219. De Vita Religiosa.

Qui crucis in ligno fera mortis iura subisti
Et miseris vitam defunctis restituisti,
Perpetua nos pace tua, rex Christe, guberna.

Ad patriam caeli suspirans mente fideli
5. Omnia postponat, quae mundus munera donat,
Mundum devincat, mundum, sua seque relinquat,
Se mundo mundumque sibi pariter crucifigat,
Se Domino Dominumque sibi sumpta cruce iungat,

Nulla re tractus penitus nullaque coactus

10. Ad laevum deflectat iter dextrumve sequatur,
Sed medium virtutis iter semper gradiatur,
Ne per multa vagans Dominum sibi promereatur.
Rebus in adversis constans humilisque sed erit,
Nullo prava modo faciat bona transgrediendo,

15. Nullo recta modo postponat prava sequendo.
Quae Domino placeant, ea cogitet et meditetur
Et pro posse suo constanter agens operetur,
Impulsu nullo faciens contraria Christo.
A se deficiat, quo gratior hostia fiat,

20. Suave Deo munus cum Christo spiritus unus,
Ipsi coniunctus dono charismatis unctus,
Sic circumspectus homo, non per plurima sectus,
Omne, quod effatur, quod agit vel quod meditatur,
Ut bene sit placitum Domino, concurrit in unum,

25. Per callem rectum vir iustus redit ad unum.
Hic igitur talis summae cultor deitatis
Omine veracis censetur simplicitatis.
Fratribus optatis bona dando simplicitatis,
Per quam mundatis species claret deitatis,

30. Simplicibus, non duplicibus requies tribuetur,
Nam Dominus cum simplicibus fari perhibetur.
Simplicitas recta devitat devia secta,
Pluribus abiecta salvandis est via recta.
Non quaerens rimam sedem sibi collocat imam,

35. Dando stolam primam regionem reddit opimam,
Incautos munit, discordes ipsa counit,
Quos socians unit, contra temptamina munit.
Elevat ex undis mundi nos ipsa profundis,
Spiritibus mundis mundi quoque iungit in undis.

40. Fallere non novit, procul a se nova removit,
Lites submovit, quia pacis gaudia novit.
Lampas calcata nunc est fulgore parata,
Quando die grata pax fiet multiplicata.
Ergo Deo grati, per aquam flatumque renati.