Acta Francisci Pp. 557

Lux denuo detegenda

4. Instat igitur ut lucis natura, quae ad ipsam fidem spectat, recupe-

retur, quandoquidem cum eius flamma exstinguitur reliquae quoque luces

extenuantur. Nam fidei lumen singularem habet naturam, cum facultatem

habeat totam hominis exsistentiam illuminandi. Ut lux sic potens sit, a nobis

ipsis manare non potest, nativiore ex fonte oriri debet, ex Deo tandem fluere

debet. Fides oritur cum Deus vivens convenitur, qui nos vocat atque amorem

suum nobis planum facit, amorem nempe qui nos antecedit et in quo inniti

possumus, ut firmi simus vitamque aedificemus. Hoc amore immutati, novos

oculos recipimus, in eo magnam plenitudinis inesse repromissionem experi-

mur atque prospectus ad futurum nobis patet. Fides, quam a Deo veluti

supernaturale donum recipimus, ut in via lux manifestatur, quae iter

nostrum in tempore dirigit. Hinc procedit ipsa ex praeterito, lux est

cuiusdam fundantis memoriae, illius Iesu vitae, ubi eius plane commendabilis

amor est manifestatus, qui mortem vincere valet. Eodem autem tempore,

quoniam Christus resurrexit ac ultra mortem nos attrahit, fides lux est quae

ex futuro venit, quae nobis magnos prospectus recludit atque ultra nostrum

« ego » segregatum nos ad communionis amplitudinem perducit. Intellegimus

tunc non incolere in obscuritate fidem, esse ipsam pro nostris tenebris lucem.

Dantes in Divina Comoedia, postquam suam fidem coram sancto Petro pro-

fessus est, eam describit veluti « favillam / quae dilatatur in flammam postea

vivacem, / et sicut stella in caelo, in me scintillat ».4 Hac de ipsa fidei luce

loqui volumus, ut crescat ad praesentia illuminanda usque dum stella fiat

quae nostri itineris prospectus demonstrat, tempore quodam cum peculiarem

in modum luce indiget homo.

5. Dominus, antequam pateretur, Petro hoc rettulit: « Ego autem rogavi

pro te, ut non deficiat fides tua » (Lc 22, 32). Exinde ex eo quaesivit ut hac

in ipsa fide « fratres confirmaret ». De munere Petri Successori demandato

prorsus sibi conscius, Benedictus XVI hunc Annum fidei indixit, tempus

videlicet gratiae, qui ad magnam credendi laetitiam percipiendam, ad foven-

dam amplitudinis visionum intellectionem nos adiuvat, quam fides patefacit,

ut eandem eius in unitate integritateque confiteamur, Domini memoriae

fideles, eius praesentia et Spiritu Sancto agente fulti. Eo quod de fide quae

4 Paradisus, XXIV, 145-147: Ioahannis de Serravalle, Translatio et commentum totius libri

Dantis Aligherii, Prati 1891, 1106.