Congregatio de Causis Sanctorum 253

patria eius fuisset adoptionis, ubi magisterii muneri persollicite vacavit et,

in statum pristinum quo ante ministerio sacerdotali redintegratus, paroe-

ciae Sancti ioannis in monte actuositatem egit. igitur, mandatus, ut curam

pastoralem suburbii civitatis pauperrimi et quod ad mores pertinebat eversi

susciperet, hic pueris derelictis cavere cepit, quos sive apud domum suam

accipiebat sive varia per instituta urbis dispensabat, pro quibus, deprecato

civium caritatis consortio, stipem etiam quaeritare non desiit.

tempore secundi totius mundi belli, veram caritatis turrem se ostendit:

una cum voluntariis quibusdam mensas comparavit, pueros parentibus or-

batos vel derelictos excepit, indumenta ac cibum collegit et domum suam

profugis iudaeis aperuit, quorum aliqui cum triginta militibus a discrimine

deportationis in germaniam servavit et patrefamilias quodam, pro cuius

defensione sese coram manipulo militum obtulit ad caedem; in cruento,

insuper, casu bellicae incursionis a publica via, licet vetaretur, decem regi-

minis fautorum, qui suspensi erant, abegit funera. « civitatem Puerorum »

demum confecit electarumque moderator animarum fuit, e quibus Sancta

ioanna Beretta molla et Serva dei maria Bolognesi micant.

Servus dei vir fuit spectatissimus aetatis suae, saeculo undevicesimo

in consecutum transiente, cum doctrinae de societate iam emergendae

novae discordiaque inter ecclesiam et rem Publicam acerba post italiae

uniendae certamina horroresque primi totius mundi belli et necessitudo

actuosi omnium auxilii eorum, quos bellum potissime vexaverit, palam

conspiciebantur. e specie eius spirituali insueti mores et humanitas emi-

nent, christianae virtutes ac omnis sacerdotalis profectus capita. « Pater

marella », uti vulgo nuncupabatur, de profundo fidei intuitu perquisita

conspicere valuit temporis sui, cum modernae cogitandi agendique rationis

commutationes percipiebantur festinae. His in sollicitudinum haud egenis

adiunctis spiritualem plenitudinem contigit ipse, quam enixa oblatione

domino per orationem ac summam benevolentiam et benignitatem in

miserrimum quemque effudit.

exercitium virtutum, suipsius consecratione divinae voluntati et eucha-

ristiae exceptum, quam fervidissime celebrabat atque excolebat, cotidianum

ei fuit pignus atque purificationis et maturitatis iter. indefessa eius navitas

impavidae spei innisa est et, omnino sui oblitus, Pater marella, qui ipse

« mendicus dei » dicebatur, miram vixit paupertatem humilitatemque atque