246. Dolus Mundi.

Viri fratres, servi Dei,
Vos non turbant verba mei,
Sed audite propter Deum
Flebilem sermonem meum.
5. Mundum dolens circuivi,
Fidem undique quaesivi,
Ubicumque iidem quaero:
Vel in plebe, vel in clero,
Vel in claustro, vel in loro.

10. Ubi fides sit, ignoro,
Fides nullibi apparet,
Totus mundus fide caret.
Filius non servat patri
Fidem neque frater fratri.

15. Heu, de sua sede ruit
Fides, quae tam firma fuit
Quondam, et pro ea dolus
Triumphat per orbem solus
Tam potenter et tam dire,

20. Non posset quis contraire.
Quidquid dolus iubet esse,
Hoc complere est necesse,
Clerus populusque totus
Dolo subiacet devotus.

25. Dolus papam, cardinales
Et episcopos totales
Regit et ubique reges,
Dolus glosat iura, leges.
Dolus omnia pro voto

30. Disponit in orbe toto;

Qui cum dolo conversantur,
Illi sunt, qui principantur,
Sed, qui vere dolum nescit,
Est abiectus et vilescit

35. Et vocatur idiota

Nec est dignus unci nota.

Praelati ecclesiarum
Habent dolum valde carum,
Nam per dolum praebendantur

40. Et potenter dominantur.
Aestimo pro sensu meo,
Quod praebendas non pro Deo
Pure dant, sed est mos sibi:
Da mihi, tunc dabo tibi.

45. Sic ad invicem colludunt

Atque pauperes excludunt,
Quique donant, illis datur,
De egenis non curatur.
Hcu, quam ob rem non atten-
dunt,

50. Quod sic bona Christi vendunt,
Quae praecepit Deus dari
Gratis et non venumdari.
Simonizant, et est aequum,
Quodmercedemsumantsecum.

55. Miror, quid tunc responde-
bunt,
Ante Deum dum parebunt
Responsuri de re gesta,
Si sit vilis vel honesta,
Ubi genus, res, honores

60. Nemini sunt adiutores,
Sed qui bona hic egerunt,
Illi soli salvi erunt.
Advertatis, vos praelati,
Quanta opportebit pati

65. Post hanc vitam pro peccatis,
Ut, quae iusta sunt, agatis.

Curati et sacerdotes
Possidentes amplas dotes
De salute animarum

70. Subditorum curant parum,
Nihil quaerunt quam habere
Et hominibus placere;
Non attendunt ad clamores
Pauperum, sed claudunt fores.

75. Sic nec subditis, ut debent,
Formam bonae vitae praebent,
Sed per pravos suos mores
Multos ducunt ad errores.
Canon regula vocatur,

80. Hinc canonicus dicatur
Eo, quod sub regulari
Vita debet famulari
Cum devotione Deo ;
Modo nil curant de eo,

85. Sed libentius ad forum

Currunt, quam frequentant

chorum.
Vestcs militares ferunt,

Nihil quam mundana quaerunt,
Non impertiuntur dignis
90. Suas opes, sed malignis.
Quidquid eis superesset,
Hoc pro Deo dandum esset,
Modo habent tam avarum
Cor, quod nihil dant vel parum.

95. Item, qui in claustris de-
gunt,
Iuxta normam se non regunt,
Quam patres instituerunt,
Sed, quae vetita sunt, quae-
runt.
Vestes deferunt claustrales,

100. Sed in mente non sunt tales.
Namque sub religiosa
Veste latet mens dolosa,
Rixas, lites et rancores
Habent inter se maiores

105. Monachi et moniales

Quam personae mundiales;
Qui vult Satanae servire,
Claustrum debet introire.
Item fratres mendicantes

110. Fere omnes sunt trufantes,
Parent quasi sint devoti,
Cum sint tamen nequam toti.
Raro complent actione,
Quidquid praedicantsermone ;

115. Metunt, ubi non sparserunt,
Semper plus quam sua quae-
runt,
Oves alienas tondunt
Et parochias confundunt.
Dantibus adplaudunt care,

