Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale592

Quot beneficia fidei christianae intuitus attulit hominum civitati pro eo-

rum vita communi! Propter fidem intelleximus dignitatem unicam cuiusque

personae, quae in antiquis temporibus ita non monstrabatur. Saeculo II

paganus Celsus christianis exprobrabat de eo quod ipsi illusio et dolus vide-

batur: cogitare videlicet Deum creavisse mundum pro homine, in fastigio

eum totius universi locando. Ipse ergo interrogabat: « Cur dices ea [herbas]

magis hominibus nasci, quam ferissimis animantibus ratione privatis? ».46 « Si

quis e caelo in terram despiceret, quidnam illi videretur interesse discriminis

inter ea quae homines et quae formicae apesque faciunt? ».47 Personalis Dei

amor medium locum biblicae fidei occupat, eius realis cura de omni homine,

eius salutis consilium quod omnes homines totamque creationem complecti-

tur atque in Iesu Christi Incarnatione, Morte et Resurrectione suum attingit

fastigium. Cum realitas haec obscuratur, criterium deest ad discernendum id

quod hominis vitam pretiosam et unicam efficit. In universo suum locum ipse

amittit, in natura deperditur, renuntians propriae morali responsalitati,

aut absolutum se arbitrum esse praesumit, potestatem sibi tribuentem res

illimitate disponendi.

55. Fides insuper, dum nobis Dei Creatoris amorem revelat, efficit ut

nos magis naturam servemus, in ea quandam grammaticam agnoscamus ab

Ipso scriptam et mansionem nobis concreditam ut colatur et custodiatur;

adiuvat nos ad exempla invenienda progressionis quae non tantum in utili-

tate et lucro consistant, sed donum creatum putent, cuius omnes debitores

sumus; docet nos iustas formas gubernii discernere, agnoscendo auctoritatem

a Deo procedere, ut communi bono inserviat. Fides asserit quoque veniam

dari posse, quae pluries tempore, labore, patientia et operositate indiget:

venia dari potest cum detegitur bonum usque prius fortiusque esse quam

malum, et verbum, quo Deus nostram vitam roborat, altius esse omnibus

nostris negationibus. Ceterum, etiam sub solo aspectu anthropologico, unitas

superior est conflictatione; nobis etiam est munus suscipiendum contentionis,

quam, dum involvimur, expedire, superare debemus, eam in catenam, in

progressum quendam ad unitatem transmutantes.

Cum deficit fides, periculum est ne vivendi quoque fundamenta deficiant,

prout monebat poeta Thomas Stearns Eliot: « Estne fortasse necesse ut vobis

dicatur modicos ipsos successus / qui efficiunt ut de quadam culta societate

46 Origenes, Contra Celsum, IV, 75: SC 136, 372. 47 Ibid., 85: SC 136, 394.