ARTICULUS VII.

Utrum omnium ingenerabilium et incorruptibilium sit una materia ?

Ad septimum proceditur sic :

1. Illorum est materia una, quorum idem est genus : sed. ingenerabilium et

incorruptibilium idem est genus : ergo ipsorum est materia una.

2,Item, Quorumcumque est eadem potentia ad motum, est materia una : sed quaecumque moventur uno motu, illorum est potentia una ad motum : ergo quaecumque moventur uno motu, habent potentiam unam : sed omnia corpora ingenerabilia et incorruptibilia moventur motu uno, scilicet circulari : ergo ipsorum est materia una.

3. Item, Quorumcumque est contrarietas una, illorum est materia una : quia contraria nata sunt fieri circa idem : sed superiorum corporum est contrarietas una, scilicet dextrum et sinistrum, ante et retro : ergo ipsorum est materia una. Contra :

1. Quorumcumque est materia una, illorum est transmutatio ad invicem, sicut dicit Aristoteles in. primo libro de ''Generatione et Corruptione : sed superiorum corporum non est transmutatio ad invicem : ergo ipsorum non est materia una.

2. Item, Quorumcumque est materia una, participant illam actu, vel potentia : si igitur superiorum est materia una, participatur ab ipsis secundum actum vel potentiam. Constat autem, quod non secundum actum : secundum actum enim differunt quemadmodum et ipsa corpora. Si ergo potentia est una, materia quae modo est sub forma unius, potest esse sub forma alterius. Sed in superioribus perpetuis idem est posse et esse, ut dicit Aristoteles in III Physicorum, cap. de infinito, in fine capitis per haec verba : Contingere enim ab esse nihil differt in perpetuis . Ergo una materia secundum esse esset omnium perpetuorum : et hoc est contra intellectum : quia unius perfectibilis non sunt plures perfectiones substantiales.

Solutio. Dicit Aristoteles in primo de Caelo et Mundo , quod coelum est ex materia sua tota : et hoc est verum de quolibet corpore superiori : hoc autem est esse ex materia sua tota, cujus nihil materiae suae est extra ipsum potentia vel actu, quemadmodum in non corruptibilibus, quorum materia numquam potest transmutari extra formam sub qua est, et per consequens numquam esse potest sub alia forma : et hoc est quod dicit Aristoteles, quod in perpetuis est idem posse et esse : quia semper sunt simul : et ideo dicimus, quod nullorum duorum vel plurium perpetuorum materia est una.

Ad id autem quod objicitur in contrarium, respondent quidam cum distinctione dicentes, quod materia supe riorum determinatur duobus modis, scilicet in comparatione ad formam cui substat, et in comparatione ad motum qui est communis passio consequens compositum. Et primo modo non est una : secundo autem modo una est communi ratione : subjectum enim comparatur ad passionem secundum rationem communem universalis.

Et ex his patet solutio ad omnia.

ARTICULUS VHU Utrum omnium generabilium et corruptibilium sit materia una ?

Ad octavum sic proceditur :

1.. Eorum est materia una, quorum est transmutatio ad invicem : sed corruptibilium est transmutatio ad. invicem : ergo illorum est materia una.

2. Item, Corruptibilia sunt receptibilia earumdem contrarietatum, scilicet calidi,

frigidi, humidi, et sicci : ergo ipsorum est materia una.

3. Praeterea, Si materia esset diversa, oporteret quod secundum differentem modum determinarentur principia generationis et corruptionis : quia materia quae esset principium generationis in uno, non esset principium generationis in altero.

Contra :

1. Per superiorem auctoritatem , ''scilicet quod id est in potentia, quod uno motore educitur de illo : sed non omnia uno motore educuntur ex eodem, ut idolum ex terra non educitur uno motore : ergo non omnium corruptibilium et generabilium est potentia una : ergo neque materia una.

2. Praeterea, Si eorum est materia una, quare non est eorum transmutatio ad invicem ?

3. Item, Secundum perfectiones differunt perfecta : sed perfectiones non sunt eaedem in generationibus et corruptionibus : ergo nec perfectae : sed materia est perfecta : ergo materia non est una.

Solutio. Dicimus, quod omnium generabilium est materia una secundum potentiam.

Ad primum quod est contra, dicimus quod Aristoteles loquitur ibi de potentia propinqua disposita, et non de potentia absoluta in se considerata.

Ad aliud dicimus, quod omnium potest esse transmutatio ad invicem, sed non immediate, ut materia hominis in elementa, et ex elementis in arborem, et sic de aliis.

Ad ultimum dicendum, quod illa objectio est sophistica : quia considerat maferiam secundum esse quod habet in actu sub forma, et non secundum quod est subjectum transmutationis.

Et haec de materia dicta sufficiant.