Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale580

CAPUT TERTIUM

TRADIDI VOBIS QUOD ACCEPI

(cfr 1 Cor 15, 3)

Ecclesia nostrae fidei mater

37. Qui se ad amorem Dei aperuit, vocem eius auscultavit eiusque lucem

accepit, hoc donum sibi tenere nequit. Quia fides auditio est et visio, etiam

veluti verbum et lux transmittitur. Corinthios alloquens, apostolus Paulus

has ipsas adhibuit imagines. Una ex parte dicit: «Habentes autem eundem

spiritum fidei, sicut scriptum est: ''Credidi, propter quod locutus sum'', et

nos credimus, propter quod et loquimur » (2 Cor 4, 13). Verbum acceptum

responsio ac confessio efficitur, et ideo pro aliis resonat, quos ad credendum

hortatur. Sanctus Paulus, altera ex parte, etiam ad lucem se refert: «Revelata

facie gloriam Domini speculantes, in eandem imaginem transformamur a

claritate in claritatem » (2 Cor 3, 18). Agitur de luce quae e vultu in vultum

repercutitur, sicut Moyses in se ipso speculum ferebat gloriae Dei postquam

cum Illo locutus est: « Ipse illuxit in cordibus nostris ad illuminationem scien-

tiae claritatis Dei in facie Iesu Christi » (2 Cor 4, 6). Lux Iesu splendet, veluti

in speculo, in vultu christianorum et ita diffunditur, ita ad nos pervenit, ut

etiam nos hanc visionem participare possimus et aliis transmittere eius

lucem, sicut in Paschatis liturgia lux cerei alias innumeras accendit can-

delas. Fides transmittitur, ut ita dicamus, sub forma contactus, e persona

in personam, sicut flamma quae alia flamma accenditur. Christiani, sua in

paupertate, semen tam fecundum inserunt ut magna fit arbor, quae mundum

fructibus adimplere potest.

38. Fidei transmissio, quae omnibus hominibus ubique terrarum splen-

det, per axem etiam transit temporis, e generatione in generationem. Cum

fides ex occursu nascatur qui in historia evenit et iter nostrum in tempore

illuminet, per saecula est transmittenda. Per constantem testificationum ca-

tenam vultus Iesu ad nos pervenit. Quomodo hoc fieri potest? Quomodo

certitudinem habemus hauriendi a « vero Iesu », per saecula? Si homo indivi-

duus segregatus esset, si proficisci volumus solummodo ab individuo « ego »

qui in se ipso certitudinem suae cognitionis vult reperire, haec certitudo

haberi non posset. Non possum per meipsum videre ea quae procul a me

prius evenerunt. Hic tamen non est unicus modus quo homo cognoscit.