Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale584

tum, singulare induit momentum pro nova evangelizatione. Iter est praepa-

rationis ad Baptismum, ad totam exsistentiam in Christo transformandam.

Ad congruentiam inter Baptismum et fidem intellegendam, nobis senten-

tia Isaiae prophetae operam praestare potest, quae in antiquis litteris

christianis cum Baptismo est consociata: «Munimenta saxorum refugium eius

[...] aquae eius fideles sunt » (Is 33, 16).37 Baptizatus, aqua mortis redemptus,

se in pedes erigere potuit in « forti munimento saxorum », quia soliditatem

invenit cui committi valuit. Sic enim aqua mortis in aquam vitae mutatur.

Textus Graecus descripsit eam ut aquam pistèn, id est aquam « fidelem ».

Aqua Baptismatis est fidelis, quoniam ipsi confidere possumus, eo quod eius

fluxus in amoris Iesu vim immittitur, fontem securitatis in vitae nostrae

itinere.

43. Baptismatis structura, eius configuratio tamquam regeneratio, in

qua novum nomen novamque vitam sumimus, adiuvat nos ad sensum

pondusque Baptismatis parvulorum intellegendum. Parvulus compos non

est de actu libero quo fides est accipienda; ipse solus nondum eam profiteri

potest, et hanc ob causam parentes et patrini eius nomine eam profitentur.

Fides intra communitatem Ecclesiae vivitur, in « nos » uti communitatem

immittitur. Itaque parvulus ab aliis sustineri potest, a suis parentibus et

patrinis, et admitti potest in eorum fidem, quae fides est Ecclesiae, significata

per lucem quam pater sumit a cereo in liturgia baptismali. Haec Baptismatis

structura pondus ostendit synergiae inter Ecclesiam et familiam ad fidem

tradendam. Parentes, ut ait sanctus Augustinus, vocantur non solum ad filios

vitae generandos, sed ad afferendos Deo, ut per Baptisma tamquam filii Dei

regenerentur donumque fidei accipiant.38 Ita simul cum vita illis traditur

fundamentalis directio exsistentiae et securitas boni futuri, directio quae

postea in Confirmationis Sacramento Spiritus Sancti signaculo corrobora-

bitur.

44. Sacramentalis natura fidei in Eucharistia suum culmen attingit.

Ipsa pretiosum est fidei nutrimentum, occursus cum Christo praesenti reali

modo per supremum amoris actum, donum sui ipsius quod vitam generat. In

Eucharistia bivium invenimus duorum axium in quibus fides suum iter per-

currit. Una ex parte agitur de axe historiae: Eucharistia est enim actus

37 Cfr Epistula Barnabae, 11, 5: SC 172, 162. 38 Cfr De nuptiis et concupiscentia I, 4, 5: PL 44, 413: «Habent quippe intentionem generandi

regenerandos, ut qui ex eis saeculi filii nascuntur in Dei filios renascantur ».