PARTICULA II.

Utrum quando aliquid mensuret ?

Ad secundum proceditur sic :

i. Dicit Auctor Sex principiorum, quod quando tempus non est: quia tempus mensurat, sed quando nihil mensurat.

2. item, Si dicamus Caesarem fuisse et Antichristum fore, ex hoc non determinatur numerus circa vitam. Caesaris vel. vitam Antichristi : sed tempus non mensurat nisi in quantum numerus est: cum. ergo quando non sit numerus, quando nihil mensurabit.

Contra:

1. Dicimus Caesarem fuisse per plures annos vel tres, et Antichristum fore : et ita videtur, quod determinemus quemdam numerum circa vitam Caesaris : et ita videtur quando aliquid mensurare.

2. Praeterea, Tempus non mensurat aliquid nisi per id quod relinquit circa mensuratum aliquod : sed id. quod relinquit, est quando : ergo mensurat per quando : et ita quando multo amplius mensurat.

Solutio. Dicimus, quod quando temporis nihil mensurat : duo enim sunt in tempore, scilicet esse temporis, et substantia ipsius, et quando temporis magis respicit substantiam in se quam esse. Dico autem substantiam non. in se, sed in significantia ad aliqua m differentiam temporis, scilicet praesens, praeteritum, et futurum, ut magis patebit infra. Unde cum substantia temporis non mensuret, quia ipsa est indivisibilis, etiam quando nihil mensurabit.

Et per hoc patet solutio ad primum quod contra hoc est.

Ad aliud dicendum, quod tempus mensurat per comparationem ad suas partes quae sunt prius et posterius, ut habitum est supra in quaestione de diffinitione temporis, et non per id quod relinquitur circa temporalem rem : et propter hoc illa objectio supponit falsum.

ARTICULI. UNDECIMI