Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale566

singulare in Iesu experientia est verbum, quod in christiana experientia prae-

cipuum obtinet locum (cfr Rom 8, 15). In fide vita, quatenus filialis exsisten-

tia, agnitio est primigenii et absoluti doni, quod in fundamento positum est

hominis exsistentiae, atque summatim sententia sancti Pauli ad Corinthios

referri potest: « Quid autem habes, quod non accepisti? » (1 Cor 4, 7). Hoc ipso

in loco contentionis sancti Pauli cardo cum Pharisaeis ponitur, disputatio de

salute per fidem aut per legis opera. Ipsam opinationem respuit sanctus

Paulus illius qui se ipsum coram Deo operando iustificare vult. Hic, etiam

cum mandatis obtemperat, etiam cum bona opera patrat, se in medio loco

ipse ponit, atque non agnoscit bonitatem a Deo procedere. Qui sic operatur,

qui propriae iustitiae fons esse vult, eam mox videt deficere atque detegit se

ne fidelem quidem legi manere posse. Se concludit, a Domino seiunctus et a

ceteris, atque hac de causa eius vita vana, eius opera infecunda fiunt, sicut

arbor ab aqua seposita. Sanctus Augustinus ita est suis verbis efficax et

pressus: « Ab eo qui fecit te noli deficere nec ad te ».15 Cum cogitat homo,

dum a Deo recedit, se ipsum inventurum, eius exsistentia deficit (cfr Lc 15,

11-24). Salutis est initium cum patefactio fit alicuius praecedentis, primigenii

doni, quod vitam confirmat exsistentiamque tuetur. In huius originis pate-

factione eiusque agnitione tantum converti possumus, ut in nobis operetur

salus et nostram vitam fecundam reddat, bonis fructibus repletam. Per fidem

salus in eo stat ut primus locus agnoscatur Dei doni, quemadmodum sum-

matim asserit sanctus Paulus: « Gratia enim estis salvati per fidem; et hoc non

ex vobis, Dei donum est » (Eph 2, 8).

20. Nova fidei logica in Christo nititur. Fides in Christo nos salvat, quia

in Eo vita funditus ad Amorem aperitur, qui nos antecedit et intrinsecus nos

commutat, qui in nobis ac nobiscum agit. Id in explicatione plane patet, cum

Apostolus gentium quendam Deuteronomii locum interpretatur, quae expli-

catio in altiorem Veteris Testamenti vim recidit. Populo dicit Moyses Dei

mandatum neque supra esse neque ab homine procul. Non est dicendum:

«Quis ascendet in caelum ut id capiamus? » vel « Quis pro nobis mare transibit

ut id capiamus? » (cfr Dt 30, 11-14). Hanc Dei verbi propinquitatem ut Christi

in christiano praesentiam interpretatur sanctus Paulus: « ''Ne dixeris in corde

tuo: Quis ascendet in caelum?'', id est Christum deducere; aut: ''Quis descen-

det in abyssum?'', hoc est Christum a mortuis revocare » (Rom 10, 6-7). In

terram descendit Christus atque a mortuis resurrexit; sua Incarnatione ac

15 De continentia, 4, 11: PL 40, 356.