X.

Scotus in tertia q. Prologi. dicit quod perfectissimus conceptus, quem naturaliter possumus habere de Deo, est conceptus entis infiniti ; hujus oppositum habet in octava distinct. primi quaest. 2.

Solutio, dicas quod Scotus ibi tantum comparat bonum ad alios conceptus attributales, et non ad infinitatem, quae non est attributum.

XI.

Scotus in tertia, q. prologi, inquit quod illud primum notum neutram hobet conditionem ; et ibidem paulo post dicit quod habet primam conditionem.

Solutio, dicas quod quando Scotus dicit in tertia, q. prologi, primum notum neutram habere conditionem, loquitur de primo noto, quod nullo pacto est demonstrabile ; et dum dicit paulo inferius habere primam conditionem, loquitur de eo quod est primo notum in scientia.

XII.

Scotus in secunda, q. prologi dicit quod finis supernaturalis non includitur in ratione hominis ; hujus oppositum habet in prima quaest. prologi.

Solutio, dicas quod hic Doctor loquitur de cognitione naturali possibili in praesenti statu, et in tali cognitione quantumcumque perfecta non includitur finis supernaturalis.

XIII.

Scotus in tertia,. q. prologi, dicit quod ista, Deus est trinus et unus, est speculativa: hujus oppositum habet in 4. q. prologi, ubi dicit quod est practica.

Solutio, dicas quod Doctor loquitur in respectivo sermone, comparat enim istam : Deus est trinus, ad istam, Deus creat.

XIV. Scotus circa finem q. tertiae, dicit quod ad propositionem per se notam sufficit habere confuse notitiam terminorum ; hujus oppositum habet in 2. dist. primi, ubi dicit quod requiritur notitia distincta terminorum.

Solutio, dicas quod in scientiis specialibus et subalternis sufficit confusa notitia terminorum ; sed in scientia universali, ut est Metaphysica, requiritur distincta notitia terminorum.

XV.

Scotus in quarta, q. prologi, dicit quod practicum et speculativum non sunt differentiae essentiales: et tamen in fine illius quaestionis dicit oppositum, ubi sic dicit, quod sunt differentiae essentiales.

Solutio, dicas quod dictum Doctoris debet exponi, id est, circumscribcntes nobis ultimas differentias essentiales, vel dicuntur essentiales, quia sunt praedicata secundi modi, necessario sequentes essentiam ; Doctor tamen in fine hujus quaestionis loquitur in respectivo sermone.

XVI.

Scotus in secundo, dist. prima, quaestione 6. et in 3. d. 13. et in 4. d. 49. q. 5. dicit quod infimum individuum speciei nobilius, et perfectius est supremo individuo ignobilioris speciei ; hujus oppositum habet in 3. dist. 24. solvendo quintum principale.

Solutio, dicas veritatem dicta Scoti habere in naturalibus et in moralibus. Vel dicas regulam Scoti non esse veram in suscipientibus magis et minus. Vel dicas, quod in verbis

Scoti nulla est contradictio, quoniam etsi lumen fidei absolute, et in sua quidditate sit perfectius lumine naturali, non tamen potest causare actum ita perfectum, sicut naturale, quia lumen scienliale naturale habet potentiam, et objecta valde proportionata, sed non sic lumen fidei, et ideo dicendum est quod caetera non sunt paria, ex hoc provenit effectus.

XVII.

Scotus in 17. dist. primi q. 2. dicit habitum requiri propter substantiam actus: hujus oppositum paulo ante dixerat.

Solutio, dicas quod aliud est considerare in actu intentionem quae est modus intrinsecus ; et aliud est considerare conditionem actualem moralem. Primum et secundum, scilicet substantia actus et modus intrinsecus non possunt fieri a diversis, cum secundum ratione sui non sit factibile ; sed primum et secundum, id est, substantia actus, et conditio moralis bene possunt fieri a diversis. Contra Scotus in d. 17. primi serit. q.2. in principio primae columnae, dicit quod habitus non habet aliquam rationem principii activi, nisi inquantum habet rationem principii activi, respectu substantiae actus. Dicas, quod Scotus ibi modicum ante dixit actum moralem pro formali esse quamdam relationem, et sic non potest habere sui acquiri, sed solum ratione fundamenti, quoniam ad eam non est motus, et sic intendit Scotus, quod scilicet habitus est tantum principium quantum ad substantiam actus, id est, quantum ad fundamentum. et non quantum ad suam formalitatem.

XVIII.

Scotus in secundo, sent. d. 41. dicit quod actus moralis requirit rationem rectam et habitum virtutis: hujus oppositum habet in 1. d. 17. q. 2. et in 2. d. 7. et 42. et in 3. d. 33. et in 4. d. 14. q.2. et dist. 18.

Solutio, dicas quod actus moralis dicitur dupliciter: Primo ab habitu et recto dictamine simul. Secundo, dicitur a solo dictamine, quoniam rectum dictamen est essentiale ipsi actui morali, et habitus tantum est, ut ille actus intensius et facilius eliciatur. Dicas ergo quod Scotus in primo d. 7. et etiam in 14. secundi, loquitur de actu morali primo modo, sed non secundo modo.

XIX.

Scotus in 4. 9. prologi, dicit quod pecuniae dum sunt in phantasmate, tunc voluntas potest elicere velle dare liberaliter ; hujus oppositum habet in 3. d. 1. q. 6.

Solutio, dicas quod Scotus loquitur secundum opinionem Henrici. Vel dicas quod Scotus loquitur communiter. Vel dicas quod pro statu isto pecuniae non possunt esse praesentes in intellectu, nisi prius fuerint praesentes in virtute phantastica. Vel dicas quod per phantasma Doctor intellexerit earum repraesentativum.