First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
INDULTI 101
ecclesiasticae dignitati parum conformem. Ideoque petita ab- essendi licentia, tamquam iusto motivo carens, deneganda prorsus videtur.
Quoad praeteritum vero recolendum est, ut canonici absentes fructus et quotidianas distributiones lucrentur, duo generatim requiri, iustam nimirum absentiae causam et le- gitimi superioris licentiam; Gare. part. 3 de benefic. c. 2 num. 99 - Imo iuxta Conc. Trid. et ut docet S. C. C. in Verulana rest. et privat, fruct. 8 Ian. 1865 canonici qui ultra tres menses absque legitima causa absunt, dimidia fructuum parte, praeter distributiones quotidianas, primo anno multari , secundo anno, si eadem usi fuerint negli- gentia omnibus fructibus quos eo anno lucrati sunt destitui; et crescente contumacia post expletum triennium prae- viis monitionibus ac citationibus titulo quoque privari posse. Cum igitur absque legitima causa, et superioris licen- tia canonicus Aloysius ferme ultra tres menses absens a sua ecclesia fuerit, iam poenis a iure statutis subiiciendus vi- detur.
EA QUAE PETITIONI FAVENT. Contra vero recolere iuvat, quod ex S. C. C. praxi quoties constet de infirmitate, ex iurata medicorum fide, indultum sive vacandi a choro, sive abessendi a residentia, prout necessitas exigat, nunquam soleat denegari: neque absens ad inserviendum compellatur per substitutum Piscien. 23 Iunii 1764, neque distributio- nes amittere cogatur Regien. Indulti 14 Decembris 1850, et Massen. Residentiae 28 Augusti 1852. Imo absentibus non solum a choro, sed etiam a loco residentiae ubi est ec- clesia, distributiones debentur, ut contra plures tenet Ven- triglia in praxi eccl. tom. 1 annot. 19, §. 2, et docuit S.C.C, in Massen, cit. maxime si agatur de infirmis locum salu- briorem consilio medicorum petentibus.
Iamvero in themate adest favore Canonici Aloysii iu- rata fides medici Nosocomii s. ioannis de Deo, qui asserit, Canonicum Aloysium adhuc curae sui morbi vacare debere, ipsique fugiendum esse aerem humidum civitatis suae in quo