Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale570

logiae tantum: solummodo id verum est quod aedificare homo atque sua

scientia metiri valet, verum quia suo fungitur munere, et ita commodiorem

facilioremque vitam reddit. Haec certa veritas hodie una videtur, una cum

aliis participanda, una quae agitari ac simul recipi potest. Ceterum singuli

sunt porro veritates quae sunt ut quisque verus sit coram eo quod intrinsecus

animadvertit, quae individuo tantum valent quaeque sub obtentu bono com-

muni inserviendi ad alios proponi non possunt. Magna veritas, veritas nempe

quae personalem socialemque vitam explicat, suspiciose cernitur. Nonne haec

fuit - interrogatur - veritas quam magni totalitarismi praeterito saeculo

sibi vindicarunt, veritas quidem quae propriam imponebat universalem opi-

nationem ut concreta singuli historia contereretur? Solum tunc relativismus

quidam manet in quo de veritate omnium rerum interrogatio, quae tandem

interrogatio est quoque de Deo, non amplius movet. Hoc in rerum prospectu

intellegitur religionis coniunctionem cum veritate deleri velle, quoniam haec

coniunctio in erroris fanatici fundamento ponitur, qui illum opprimere vult

qui propriam opinionem non participat. Quocirca de magna oblivione in

huius aetatis mundo loqui possumus. Etenim de veritate interrogatio est

memoriae quaestio, altae quidem memoriae, quandoquidem ad id vertitur

quod nos antecedit atque hac ratione praeter nostrum « ego » pusillum et

angustum nos coniungere potest. Interrogatio est de omnium rerum origine,

sub cuius lumine meta simul atque communis viae sensus conspici possunt.

Veritatis amorisque cognitio

26. Hac in condicione potestne christiana fides bono communi operam

dare ut aequa ratione intellegatur veritas? Ad respondendum necesse est

cogitare de cognitionis genere quod est fidei proprium. Sententia sancti Pauli

nobis opem ferre potest, cum asserit: « Corde creditur » (Rom 10, 10). Cor apud

Biblia medium locum in homine occupat, ubi omnes eius qualitates compli-

cantur: corpus et spiritus; interior personae pars et eius mundo ceterisque

patefactio; intellectus, voluntas, affectio. Utique si cor has qualitates congre-

gatas servare valet, istud fit quia id est locus ubi nos ad veritatem amorem-

que convertimur atque sinimus ut nos contingant et penitus immutent. Fides

totam personam mutat, eo quod ad amorem se aperit. In hac fidei cum amore

complicatione cognitionis forma intellegitur, quae est fidei propria, eius

persuasionis vis, eius facultas nostros gressus illuminandi. Fides novit prout

cum amore coniungitur, prout amor ipse ad lucem ducit. Fidei intellectio ea