Acta Francisci Pp. 559

In fide, Dei dono, supernaturali virtute ab Eo infusa, agnoscimus mag-

num Amorem nobis esse oblatum, bonum Verbum ad nos esse conversum

atque, cum hoc Verbum suscipimus, quod est Iesus Christus, Verbum incar-

natum, Spiritum Sanctum nos immutare, iter futuri collustrare, atque in

nobis spei alas gignere, ad illud laetanter decurrendum. Fides, spes et caritas

in mirabili quadam complicatione vim dynamicam constituunt christianae

exsistentiae ad plenam cum Deo communionem obtinendam. Quae est haec

via quam coram nobis aperit fides? Unde oritur potens lux quae facultatem

facit iter illuminandi cuiusdam effectae vitae, frugiferae et fructibus repletae?

CAPUT PRIMUM

AMORI CREDIDIMUS

(cfr 1 Io 4, 16)

Abraham noster in fide pater

8. Nobis fides iter patefacit et in historiam nostros passus dirigit. Qua-

propter, si intellegere volumus quid sit fides, eius cursum, viam hominum

credentium, narrare debemus, quam Vetus Testamentum primum est testi-

ficatum. Singularem locum occupat Abraham, in fide noster pater. Eius in

vita aliquid accidit praeter opinationem: Deus ad eum Verbum convertit,

revelatur sicut Deus qui loquitur et eum nomine appellat. Fides cum auditu

coniungitur. Abraham Deum non videt, at eius vocem audit. Hoc modo fides

personalem rationem consequitur. Deus sic ostenditur non cuiusdam loci

Deus, ne Deus quidem cum quodam peculiari sacro tempore coniunctus,

sed Deus alicuius personae, Deus nempe Abraham, Isaac et Iacob, qui homi-

nem convenire potest et cum eo foedus facere. Fides responsio est ad Verbum,

quod personaliter interrogat, ad « Tu » nempe, a quo nominatim nos vocamur.

9. Id quod Abraham dicit hoc Verbum in quadam vocatione ac re-

promissione concluditur. Est ante omnia vocatio ad propriam terram

deserendam, invitatio ad novam vitam conveniendam, initium alicuius exodi,

qui ad iter necopinatum eum dirigit. Visio quam Abraham dat fides, cum

hoc gressu ultra efficiendo semper nectitur: fides quatenus ambulat « videt »,

dum in spatium a Verbo Dei patefactum ingreditur. Verbum hoc porro re-

promissionem continet: tuum semen multiplicabitur, pater eris magni populi