Acta Francisci Pp. 567

Resurrectione Dei Filius totum hominis iter est complexus et per Spiritum

Sanctum in cordibus nostris commoratur. Fides scit Deum nobis factum esse

proximum, Christum veluti magnum donum nobis esse datum, qui nos intus

commutat, qui in nobis habitat, atque sic nobis praebet lucem quae vitae

originem finemque, totum humani itineris cursum illuminat.

21. Sic novitatem intellegere possumus, ad quam nos perducit fides.

Credens Amore mutatur, cui in fide panditur et in huic Amori se aperiendo

qui ei offertur, eius exsistentia ultra eum extenditur. Sanctus Paulus edicere

potest: « Vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus » (Gal 2, 20),

itemque cohortari: «Habitare Christum per fidem in cordibus vestris »

(Eph 3, 17). In fide « ego » credentis dilatatur ut ab Altero habitetur, ut in

Altero vivat, et sic eius in Amore vita expanditur. Hic Spiritus Sancti actio

sita est. Christianus Iesu oculos, eius affectiones, eius filialem inclinationem

habere potest, quandoquidem eius Amorem communicat, qui est Spiritus.

Hoc in Amore visionem Iesu propriam quodammodo recipit. Extra hanc in

Amore conformationem, extra Spiritus praesentiam qui eum in cordibus

nostris diffundit (cfr Rom 5, 5), Iesum confiteri ut Dominum non possumus

(cfr 1 Cor 12, 3).

Ecclesialis fidei effigies

22. Hoc modo credens exsistentia ecclesialis fit exsistentia. Cum sanctus

Paulus Romanis christianis de uno illo corpore loquitur omnes credentes esse

in Christo, eos exhortatur ne glorientur; quisque contra ponderare se debet

« sicut Deus divisit mensuram fidei » (Rom 12, 3). Credens discit se ipsum

considerare, initium a fide sumens quam profitetur. Christi effigies speculum

est in quo propriam imaginem consummatam detegit. Atque sicut Christus in

se omnes credentes amplectitur, eius corpus constituentes, christianus se

ipsum hoc in corpore comprehendit, in primigenia cum Christo fratribusque

in fide necessitudine. Corporis imago credentem meram partem alicuius uni-

versitatis anonymae, merum elementum magni cuiusdam machinamenti ef-

ficere non vult, sed potius vitalem Christi cum credentibus omniumque inter

se credentium coniunctionem extollit (cfr Rom 12, 4-5). Christiani « unum »

sunt (cfr Gal 3, 28), minime propriam cuiusque naturam amittentes, et aliis

inserviens penitus semet ipsum quisque lucratur. Tunc intellegitur quare

extra hoc corpus, hanc Ecclesiae in Christo unitatem, hanc Ecclesiam quae

- ad Romani Guardini verba - « est historica latrix obtutus Christi, omnia