PARTICULA II.

Utrum in echo fiat reflexio aeris ejusdem primo percussi ?

Secundo quaeritur de echo, Utrum in illo fiat reflexio ejusdem aeris primo percussi ?

Hoc enim videtur.

1. Si enim sonus figuratur secundum figurationem percussionis, mons autem percussus percussionis non habet figuram sicut primum percutiens, non facit redire echo secundum similitudinem ad primum sonum, nisi rediret in materia primo percussa. Et hoc expresse patet quando aliquis clamat distinctas et articulatas voces ad montem: illae non revertuntur distinctae et articulatae.

2. Hoc etiam videtur per Avicennam expresse, qui dicit sic in VI de Naturalibus: " Remansit super nos ut consideremus si tinnitus, scilicet echo, est sonus qui accidit ex commotione secundi aeris commoti in motu primi: aut si est commotionis aeris primi, et iterum revertentis. " Et post subjungit solutionem dicens: " Videtur autem tinnitus, id est, echo, esse commotio primi aeris ad nos iterum reversi, unde est proprietas et affectus ejus. " Ex hoc relinquitur, quod echo revertitur in eadem materia in qua generatus est primus sonus, et propter hoc imitatur primuni sonum.

Juxta hoc iterum quaeritur, Utrum semper fiat echo ?

Hoc enim videtur, sicut dicit Philosophus in II de Anima, et Avicenna in VI de Naturalibus, quod semper fiat, licet non semper audiatur.

Sed tunc quaeritur, Quid sit reflectens sonum ?

Si enim reflexio sit repercussio, sicut repercussio non lit nisi a solido plano, tunc etiam reflexio non fiet nisi a solido plano. Hoc aufem non semper videtur fieri in sono: quia quandoque sonus est in aere libero ubi non est solidum planum.

Praeterea quaeritur, Quare non auditur semper echo si semper sit? Et quare frequenter auditur echo ad montes et silvas altas ?

Solutio. Dicendum, quod reflexio soni non sit in aere primo percusso, sed in forma et figura primae percussionis.

Ad illud autem quod objicitur in contrarium, dicendum quod illa objectio procederet si mons percuteret, sed mons non percutit, sed tantum reflectit: aer autem percussus percutit generando sonum in posteriori aere prius in se generato. Concedo tamen, quod aliquantulum obtundatur figura soni propter resistentiam ad aerem impulsum, Et haec est causa quare voces non ita sunt distinctae in echo sicut in voce principali.

Ad aliud dicendum, quod Avicenna attingit soni originem in forma, et non in materia: revertitur enim sonus in echo secundum formam primi sonantis.

Ad id quod ulterius quaeritur, dicendum quod semper fit reflexio soni et echo, non tamen semper perceptibilis: et hoc contingit propter duas causas: quarum una est debilitas reflectentis, altera autem propinquitas ejusdem ad aures audientis.

Ad aliud dicendum, quod reflectens est resistens percutienti: et haec est quaelibet pars percussa violenter: quia, quaelibet aliquantulum resistit, licet vincatur a violentia.

Ad id quod quaeritur de montibus et silvis, quare in his frequenter auditur echo, dicendum quod in montibus superius prominentibus et cavernosis fit echo: quia in illis est depressio aeris percussi sicut in sphaera. Similiter in silvis altis sunt multa percutientia ad ramos superius, et stipites inferius: et propter hoc etiam ibi fit depulsio specialis. In caverna autem, et praecipue si stricta est, prohibetur defusio impulsionis per circumferentiam: et ideo necesse est, quod aer impulsus impellatur ab ante, et fortificatur ejus impulsio in natura: et ideo in cavernis longe etiam auditur parvus sonus. Et haec etiam est causa quare in silvis bene auditur: quia arbores impediunt defusionem aeris percussi: et propter hoc fortificatur violentia ejus ita quod longe facit sonum, etc.