Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale560

(cfr Gn 13, 16; 15, 5; 22, 17). Verum est, ut responsionem ad Verbum quod

praecedit, Abraham fidem semper fore memoriae actum. Attamen haec me-

moria non figit in praeterito, sed cum memoria sit repromissionis, futurum

recludere, gressus per viam collustrare valet. Conspicitur sic quomodo fides,

memoria futuri, arte cum spe coniungatur.

10. Ab Abraham requiritur ut huic Verbo se committat. Fides intellegit

Verbum, rem, ut apparet, fluxam et transeuntem, cum a Deo fideli pronun-

tiatur, maxime omnium securam fieri et immotam, quod continuatum in

tempore iter nostrum efficere valet. Fides hoc Verbum sicut firmam petram

recipit, in qua solidis fundamentis aedificari potest. Idcirco in Bibliis fides per

verbum Hebraicum 'emûnah indicatur, quod eruitur e verbo 'amàn, quod sua

in radice « sustinere » significat. Vox 'emûnah tam Dei fidelitatem, quam

hominis fidem significare potest. Fidelis homo suam recipit vim, tradens se

in Dei fidelis manus. Utraque verbi significatione - quod est pistós (vox

Graeca) et fidelis (vox Latina) - usus, sanctus Cyrillus Hierosolymitanus

christiani extollit dignitatem, qui ipsius Dei recipit nomen: uterque « fidelis »

vocatur.8 Sanctus Augustinus sic id explicat: « Fidelis homo est credens pro-

mittenti Deo; fidelis Deus est exhibens quod promisit homini ».9

11. Postrema consideratio Abraham historiae ad eius fidem intellegen-

dam magnum habet pondus. Dei Verbum etiamsi novitatem et necopinata

secum fert, minime a Patriarchae experientia est aliena. In voce Abraham

relata, altam appellationem ipse agnoscit, quae in ipsius corde perpetuo

est inscripta. Suam repromissionem « loco » illi sociat Deus, in quo hominis

exsistentia se usque pollicentem ostendit: paternitati, in novam vitam gene-

rationi: - « Sara, uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen eius Isaac »

(Gn 17, 19). Deus ille qui ab Abraham requirit ut se ei penitus commendet

fons revelatur ex quo omnis manat vita. Hoc modo fides nectitur cum Dei

Paternitate, ex qua creatio oritur: Deus qui Abraham vocat Deus est creator,

qui « vocat ea, quae non sunt, quasi sint » (Rom 4, 17), ille « elegit nos in ipso

ante mundi constitutionem [...] qui praedestinavit nos in adoptionem filio-

rum » (Eph 1, 4-5). Apud Abraham in Deum fides intimas ipsius medullas

collustrat, dat ei facultatem bonitatis scaturiginem agnoscendi, quae omnium

rerum est origo, atque confirmandi eius vitam non ex nihilo aut casu proce-

8 Catechesis, V, 1: PG, 33, 505A. 9 In Psal., 32, II, s. I, 9: PL 36, 284.