279. Philomela.

1. Aurea frequenter lingua

in sublimi aethera
Tinniboat atque strepat,

agmina angelica
Iugi voco regem laudant

regnantem in saecula.

2. Clara sonant circum circa
organa cum cantica,

Illuc melos nova tuba
plaudet vox harmonia,

Civitas sancta superna,
micant luminaria,

3. Cum non cesset operata
absque Dei opera
Creans sphaera et in ipsa

sidera lucentia,
Separavit fundamenta
arida ab aequora.

4. Omnia creavit simul
cum summa potentia,
Ad honorem plasma sua
quae fecit in saecula,
Volucres et universa
sub caelo reptilia.

5. Pulcher valet ver in silva,

florigera tempora,
Quando humus fert herbarum

copia titanica,
Vernat silva frondosarum

species virentia.

6. Ibi cantant tunc caterva
volucrum lustrantia,

Ex quarum una plus manet
corporis exigua,

Nomen clara ac robusta
philomela nuncupat,

7. Saliendo nemorosa

petit alta haec silva,

Dies AdminBookmark titubando

arborum cacumina,

Nocte nunquam cessat, densa
clangit aremenia.

8. Prolixa, non rauca, mittit

voce saepe sibila,
Plura canit vi cantando

follium pro stipula,
Gliscit mirabilis membra

ludens menia carmina.

9. "Ozi", parva, cur non cessas
clangere, avicula?
Aestimas nunc superare

omni arte musica,
Aut quid cum lyra contemnis
dulciflua sonora?

10. Ultra vires ioca cuncta
luctas tympanistria,

Te auscultant vigilando,
regalis insignia

Laudat procerum caterva
tua plura antea.

11. Cessa, cessa fatigando
lassata iam buccula,

Quia premis dormizantes
clam iugiter nausea,

Omni hora pro quid canis
digna, ovas sidera I

12. Misera, infelix illa,
tam tenuis, viscera

Quae nec tumes satiata
ob prima cibaria,

Speras cantizando cunctis
imperare gratia.

13. Iam cessa te laborando,
non praemittit brachia
De cunctis, auscultat nemo,

nemo dat iuvamina,

Nisi ipse, qui te finxit,

propria spiramina.

14. Parce vatem iam secura,

eiularae tardita,
Conticesce, conticesce,

nec crepando clangita,
Anxiata vires mollis,

locum tuum propera.

15. Illa vero stringens pauca
modatorum garrita

In aestate, stupefacta
pro natorum gloria,

Bruma tegit sibulosa
corpus sua funera.

16. Trinitas sancta superna
nostra purget crimina,

Ut ad alta poli summa
introducat limina

Regnareque nos concedat
per saecla in aethera.

ANALECTA HYMNICA

MEDII AEVI.

Herausgegeben
von

Clemens Blume und Guido M. Dreves.