42, De sancto Antonio.

1. O Antoni, sancte pater,
Salutaris vitae crater,
Qui nos turbat multis malis,
Morbus epidimialis,
Ut a nobis exstirpetur,
Tua virtus operetur.

2. Es ignifer et lucifer,
Sis ergo noster scutifer,
Ne morbus hic nos feriat;
Precamur te, quod pereat
Radix eius atque fomes,
Malus est nam ipse comes.

3. Ut fur in nocte sic venit,
Non tunica, quam invenit,
Vel pallio nos spoliat,
Sed pelle nos excoriat,
Et non solum privat pelle,
Aufert vitam suo felle.

4. O Antoni, tanta caede
Ne caedamur, intercede
Mox ad Deum mente pura,
Sua ne nos creatura
Per ipsius morbi ramnum
Patiamur illud damnum.

5. Morbus hic contagiosus,
Rabidus et furiosus,
Ne tam repente nos necet,
Alme confessor, te decet
Arte tua nos medere,
Namque scimus illud vere,

6. Si vis, potes nos mundare
Et hunc morbum effugare;
Fuga ergo venenosum
Morbum istum dolorosum
Praeservando non habentes
Et sanando patieutes.

7. Nos videmus vere signis,
Infernalis quod sit ignis.
Morbo passi liberantur
Per te, pater, conservantur,
Placa Deum tua prece,
Nos ut solvat ab hac nece.

8. O Antoni, te precamur
Confidenter et adfamur,
Nihil tibi Deus negat,
Cuius manus nos protegat
A peste momentanea
Et morte subitanea.