309. De sancto Serenedo.

1. Spoleti claro sanguine natus Serenedus Romae tandem diaconus
cardinalis ordinatur.

2. Illic per lustrum Deo serviens a plurimis impensam gloriam
aegre pertulit,

3. Quam calcare semper desiderans monitu angelico urbem cleriter
dereliquit.

4. Ab Italia Alpiumque nivosis collibus pervicacis Galliae fines
cito ingreditur ;

5. Cuius sanctorum locis plurium visitatis inde vico Salviae Ceno-
mannico Christo duce moram traxit.

6. Ubi summa discretione bonis vacans operibus divinis colloquiis
et angelicis fruebatur.

7. Quo quandoque super se raptus clam facta multorum ac etiam
cogitatus agnoscebat.

8. Edoctus veritatis spiritu nullatenus falli aut in eius conspectu
quisquam mentiri poterat.

9. A populo suscepta dona caritatis egentibus statim largiens
philargyriae damnavit vitium.

10. Peccatores erroribus atque vitiis irretitos aeternum devitare
docuit supplicium.

11. In litteris doctissimus idiotas et ignaros erudivit.

12. Discordes pacis amator in pace perpetua reformavit.

13. Sed quod grandis approbatur meriti, Cenomannos liberavit peste,
fame, gladio.

14. Leprosum restituit sanitati, caecis lumen acquisivit crucis
ministerio.

15. Et cum tantis laboribus insudasset vir beatus, a Christo coro-
nandus in proximo sensit mortem;

16. Quam praedicens discipulis mox doctrinae salutaris protexit
documenta.

17. Et denique dominico praemunitus sacramento beatum in caelesti-
bus tradidit spiritum.

18. Tunc in eius transitu de sublimi melodiae suavitas auditur
angelorum.

19. Ac odoris insoliti vapor suavissimus replet nares spectantium.

20. O quam tibi, Christe, carus confessor iste creditur,

21. Quo poscente ac merente multis beneficia per te conferuntur.

22. Ad quorum consortium, quaesumus, nos adiunge et concede,
quod prostrati flagitamus.

23. Ut nil ergo nobis et patriae bellum , fames es pestis noceant,
Serenedi meritis impetrantibus gratis annuas, mitissime Iesu,

24. Et de lacu faecis et miseriae demum nos transferas et perducas
ad regnum gloriae.