere poterit testatorem, qui tam sol- licitum erga defunctos parentes se ostendit, voluisse expectare mortem suam ut uno tantum Sacrificio eorum animam suf- fragarci ?
Quibus aliisque praemissis, quaesitum est quid esset respondendum oratori.
RESOLUTIO. Sacra C Congr. re cognita respondere censuit: Funerum onus esse perpetuum.