ARTICULUS V. De quando et nunc aeternitatis.

Quinto, Quaeritur de nunc et quando aeternitatis.

Et videtur, quod non habeat nunc differens a se : aeternitas enim indivisibilis est, non habens prius et posterius, neque partes : ergo nunc aeternitatis in esse non differt ab aeternitate.

CONTRA :

Dicit Boetius in libro de Trinitate quod nunc stans et non movens sese, semper aeternitatis facit : sed omne faciens, secundum esse differt a facto : cum ergo nunc faciat aeternitatem, secundum esse differt ab aeternitate.

Juxta hoc quaeritur, Utrum aeternitas habeat quando ?

Et videtur, quod non : quia quando est natura tertia quae relinquitur ex duabus aliis naturis, scilicet natura durationis extrinsecus adjacentis, et natura durantis : sed aeternitas et aeternum non sunt naturae diversae : ergo ex his tamquam diversis non relinquitur quando tertium.

In contrarium est locutio usitata, sicut Deus est ab aeterno, In principio erat verbum , ubi ab aeterno et in principio dicunt quando vel non sine quando.

Solutio. Dicimus, quod aeternitas habet nunc, et sicut nunc temporis est substantia temporis, et fluxus ipsius nunc est esse temporis : ita nunc aeternitatis est substantia aeternitatis, et duratio ipsius nunc est esse aeternitatis.

Dicatur ergo ad primum, quod nunc

secundum essentiam quae est substantia, non differt ab aeterni Sate : sed secundum. essentiam quae dat esse, potest dupliciter accipi : secundum esse rei, et sic non est differentia, sicut non est differentia inter nunc et nunc semper durans. Si autem accipiatur secundum esse rationis, tunc est differentia talis, qualis est inter durans et durationem durantis.

Si autem aliquis objiciat, quod duratio non est durans sicut proprietas non est subjectum. Dicendum, quod hoc est verum in rebus creatis, sed in rebus increatis non tenet, nisi secundum rationem, ut dictum est. Ad aliud dicendum, quod faciens ut effici ens, numquam est idem facto : sed faciens ut principium quod non est tantum principium, sed etiam substantia, hoc substantialiter est idem facto, sicut est in nunc temporis, et in nunc aevi, et in nunc aeternitatis.

Ad id quod quaeritur de quando dicimus quod ex aeternitate relinquitur quando.

Ad argumentum quod contra est, dicimus quod licet aeternitas sit idem aeterno, tamen secundum modum dicendi praedicat extrinsecus adjacens, ut dicit Boetius, et penes hunc modum ex ipso relinquitur quando re quidem non differens ab aeterno et aeternitate, sed modo praedicandi.