155. De sancta Margareta.

Ave, virgo nobilis,
Gloriosa Margareta,
Quae divinae subolis
Amore repleta
Mundum istum respuisti
Et tormenta pertulisti
Multa, magna atque mira,
Quae tibi iniqui iudicis ira
Saeviendo intulit,
Quae, si non, ut sufficit,

Valeo edicere,

Tamen memor tua dulci prece,

Quam tu instanti nece

Fecisti ad Dominum,

Ut tuae passionis memores

Sentirent auxilium,

Ego te defleo

Suspensam in eculeo,

Percussam virgis acriter

Et depositam eculeo,

Carceri inclusam immaniter,
Ubi visibiliter
Hostis nequam apparebat,
Qui devorare te volebat,

25. Sed crucis signaculo
Minas eius evasisti
Atque caput contrivisti.
Deinde carcere dimissa
In ferventem aquam es immissa

30. Et ardorem non sensisti
Per virtutem Iesu Christi.
Sed praefecto haec vidente
Visus est stridere dente
In te claram genere;

35. Decollari te praecepit,
Animam tuam suscepit
Angelus in aethere.

Ergo tuum venerandum
Nomen atque adorandum

40. Recolens et passionem

Tibi, sancta virgo, supplico,
Ut in omni meo opere
Me serves ab omni scelere
Ac in mea mortis hora

45. Assis mihi sine mora
Nec me sinas laedere
Potestates daemonum
Vel eorum versutiam,
Sed emissam animam

50. In tuam tutelam
Digneris recipere
Et illuc deducere,
Ubi tecum gaudere
Valeat perenniter.