70. De sancta Birgitta.

1. Ave, peregrinorum Birgitta patrona, Suecorum
Fulges stirpe sata, de principibus generata.

2. Quam felix domina, quae illustrat peregrina
Romam, Jerusalem ! Mirantur saecula talem.

3. Haec cum transiret tua, Iacobe, limina, viret;
Hinc Romani rediens vento cuicunque resistens.

4, Quam Deus acquisivit, surgens fiendo sepelivit

Roma defunctam, quamvis virtute perunctam.
5. Nam mala quaeque necat, in multis ubera sanat,

Reddit rite natos morbo quocunque gravatos.
6. Discordes gentes, inter se bella gerentes,

Concordes unit et pacis foedera munit.
7. Caeci, leprosi, claudi, vitiis tenebrosi,

Ex ense strati nece, daemonio agitati,
8. Fragmentum passi, subeuntes flumina, quassi,

Carceribus clausi, vinclis aliisque reclusi,
9. Hi precibus citius gaudent meritis simul huius

Se fore sanatos et firmiter auxiliatos.
10. Perpessos chiragram curat simulque podagram ;

O quam mira res, pariunt steriles mulieres.
11. Ista Deus signa per te, patrona benigna,

Dat fieri grata, gaudens sua sponsa vocata.
12. Nautico pulchrum prope facta, Christe, sepulcrum

Te vidit illa quidem passum velut in cruce pridem.

13. Haec etiam meruit videns bis cernere gratum,
Quem virgo fuit enixa puerpera, natum.

14. Quae prophetissa, scriptrix evangeliorum,
Expositrix quorum, lux terrigenis nova missa.

15. Tu prece conserva populum, qui te veneratur,
[Quique molestatur] a daemonis arte proterva.