ARTICULUS I.

Utrum augens sit corporeum vel incorporeum ?

Ad primum sumantur rationes Aristotelis in primo de Generatione et Corruptione .

1. Si id quod auget, est incorporeum, sequeretur quod ex non corpore fieret corpus, et ex non quanto quantum. Si autem corporeum est, aut hoc est potentia tantum, aut actu. Si potentia tantum, ergo cum ipsum sit materia aucti, erit aliqua materia vacua sine forma, quod falsum est. Si autem est corporeum actu, aut recipitur in toto crescente, aut in parte crescentis. Si in tolo, necesse erit duo corpora esse in eodem loco I si in parte, tunc non fieret augmentum aequaliter secundum omnem partem, quod, est contra Philosophum, qui dicit,

quod advenit cuilibet parti secundum speciem.

2. Item, Aut manet corporeum, aut non manet. Si manet, tunc videtur expresse sequi, quod duo corpora erunt in eodem loco. Si non manet, ergo cum non corpus non facit corpus constitutum, non erit auctum per illud.

Propter istas rationes et similes dixerunt quidam, quod de substantia augentis non transit in id quod augetur, sed tantum per ipsum refocillatur calor naturalis, qui confortatus dilatat substantiam in qua est.

Sed contra hoc est:

1. Dictum Augustini, qui expresse dicit, quod nutrimentum transit in substantiam nutriti,

2. Praeterea, Secundum hoc non esset generatio; quia generatio non est nisi de superfluo nutrimenti quarta digestione digesti, quod virtutem generativam in vasis seminariis accepit.

3. Praeterea, Hoc est expresse contra Philosophum in primo de Generatione etCorruptione, cap. de augmento, ubi sic dicit, quod adveniente aliquo oportet augeri; recedente autem diminui.

4. Praeterea, in Deuteronomio, viii, 3, et Matth. iii, 4, dicitur: Non in solo pane vivit horno, sed in omni verbo quod procedit de ore Dei. Per hoc enim quod dicit, Non in solo pane, innuit quod corpus vivit ex pane. Hoc etiam patet ex Glossa super eumdem locum Deuteronomii, quae dicit sic: " Significat geminam humanae naturae substantiam. Homo enim ex anima constat et corpore: quod ex terra est, et terreno alitur cibo: anima vero vivit de verbo Dei. "

5. Praeterea, Id quod augetur per calorem tantum, nullo addito augetur per rarefactionem. Si igitur augetur sic corpus humanum, tunc oporteret, quod corpus tanto esset rarius et subtilius, quanto est senius, cujus contrarium videmus ad oculum.

Solutio.. Dicimus, quod augmentum fit ex adveniente aliquo augente quod transmutatur in substantiam aucti. Sed. sicut habitum est supra, virtus augmentativa est in aucto, non in augente: augmentativae autem virtutis est extendere substantiam radicalium membrorum, et in ipsis transmutare ad se cibum advenientem, Item notandum, quod cibus adveniens secundum totam substantiam suam transmutatur in id quod augetur: et propter hoc oportet ipsum, corrumpi secundum formam quam prius habuit. Unde Philosophus dicit: " Ingrediens generatur species, sed corrumpitur haec patiens . " Probatum autem est supra in quaestione de materia, quod corrupta forma subtantiali in aliqua materia, nullum de accidentibus et consequentibus manet idem numero, neque quantitas, neque qualitas, Aliter enim oporteret materiam quandoque esse actu inlinitum: non enim finitur per formas accidentales, sed per substantialem tantum. Et dico infinitam prout infinitum est determinatum inesse: et si finiretur per formas accidentales, oporteret tot species esse in aliquo, quot sunt accidentia: et multa alia inconvenientia sequerentur quae supra posita sunt. Unde relinquitur materiam solam esse subjectam transmutationi substantiali et ipsam solam manere eamdem numero in utroque term suorum transmutationis, diversam tamen per esse.

Dicimus igitur ad primum, quod augens secundum quod est augens, est potentia pars aucti, quae est earo, vel os, vel utrumque: et non tantum potentia pars sed potentia quanta, neutrum tamen actu.

Et ad hoc quod objicitur, quod cum ipsum sit materia aucti, videtur aliqua materia esse vacua, a forma substantiali. et quantitate. Dicendum, quod hoc non sequitur, nisi posset probari, quod inter non carnem quantam quae potentia est: caro quanta, et carnem quantam esset aliquod medium: sed cum illa sint contradictoria quantum ad terminos, patet quod inter ea nullum est medium. Et sic patet, quod inter amissionem formae substantialis et quantitatis cibi, et acceptionem formae substantialis et quantitatis cibati nullum est medium. Et sic patet, quod materia numquam est sine forma substantiali et quantitate cibi vel cibati,

Et si objicitur, quod secundum hoc augmentum non erit motus: quia est de non subjecto ad subjectum, hoc est, de non, quanto ad quantum. Dicendum, quod motus cibi non est augmentum, sed transmutatio substantialis. Nec tamen est generatio: quia non est in speciem quae non est, sed potius in speciem augmentati, quae praeexistit. Augmentum autem est in augmentato, quod de minori quantitate movetur ad majorem.

Ad illud autem quod objicitur, quod non quantum non est quantum continue, dicendum quod hoc est falsum: non quantum enim actu, potentia tamen quantum, constitutive facit quantum: et talis est materia cibi. Unde licet non ferat quantitatem actualem, cum tamen additur substantialiter ad cibatum, efficitur quantitas major in cibato: quantitas enim est mensura substantiae secundum partes materiae: et ideo necesse est ipsam extendi multiplicatis partibus materiae, et decrescere deperditis partibus materiae. Et hoc dico materiae partibus eodem modo se habentibus in situ, scilicet quod per rarefactionem una non distet ab alia, nec per inspissationem contrahatur.

Ad aliud dicendum, quod non manet corpus nisi potentia, et efficitur actu, quando accipit corporeitatem ejus quod augetur. Idem autem quod est potentia corpus, non autem actu, bene potest esse pars constitutiva corporis materialis.

Ad ea quae objiciuntur contra hoc quod nihil transeat de substantia cibi ad cibatum, concedimus de plano.