First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
446 PRAENESTINA
Nec referre videtur quod iuxta episcopalem Curiam me- dio saeculo XV Praenestina civitate ferro et igni tradita, Episcopale tabularium fuerit penitus absumptum. Siquidem, hoc etiam admisso, Capellaniae qualitas in obscuritate deli- tesceret, et dubium semper extaret an obligationibus ex ec- clesiastica Capellaniae qualitate derivantibus Orator abstrin- gatur. Cum autem ex regula 30 Iuris Canonici in obscu- ris minimum sit sequendum, hinc apparet Capellaniam uti laicalem esse habendam, onus clericalis vestis deferendae non extare, ac proinde Curiae sententiam quovis robore de- stitui.
Nihil autem officere videtur quod Ordinarius ab antiquis- simo tempore canonicas collationis bullas expedierit, quin patronus vel Capellanus ullam querimoniam moverint. Id enim ex eo contigisse potuit, quod uterque Capellaniae qua- litatem ignorarent, cum tamen non constet Ordinarium hoc iure ab initio pollere, hinc nec deinceps usu confirmari po- tuit iuxta Reg. 18 Iur. can. - ibi - « Non confirmatur, tra- » ctu temporis, quod de iure ab initio non subsistit. »
Perpendere demum praestat quod in duabus e tribus colla- tionis uteris adductis, Capellaniam vacare dicitur, ex eo quod Capellanus matrimonium contraxerit, et Curia testatur ab anno 1592 plures Episcopos, ob Capellani nuptias Capella- niam vacantem declarasse. Hoc autem ostendit quidem Or- dinarii mentem fuisse Capellaniam a coniugato, minime vero a laico coelibe retineri non posse. Secus enim longissimi temporis lapsu aliquando evenisset, ut Ordinarius Capella- niam alteri contulerit, eo quod Capellanus clericalem ve- stem dimiserit; cum rationabiliter supponi nequeat Capella- nos usque ad nuptiarum diem clericali veste incessisse.
In hypothesi vero quod Capellanía decernenda foret ec- clesiastica indulgendum videtur ut Orator in laicali statu eam retinere possit. Ipse enim ait, sacros canones ideo sta- tuere, clericum vestem sui status propriam deserentem bene- ficio fore • privandum, ut Episcopus alteri digniori illud con- ferat. Hoc autem in casu minime fieri posse sustinuit, cum