254. De Morte.

1. Cum sim modo moriturus,
Mihi, Christe, ne sis durus

Mortis in articulo,
Me conturbat timor mortis,
Nam ignoro, quam sit fortis

Et plenus periculo.

2. Hic extinctum corpus iacet,
Decor perit, lingua tacet,

Caro datur vermibus,
Vermes nostri sunt heredes,
Scorpiones et serpentes

Nos corrodunt dentibus.

3. Hinc ignotam regionem
Vadit homo post laborem

Praesentis miseriae,
Adest daemon attractator,
Adest ille seminator

Totius malitiae.

4. Iacet homo in sepulcro

Et nil habet iam de pulchro,

Privatus honoribus,
Putret caro, patent ossa,
Cuncta videns in hac fossa
Repleta foetoribus.

5. Foetor ipse, qui exhalat,
Quis sim ego, nunc declarat

Patenti iudicio,
Visus tuus, quod me videt,
Nisi fallor, multum timet,

Naris claudit padio.

6. Mea tibi sepultura

Semper assit pro scriptura

Et clausura lapidis,
Si, quod dico, bene penses,
Nulli dies, nulli menses

Erunt sine lacrimis.

7. In sepulcro sum inclusus,
Vita mea tamquam fumus

Transiit velociter;
Quis sum ego, et tu eris,
Scito, quia morieris,
Forsitan atrociter.

8. Ubi pater, ubi mater,
Ubi soror, ubi frater,

Ubi sunt confilii?
Dum obissem, doluerunt,
Ad sepulcrum me duxerunt

Voce quadam flebili.

9. Ploraverunt, redierunt,
Ibi me dereliquerunt

Certe multum viliter;
Esca vermis sum effectus,
Cibus eris et electus,

O quam rodunt dulciter!

10. Multi dolent gavisuri,
Nummos meos divisuri

Et domos atque praedia,
Nihil curant de me ipso,
Quando laute stant in disco,

Committunt eusenia!

11. Si affinis sum istius,
Parum dolet, dum totius

Partem solus accipit,
Et si nunc sum praebendatus,
Multis quidem ero gratus,

Quando me mors accipit.

12. Statim currunt ad praebendam
Quasi semper possidendam,

Non pensant pericula;
Clericalem formam sumunt,
Vitam malam semper ducunt

In Petri navicula.

13. Paupertatem detestantur,
Dignitates amplexantur

Et honoris gloriam,
Aurum quaerunt et argentum,
Nullum curant detrimentum

Propter horum copiam.

14. Post hoc autem moriuntur,
Ad ignotos devolvuntur

Cuncta, quae possederant,
Maledicunt eis multi,
Horum bonis errant fulti,
Et mendicos fecerant.

15. Tamquam nihil sunt proiecti,
In sepulcro stant abiecti

Neci dati acriter,
Fluunt crines, cutis scatet,
Frons marcescit, visus latet,

Dentes cadunt pariter.

16. Intestina computrescunt,
Ibi vermes requiescunt

Corrodentes omnia;
Ubi honor huius mundi,
Ubi opes, ubi fundi,

Ubi mundi gloria?

17. Transierunt velut umbra,
Adhuc restat mors secunda

Resurgente corpore ;
Ibi cuncta patent cunctis,
Dum resurget omnis cutis

Ad mercedem propere,

18. Caeli regnum acceptura
Vel inferni claustra dura

Attestante Domino:
Veni turba beatorum,
Regnum accipe caelorum

Absque ullo termino.

19. Sed damnatis dicit: Ite,
Maledicti, nunc abite

Ad inferni baratrum;
Prima vox quam lacta erit,
Sed secunda dura ferit,
Dum mittit in tartarum.

20. Primam vocem nos audire
Christus donet, ne in fine

Damnemur cum impiis,
Sed in caclis collocentur
Angelisque sociemur

In aeternis gaudiis.