120. Sed, qui nihil possunt dare
Vel replere eis manum,
Illos mittunt ad plebanum.
Pulchre perorare sciunt,
Qui his credunt, capti fiunt;

125. Per verborum apparatum
Aures pruriunt magnatum.
Valde diligenter notant,
Ubi divites aegrotant,
Ibi currunt nec cessabunt,

130. Donec ipsos tumulabunt,
Sed ad casas miserorum

Nullus ire vult eorum.
Puto fere, quod prodesset,
Si nullus in mundo esset

135. Monachus vel monialis
Sive secta begiualis.
Postquam enim sic creverunt,
Lex et fides perierunt,
Et totius mundi status

140. Est in malum commutatus;
Utrum culpa sit eorum,
Novit conditor cunctorum.

Caesar, reges, marchiones,
Duces, comites, barones,

145. Omnes principes terrarum
Possident de fide parum.
Inter omnes vix est unus,
Qui non respicit ad munus
Et iustitiam postponat

150. Pro eo, qui dona donat.
Per tyrannidem et guerram
Dissipant ubique terram,
Magis quaerunt Christianos
Debellare quam paganos,

155. Non verentur nec formidant,
Quod innocuos occidant.
Cur tam diu sinit Deus,
Quod occidat iustum reus?
Quondam milites statuti

160. Erant, ut per eos tuti
Essent viduae, pupilli
Genisque, nunc autem illi
Tales minime defendunt,
Sed praedantur et incendunt,

165. Cor eorum magis pronum
Est ad malum quam ad bonum.
Cives nobiles, cummunes
Raro doli sunt immunes.
Nobiles iniuriantur,

170. Cives vero foenerantur,
Et de omnibus vix ullus
Est fidelis sive nullus.

Nautae maris et coloni,
Qui fuerunt quondam boni,

175. Sic pervertit eos dolus,

Quod vix iustus unus solus.

Item mundi mercatores
Quid sunt hi quam trufatores?

Sive emunt sive vendunt,

180. Semper fallere praetendunt.
Deum sanctosque periurant
Et mentiri parum curant.
Quando boni nummi vadunt,
Statim eos igni tradunt,

185. Sicque manet pagamentum,
Scoria et non argentum.
Sic confundunt mundum to-
tum,
Istud undique est notum.
Pondus, numerus, mensura,

190. Simul omnis mercatura

Sic per ipsos sunt infectae,
Quod vix unus agit recte.
Nisi opem Deus praestat,
Deperire mundum restat,

195. Tot et tanti sunt reatus
Et tam gravis nunc est status.
Natus ante annos mille,
Vere felix fuit ille.

O quam venenosa pestis,

200. Foenerator, falsus testis,
Fur, periurus, latro, maechus,
Homicida tantum decus
Habet, quantum boni viri.
Quidquid potest nunc acquiri,

205. Sive bene, sive male,
Est hominibus aequale,
Nullus devitatur quaestus
Quantumcunque inhonestus,
Lex et disciplina perit;

210. Nemo,quodestiustum,quaerit,
Nemo facit id, quod debet,
Nemo altcri hoc pmebet,
Quod habere vult ab eo,
Nemo curat iam de Deo,

215. Nemo curat modo briam,
Nemo tenet rectam viam,
Nemo novit misereri,
Nemo curat confiteri,
Et quamvis confiteatur,

220. Parum inde emendatur.

Iam nec populus nec clerus
Est in suo facto verus.
Liquet, fratres, quod erra-
mus,
Tempus est, ut redeamus,

225. Tempus est nunc revertendi,
Tempus est nunc paenitendi,
Tempus est nunc redeundi
Ab errore falsi mundi,
Tempus est nos emendandi,

230. Vere tempus est plorandi.
Scimus nam, quodtransithora,
Redeamus sine mora,
Redeamus, non tardemus,
Vitam nostram emendemus.

235. Nemo debet desperare,
Nemo debet dubitare;
Tam misericors est Deus,
Nemo vivit ita reus,
Quin, si veniam precetur,

240. Deus eius miseretur.