Acta Francisci Pp. 587

difficile fit nobis concipere unitatem eadem in veritate. Nobis videtur

huiusmodi unitas opponi mentis libertati ac subiecti autonomiae. Experientia

autem amoris nobis significat in ipso amore dari posse communem visionem,

in eo nos discere realitatem alterius oculis contueri, illudque minime nos

pauperiores reddere, sed nostrum ditare intuitum. Verus amor, perinde ac

amor divinus, veritatem exigit atque in communi veritatis intuitu, quae est

Iesus Christus, firmus et altus efficitur. Haec est quoque fidei laetitia, unitas

visionis in uno corpore et uno Spiritu. Hoc quidem sensu sanctus Leo Magnus

asserere potuit: «Nisi una est, fides non est ».40

Quodnam est huius unitatis secretum? Fides una est in primis ob unita-

tem Dei, quem novimus et confitemur. Omnes fidei articuli respiciunt Eum,

viae sunt ut cognoscatur eius esse et agere, quocirca unitatem habent supe-

riorem qualibet alia, quam mente nostra effingere possumus, unitatem

habent quae divitiis nos auget, quoniam nobiscum se communicat nosque

unum efficit.

Fides insuper una est, quia ad unum Dominum se vertit, ad vitam Iesu,

ad specificam eius historiam, quam nobiscum communicat. Sanctus Irenaeus

Lugdunensis hoc adversus haereticos gnosticos explanavit. Illi asserebant

duo esse fidei genera: genus nempe rudis fidei, fidei simplicium, imperfectae,

quae permanebat iuxta gradum carnis Christi atque contemplationis eius

mysteriorum; necnon alterum fidei genus, altius et perfectius, fidei nempe

verae, reservatae parvo manipulo initiatorum qui exaltabantur intellectu

ultra carnem Iesu usque ad mysteria ignotae divinitatis. Prae hac arrogantia,

quae suam alere pergit attractionem suosque asseclas etiam nostra aetate,

sanctus Irenaeus asserit fidem unam esse tantum, quia semper ducitur per

specificam Incarnationis viam, nec umquam carnem historiamque Christi

praetergreditur, quandoquidem Deus in ea plane se revelare voluit. Quam-

obrem non differt fides inter « eum qui valde praevalet in sermone » et eum

qui est « infirmus in dicendo », inter eum qui multum potest et eum qui minus:

nec prior fidem « amplificat neque is qui minus deminorat ».41

Denique fides una est, quoniam ab universa Ecclesia participatur, quae

est unum corpus et unus Spiritus. In communione solius subiecti, quod est

Ecclesia, communi fruimur intuitu. Eandem fidem profitentes, eadem petra

innitimur, transformamur ab eodem Spiritu amoris, unicam diffundimus lu-

cem et unicum habemus intuitum ad realitatem contemplandam.

40 In nativitate Domini sermo 4, 6: SC 22, 110. 41 Cfr Adversus haereses, I, 10, 2: SC 264, 160.